Mijn culturele voornemens voor 2013

Zolang de maand januari loopt, moeten voornemens kunnen.
Nog een weekje de tijd dus om wat cultuur aan mijn reeds gemaakte toe te voegen.

Vorig jaar wou ik voor het eerst een symfonie in opvoering zien en verder een opera.
Beiden volbracht met deFilharmonie, De Vijfde Explosief! en Carmen.

Dit jaar maak ik er een zaak van om zoveel mogelijk cultuurhuizen te bezoeken.
Plaatsen waar ik wel of nog niet eerder geweest ben.

Locaties waar ik al tickets voor kocht of ondertussen geweest ben in 2013.

  • CAMPO Nieuwpoort (Gent)
  • Tinnenpot (Gent)
  • Scala (Gent)
  • NTGent (Gent – wel al eerder geweest, maar lang geleden)
  • Roma (Borgerhout)
  • deSingel (Antwerpen – wel al eerder geweest voor Klara in deSingel)

Waar ik nog aan denk.

  • Cultuurcentrum Brugge (Brugge)
  • Kopergietery (Gent)
  • OLT Rivierenhof (Deurne)

Nog fijne plekken aan te raden? Voor theater, muziek, dans, maakt niet uit.

Hamburg

Hamburg, een levendige stad. Zonder twijfel.

Moderne architectuur zoals de Elbphilharmonie en Hafencity. Iets oudere architectuur zoals Speicherstadt of die zeven oorspronkelijke vakwerkhuizen. Veel water, veel groen. Iedere Hamburger onderstreept dat we terug moeten komen in de lente of de zomer, bijvoorbeeld om Schanzenviertel in z’n gloriemaanden te beleven. Machen wir!

Maar onze Duitse buren stimuleerden wel geregeld wenkbrauwgefrons.
Waarom? Wel, omdat…

  • Duitsers compleet gek zijn van vuurwerk.
    Wirklich ganz verrückt! Al dagen voor Silvester (hun oudejaarsavond) hoor je constant knallen. Niet zomaar rotjes, maar behoorlijke vuurpijlen die wij Belgen alleen maar zien bij officieel vuurwerk. Naar middernacht toe waan je je echt in een war zone en op het moment zelf een waar offensief. Los erover.
  • Duitsers hun schoenen uitdoen als ze bij iemand binnengaan.
    En dan lopen we allemaal op onze kousen of met pantoffels aan.
  • Duitsers stipt op tijd komen als ze met iemand afspreken.
    Bij ons is het als het ware onbeleefd om afgeklokt op een etentje aan te komen.
    Daar 100% bon ton.
  • Duitsers geen Bourgondiërs zijn.
    Wij denken op oudjaar aan champagne, oesters, kreeft, wild en nog zoveel meer lekkers. Een paar uurtjes tafelen en verschillende soorten wijn drinken om zo de ambiance op te bouwen. Dit jaar at ik met oudjaar Kartoffelsalat, Bockwurst, een beetje fingerfood en dips. Op een kartonnen bordje. Om 19u werden we verwacht, om 19u30 stond het buffetje klaar en een half uur laten was alles verschwunden. Om 20u15 zat iedereen al in de zetel met allerlei drankjes dooreen (Sekt, bier, sterker)… Speciaal voor een foodie als ik.

[portfolio_slideshow]

Weekend(esk)je Spa – deel 2

Over het ontbijt en de thermen.

In deel 1 schreef ik al over het hotel, de lunch en het diner.

De volgende morgen starten we behoorlijk tijdig met een uitgebreid ontbijt. Het mag gezegd: één van de betere ontbijten uit mijn hotelervaringen van de laatste jaren. De warme sectie – noem het the English breakfast sectie – trekt altijd mijn bijzondere aandacht. Als ik scrambled eggs, champignons, kerstomaatjes, aardappelen, bacon en worst ontwaar, verschijnt instant een glimlach op mijn gezicht. Daarmee ga ik dan ook van start… Vervolgens concentreer ik mij op een perfect zachtgekookt eitje en het koude aanbod: kaas, ham, radijsjes, cottage cheese (!) en wat brood. Afronden doe ik met een kommetje yoghurt gepimpt met allerlei noten en zaden. En of ik klaar ben voor de welness!

