Af en toe ben ik in een volgzame bui… Ik geef toe dat die buien vrij zeldzaam zijn, maar in zo’n bui vraag ik om mij ergens mee naartoe te nemen en beaam ik elke keuze. Van tijd tot tijd is dat best wel een comfortabel gevoel, dat je zonder nadenken doet wat de ander doet. Zo beland ik dus bij Takigawa, op een hoek in Elsene. Omdat ik behoorlijk wat te vroeg ben, installeer ik mij eerst in Lorem Ipsum aan de overkant van de straat. Een toog tegen het raam, een glas witte wijn en mijn MacBook. Ideale wachtomstandigheden. Tegen 19u arriveert mijn compagnon en wandelen we als eerste klanten de Japanner binnen.
We opteren zonder lang nadenken voor het ‘Menu Dégustation B (4 services – € 49)’.
- Assortiment de petits plats
- Petite portion de Sashimi
- Plat principal avec la soupe Miso: assortiment de Tempura ou assortiment de Sushi
- Dessert
We verkiezen beiden de sushi boven de tempura. Verder bestellen we een fles water, voor mij nog een cola light en elk een sake. Ik ben niet zo’n kenner van de Japanse keuken en dacht dan ook verkeerdelijk dat sake eerder in de vodka of gin league speelt. Sake is voor Japan echter wat wijn is voor Frankrijk. Lekker! Na een hapje dat we niet zo goed kunnen thuisbrengen volgt een eerste soort langwerpige bentobox met drie vakjes. Van links naar rechts krijgen we misosoep, sashimi van zalm, makreel, bonita en een soort Aziatische spinazie / broccoli in sesamsaus.
Jawel, we zijn vertrokken! Stuk voor stuk pure bereidingen, zoals ik het oprecht graag heb. Even later wordt een tweede lading geserveerd. Ik moet eerlijk toegeven dat het niet evident is om de Franse omschrijvingen van Japanse gerechten te begrijpen. Opnieuw van links naar rechts een escabèche van een bepaalde vis, tempura van inktvis en gefrituurd varken. Het middelste schaaltje met tempura scoort het best!
Inmiddels schakelen we over van sake naar Asahi bier – dat tegen alle verwachtingen in trouwens in Tsjechië gebrouwen wordt.
En dan wordt het tijd voor de plat principal: een assortiment maki en nigiri. De Japanse omelet laten we beiden quasi onberoerd; al de rest gaat rustig genietend binnen. Rechts bovenaan hoso maki met zalm en komkommer en daarbij zes verschillende nigiri. Ik doe een poging – in wijzerzin: zalm, zeebaars, tonijn, bonita, makreel, sint-jacobsvrucht. Bij de zeebaars en de bonita sla ik aan het gokken, van de andere ben ik zeker. Prachtige vette tonijn overigens! En omdat het ecologisch gezien toch niet meer done is om tonijn te eten, troost ik mij met de gedachte dat we elk slechts één sneetje consumeren.
Na zelf een sushiworkshop bij Ko’uzi in Antwerpen ondergaan te hebben, weet ik dat nigiri tegen de uiterlijke schijn in eigenlijk de moeilijkst te bereiden sushi zijn. Aan de nigiri herken je dus de sushichef. Als de vis mooi tegen de rijst gevlijd ligt, dan mag je gerust zijn van kwaliteit. Wanneer ik vergelijk met de doorsnee – ook best wel lekkere – take away sushi, dan kan ik zonder schroom zeggen dat Takigawa culinair een trapje hoger staat.
Om af te ronden kunnen we kiezen tussen verschillende types ijs: sesam graag! Japanners gebruiken doorgaans zwarte sesamzaadjes en het ijs ziet er bijgevolg muisgrijs uit. Ik ga echter niet af op de kleur en lepel met smaak mijn kommetje leeg.
Nog besluiten met wat niet nader benoemde thee en onze Japanse wandeling zit er op. Wat een zalig gevoel overigens om niet ‘opgepoeft’ van tafel te gaan… Dat er een gezelschap druk Japans pratende locals aan een andere tafel zit, bevestigt dat Takigawa een authentieke keuken serveert. En zijn we daar niet allemaal fan van, van authenticiteit?
感謝*
*thanks
