Beaufort 04 – part one

Vandaag consumeerden we een eerste portie Beaufort 04. Het masterplan was om op een paar uurtjes tijd – gezien uitslapen de te besteden dagduur aanzienlijk korter maakt – langs een derde van de 30 kunstwerken te fietsen. Met de focus op het westelijke deel van de Noordzeekust, meer bepaald De Panne / Koksijde / Oostduinkerke / Nieuwpoort.

Helaas bleek ons plan iets te ambitieus… We kwamen met onze fietstocht van 35 km niet verder dan 5 kunstwerken. Zo zagen we ons genoodzaakt om een deel van Koksijde en De Panne volledig voor een volgend kustuitje te bewaren. Wellicht ontdekken we de rest van Beaufort 04 deels met tweewieler, deels met vierwieler.

[portfolio_slideshow]

InPetto Bed and Breakfast Amsterdam

Een betaalbare bed & breakfast vinden in Amsterdam blijkt geen sinecure! Voor een aanvaardbare kamer in het centrum betaal je al snel € 125 per nacht, mijns inziens toch nogal duur. Vandaar als tip de B&B waar wij afgelopen weekend verbleven.

Leve InPetto Bed and Breakfast in Badhoevedorp!

  

De B&B van Sasha en haar dochter is gelegen in Badhoevedorp, net buiten het grondgebied Amsterdam. De afstand tot aan de ingang van het Vondelpark is 8,5 km. Die afstand kan overbrugd worden met de bus (Connexxion nr 145) die recht voor de deur van de B&B een halte heeft. Of je kan van een nood een deugd maken en deelnemen aan die typisch Nederlandse fietscultuur. Zo fietsten wij op drie dagen meer dan 90 km naar, van en doorheen het centrum. Heerlijk! Als bijkomende plus vermeld ik dat je je auto gratis in de straat kunt parkeren. Wetende dat ze in het centrum gerust tientallen euro’s per dag durven aanrekenen geen overbodige luxe.

Een kamer in InPetto kost € 85 per nacht. Bij aankomst krijgen we initieel de groene kamer toegewezen. Doch wanneer de gastvrouw aangeeft dat we tevens voor het rode exemplaar mét ligbad mogen gaan, is de keuze instant gemaakt.

’s Morgens staat op het afgesproken uur een uitgebreid ontbijt klaar. De uitbaters blijven beschikbaar voor Amsterdamse tips of een klein praatje, maar dringen zich geenszins op. Ze zijn bijvoorbeeld zo correct om te vragen of het stoort dat hun dashondjes de ontbijtkamer binnenkomen.

Kortom, budgetvriendelijk en vriendelijk tout court!

Weekendje Amsterdam – the food

Wie Nederland zegt, denkt niet meteen aan culinair hoogstaand. En toch heb ik een zwak voor hun kroket, met of zonder broodje. Maar uiteraard at ik afgelopen weekend in Amsterdam meer dan kroket alleen…

zondag
Tussendoortje ••• Mc Kroket bij Mc DonaldsLunch ••• Oerbruin met gebakken spinazie, kalkoen,
paprika en chilisaus-mayonaise bij Lust

Tussendoortje ••• Bitterballen op een terras
Diner ••• Pijlstaartinktvis uit de oven gevuld met tomaat, basilicum en gepofte paprika, met salade van Barba di Frate als voorgerecht – Papardelle met gestoofde Kamperlamschouder en artisjok als hoofdgerecht bij Fifteen van Jamie Oliver

maandag
Ontbijt ••• Uitgebreid ontbijt bij InPetto Bed and Breakfast
Lunch ••• Broodje haring en kibbelingen met friet op de NDSM werfTussendoortje ••• Warme nachos met guacamole, salsa,
galapeño en zure room in Café Noorderlicht
Diner ••• Selera Blauw (rijsttafel met vlees, vis, groente) geserveerd met sambal goreng kentang, sayur lodeh, gado gado, atjar ketimun, seroendeng, nasi goreng en nasi putih bij Indonesisch restaurant Blauw

dinsdag
Ontbijt ••• Uitgebreid ontbijt bij InPetto Bed and Breakfast
Lunch 
••• Biefstuk Bali bij Café Loetje
Smakelijk!