We checken uit en krijgen te horen dat het geen probleem is om de badjassen en de handdoeken uit onze kamer nog te gebruiken in de thermen. Ook onze kamersleutelkaart houden we bij om daarmee toegang tot de funiculaire te verschaffen. Sympathiek! Na een panoramische stijging wandelen we tegen 11u de befaamde thermen binnen.

photo (39)

Het eerste wat mij opvalt is de zwemkledij. Niemand zwemt naakt, binnen noch buiten. Handig. Op de eerste verdieping bevinden zich twee welnesszones: eentje voor de naakte mensen, eentje voor zij met zwembroek of bikini. We verkennen eerst de nudistische ruimte. Minder groot dan aanvankelijk gedacht met een sauna, een hammam en 3 baden (jacuzzi, warm 38° C en koud 20° C). De ruimte voor de iets preutsere thermgangers blijkt nog beperkter: geen baden hier, wel een afgesloten relaxruimte met black lights.

Mijn vriend kijkt door word of mouth in het bijzonder uit naar de ceremonies en die doen ze enkel bij blootliefhebbers. Dus om 11u30 zien we hoe een saunameester (fout woord – ik besef het) met een doek om de middel en een handdoek in de hand de sauna binnenkomt. Hij overgiet de stenen met geparfumeerd water en begint dan lassogewijs met z’n handdoek te zwaaien. Instant voel je de warmte als het ware op jou neerdwarrelen en dat gevoel wordt nog versterkt als hij voor je met z’n handdoek komt wapperen. Een bijzondere ervaring, maar net ietsje te hevig voor mij. Dus ik ontsnap vroegtijdig en laat de mannen rustig verder zweten. Ik duik tussendoor in mijn dwarsligger die perfect in de zak van mijn badjas past… Achteraf krijgt iedereen een dorstlessend glaasje met munt-, grenadine- of citroenwater. Ook de vroegtijdige opkrassers.

spa thermen

Na een rondje van alles dalen we terug af naar het zwembad. Daar probeer ik het liggen onder infraroodlampen uit; heerlijk warm daar om verder te lezen. Na een peiling van het zalige buitenzwembad met massagestralen en stevige stroming bestellen we in de cafetaria een lichte lunch: wrap met kip voor hem (€ 7,5), pasta bolognaise voor haar (€ 8). Daar horen een pint en een glaasje rosé bij. Daarna keren we terug richting de naaktsauna voor een tweede ceremonie (waarvoor ik echter pas) en ondergaan we eenzelfde ervaring om 16u30 in de naakthammam. Daar vind ik het effect als het ware nog indrukwekkender… Misschien ook door het inwrijven met zout en de talrijke opkomst.

We ronden ons zuiveringsdagje af op een luilekkerstoel langs het zwembad, dalen terug af via de kabelbaan, leveren ons hotelattributen in en rijden uitgepuurd richting Gent.

•••

I also Storified this weekend.
http://storify.com/elidesc/weekend-desk-je-spa

Weekend(esk)je Spa – deel 1

Over het hotel, de lunch en het diner.

Een weekendje Spa, herbronnen aan de oorsprong van het zuiverende water.
Dat lijkt ons wel wat… Weekendesk biedt een mogelijkheid. Nachtje hotel, driegangendiner en dagje thermen. Deal!

Screen Shot 2012-12-26 at 13.06.59

De rit Gent – Spa vraagt ons net iets meer dan twee uur. Eerst rijden we voorbij het Radisson Blu Balmoral Hotel in Spa, maar deze gewaarschuwde vrouw navigeert verder tot aan het Radisson Blu Palace Hotel in het centrum. Na een akkefietje bij het inchecken installeren we ons in onze Standard Room. Voldoende ruim, ligbad en zo’n heerlijk hotelbed met dito matras en te veel hoofdkussens. Het regent, pijpenstelen, cats and dogs, you name it. Dus dalen we terug af naar de bar voor een late lunch. ‘Un véritable club sandwich avec frites’ (€ 17 – prijzig dus) en een wrap met gelakt varken (€ 14,50) graag. Dat laatste blijkt niet meer voorradig, dus switcht mijn meneer met plezier naar een carpaccio van rund. Ik drink cola light, hij een blonde Grimbergen van het vat (€ 5,75). Een potje wasabinootjes en een potje olijven later verschijnen onze borden. We hoopten al dat er wat waar zou zijn voor het geld en dat blijkt absoluut het geval. Mijn club sandwich met kip, bacon, ei, sla en tomaat konden we eigenlijk gerust delen. De grove frieten smakelijk spectaculair goed! Ook de carpaccio begeleid door rucola, parmezaan, pijnboompitten en rauwe champignons bevalt – al roept vlees in perfecte rondjes wel wat vragen op.

