De mensen die mijn eetpatroon een beetje volgen op Twitter, Instagram of Facebook weten wellicht dat ik (of eigenlijk vooral mijn wederhelft) nogal into Pascale Naessens ben… Mevrouw Jambers heeft ondertussen 3 kookboeken uit rond “Mijn Pure Keuken”, bijzonder succesvolle kookboeken zelfs. De puurheid ligt in de combinaties: in grote lijnen vertrek je altijd vanuit groenten en combineer je met ofwel proteïnen ofwel koolhydraten.

’s Morgens ontbijten we dus door de band genomen met fruit en yoghurt, gecombineerd met warme wakker-worders. Zoals gebakken banaan met walnoten of vijgen met ricotta.

’s Middags zitten we eerlijk waar nog met een probleem. Het vraagt wel degelijk moeite om niet naar een belegd broodje of zo te grijpen – ook al heb ik een grondige hekel aan brood in het algemeen en boterhammen in het bijzonder, omwille van nogal weinig eetmogelijkheden vlakbij mijn nieuwe job. Vanmiddag at ik alvast een soepje.

’s Avonds vertrekken we dus vanuit groenten en kiezen we tussen koolhydraten of proteïnen. Vanavond waren de koolhydraten – spaghetti – aan de beurt. Ik combineerde naar een recept van Pascale Naessens met bospaddenstoelen en peterselie.

Ingrediënten

250 gr spaghetti
3 bakjes paddenstoelen (blonde, cantharellen, oesterzwammen, …)
1 handjevol pijnboompitten
1 bosje peterselie
1 teentje knoflook
1 groentebouillonblokje
olijfolie

Bereidingswijze

Kook de spaghetti in water met het groentebouillonblokje.
Maak de paddenstoelen proper en bak ze in een paar druppels olijfolie.
Kleur de pijnboompitten aan in een pan met antiaanbaklaag.
Meng de peterselie, de look en wat olijfolie in een blender tot een lopende massa.
Hussel de pasta door de peterseliesaus.
Strooi hierover de paddenstoelen en de pijnboompitten uit.

Etenstijd! De blok parmezaan lag wel nog stiekem op tafel voor een tikkeltje cheesiness…

Dit is een recept uit Mijn Pure Keuken 2 van Pascale Naessens.
Mijn Pure Keuken 2 holderdebol.comder bestellen?

Elk gezin heeft zo zijn gewoontes. Dat kan fricandon met krieken zijn of boterhammen met salami én choco… Bij ons thuis was dat – ondermeer (want er wordt wat afgegeten ten huize Descamps) – kip à la Jamie. Jawel, Jamie Oliver himself.

En hoe maak je die kip?
Wel, freewheelen is de boodschap…

De basis is een volledige kip – hoe geler en hoe biologischer, hoe liever. Je smeert die overvloedig in met olijfolie. Het eigenlijke geheim zit in het ‘onderhuids kruiden’. Dat doe je door het vel van het vlees los te prutsen (niet het meest aangename keukenwerkje) en de verse kruiden (rozemarijn, basilicum, marjolein, oregano, dragon, peterselie, whatever) met de vingers onder die huid te duwen. Hetzelfde doe je met peper en zout – een souschef is hiervoor wel welkom. Jamie bindt de kip ook op en duwt nog een citroen in de holte, maar bij gebrek aan beiden laat ik dat achterwege.

Vervolgens plaats je de kip in een voorverwarmde oven van 225°C. Eerst 10 minuten op de borst en daarna nog ongeveer een uurtje op de rug. Tijdens het bakken hou je de kip best nauwgezet in het oog – al is het maar omwille van de esthetiek…

Het tweede mysterie van dit gerecht ligt in het meebakken van koolhydraten en groenten. Vandaag kreeg onze kip het gezelschap van – in volgorde van hardheid en bijgevolg toevoeging – krielaardappelen, wortelen, champignons, groene en rode paprika, tomaat.

Na 75 minuten verschijnt op tafel een ovenplaat met een perfect gebakken kipje en van dat perfectionisme doordrongen groentjes. Serveer met een slaatje en een lekker wijntje!