GPS

In Taal is zeg maar echt mijn ding beschrijft Paulien Cornelisse de relatie met haar TomTom, eigenlijk Bram (de stemoptie van haar voorkeur) genaamd.

Communiceren met robots

Ik heb geen gevoel voor richting, maar moet op de raarste plaatsen verschijnen (in culturele centra in voorsteden van provincieplaatsen), dus als iemand een TomTom nodig heeft, dan ben ik het wel. Meteen bij het inschakelen moet je een stem kiezen, en voor het gemak hebben ze die stemmen namen gegeven. Ik heb gekozen voor de keurige mannenstem ‘Bram’, eigenlijk alleen omdat mijn broer ook zo heet.
Bram zegt maar heel weinig verschillende dingen. ‘Na zeshonderd meter: bestemming bereikt.’ ‘Hou links aan.’ ‘Neem de afslag, daarna, ga de snelweg op.’ Grammaticaal soms wat merkwaardig, maar wel heel begrijpelijk.
Nu is het gekke dat je toch direct het gevoel hebt dat er iemand in de auto zit die meedenkt. Soms roep ik terug: ‘Jahaa, ik hou toch al links aan?!’ Of vriendelijker: ‘Nu weet ik het wel, Bram.’ Ik weet dat hij mij niet begrijpt, maar blijkbaar is taal toch sterker dan logica. Praten is denken, voelen, communiceren; zo zit het er bij ons ingebakken. Met een robot kunnen we eigenlijk niet omgaan.
Ik merk dat Bram mij soms ontroert. Als ik verkeerd ben gereden, dan zegt hij heel rustig, om me niet op te fokken: ‘Probeer om te keren. Probeer om te keren.’ En als ik dat dan niet doe, dan wordt hij niet geïrriteerd – ‘Ik zéi: probeer óm te keren!’ Nee, Bram denkt ook dan nog mee. Na een tijdje zegt hij volstrekt neutraal: ‘Neem de eerste afslag links, meteen daarna weer links.’ Hij wordt nooit boos, is nooit gekwetst. En als hij zegt: ‘Bestemming bereikt,’ dan lijkt hij haast trots op me.

Zelf let ik niet zo hard op het taalgebruik van mijn GPS – in de Woordkramerij van Klara’s Espresso zo lief herdoopt tot afslagsouffleur. Wat mij wel intrigeert, is het voorspelde
aankomstuur. Stel: we vertrekken vanuit Gent richting Sint-Martens-Voeren en de GPS schat om 14u25 aan te komen. Dan staat de ganse rit in het teken van die deadline halen. Ik por de chauffeur aan om net iets sneller dan toegelaten te rijden – desalniettemin steeds de correctie van flitsers in gedachten zodat je boeteveilig bent. Of ik trap zelf iets harder op het gaspedaal. Want zo win je minuten…

En wat doe je met die gewonnen minuten? Twee opties. Ofwel niets en dan ligt het genot in vroeger dan voorzien de bestemming te bereiken. Ofwel ruil je de gewonnen minuten in voor pauze: een tankbeurt, even de benen strekken, iets kopen in de wegwerpwinkel (want zo benoem ik al sinds mijn kindertijd de Carestels van deze wereld), … Zo kom je dus nog steeds om 14u25 in Sint-Martens-Voeren aan. Daar is het allemaal om te doen.

Doorgaans doe ik wat luchtig over mijn GPS-afwijking, alsof het het spelelement is dat de rit aangenamer maakt. Maar eerlijkshalve moet ik toegeven dat het bittere ernst is. Bloedserieus. Daarom rijd ik liever zonder.