yummie club sandwich

Na een middagdutje met een spannend boek en veldrijden op televisie met een tumultueuze aankomst (helaas gemist wegens ingedommeld) verkennen we Spa te voet en met paraplu. We lopen langs het casino en door de winkelstraten van het kleine stadje. Het meest markante op onze wandeling is de ‘pétanque spadoise’. In een eerder vervallen gebouw aan het uiteinde van een overdekte gaanderij treffen we indoor-pétanque-banen aan. Met bijzonder veel enthousiastelingen. Helaas voelde ik mij te veel indringer én toerist om een foto te nemen… Terug aangekomen in het hotel laat ik mij verder inpalmen door Nicci French en probeert mijn wederhelft alvast de welnessfaciliteiten van het hotel uit. Ik wacht geduldig tot de overtreffende thermen de volgende dag.

Tegen 19u30 tekenen we present in de brasserie ‘Les Saisons de Spa’ van het hotel voor het avondmaal. Het arrangement omvat een driegangenmenu en per gang kunnen we telkens kiezen uit drie opties. Als voorgerecht pikken we allebei de tiger prawns met rode curry en Chinese groentenmengeling. Ik ga verder met zeebrasem, geplette aardappel, spinazie en rodewijnsaus. Hij opteert voor de ragout van hinde, fruit uit de Hoge Venen en kroketten. Dessertgewijs rond ik af met een carpaccio van ananas, muntsiroop en amandelijs. Hij prefereert de moelleux van chocolade met speculoosijs.

spa menu

Een degelijk menu, dat vlot geserveerd wordt. Helaas staan de tafeltjes voor 2 personen wel erg dicht bij elkaar, waardoor ik dichter bij mijn onbekende buurvrouw dan bij mijn geliefde aan de overkant zit. Als wijn kiezen we voor een Italiaanse witte met de naam Centine (€ 26) en een glas rode huiswijn voor hem tijdens het hoofdgerecht. Beide wijnen zijn correct. Uiteraard bestellen we ook een Spa variatie: eens geen rood of blauw voor de verandering, maar de groene licht sprankelende Marie-Henriette.

Voldaan kijken we uit om de volgende dag met die indrukwekkende kabelbaan rechstreeks vanuit het hotel naar de thermen op te stijgen – meer hierover in deel 2.

•••

I also Storified this weekend.
http://storify.com/elidesc/weekend-desk-je-spa

Damvallei

Gentenaars op zoek naar nabijgelegen groen belanden doorgaans in het Citadelpark, de Groene Vallei, de Blaarmeersen of de Bourgoyen. Goed nieuws, dit keer geen T.I.N.A.! Want onlangs exploreerden wij de Damvallei als alternatief voor een groene neus halen.

Goed verscholen achter de bebouwing op de Dendermondsesteenweg begint in de buurt van de kerk van Destelbergen een stukje natuur dat onder het ecologische oog van Natuurpunt onze levenskwaliteit pimpt. We parkeren onze auto (niet zo milieubewust qua vervoersmiddel) en kiezen voor het 9 km lange Damvalleipad met rode bewegwijzering.

Na nog geen kilometer wandelen komen we aan een indrukwekkend en totnogtoe onbekend meer, toepasselijk het Damvalleimeer genoemd. Wat volgt is een wandeltocht rond het klaverblad van de E17 en de R4. Een beetje bevreemdend, want natuur en de niet zo positieve kant van cultuur zijn zelden zo’n dichte buren… Bij het begin van het wandelpad merken we een icoontje met rubberlaarzen, maar we slaan er geen acht op. Helaas komen we na een uurtje stappen tot de constatering dat ongehoorzaam soms tot knotsgekke toestanden leidt. Modderpoelen. Mijn wederhelft die tot de conclusie komt dat blootsvoets nog de beste optie is. En dan gehoorzaam ik weer wel…

Bijna 10 km later besluiten we om absoluut terug te keren voor de andere paden.
Met gummibotjes of iets steviger stoelen weliswaar!