food • gent • foursquare lists

Vaak ben ik er te lui voor en dan denk ik “Toeme toch!” wanneer ik ze effectief nodig heb…
Ja, ik heb het over foursquare lists! Waar ontbijt je in Gent? Dewelke zijn de restaurants van de Flemish Foodies ook alweer? Met deze vragen ben ik alvast aan de slag gegaan op foursquare en ik neem mij voor om er een gewoonte van te maken…

Flemish Foodies restaurants
https://foursquare.com/elidesc/list/flemish-foodies-restaurants

Ontbijten in Gent
https://foursquare.com/elidesc/list/ontbijten-in-gent

En ik maak snel werk van een lijst met Gentse resto’s die open zijn op maandag!
Zo keihard nodig, want de hel om op maandag naar iets op zoek te gaan.

•••

Ziezo, hierbij ook ‘Ook open op maandag in Gent!’
https://foursquare.com/elidesc/list/ook-open-op-maandag-in-gent

Nieuwe stadshal Gent geopend

In maart neigde de publieke opinie rond de nieuwe stadshal al naar ronduit negatief. Tijdens het openingsweekend is de sfeer niet veel opgeklaard…

Op zaterdagavond moest ik helaas passen voor het openingsconcert met An Pierlé.
Op zondag fietsten we wel even onder het imposante gebouw door en luistervinkten we een beetje. De reacties blijken nog steeds voor 80% negatief.

[portfolio_slideshow]

Maar waarom eigenlijk? Vergeten de mensen dat daar voorheen een spuuglelijke parking was die inwoners en toeristen het liefst vermeden? Of zien ze niet dat ze veel meer groen in de plaats krijgen op het Emile Braunplein? Of dat er op dit plein wellicht nog veel leuke evenementen zullen plaatsvinden?

Ik ben alvast fan.

TRACK – part two

Part one dateert al van 17 mei; een regelrechte schande dat part two van het TRACK parcours pas op 2 september plaatsvindt. De ‘Coming soon…’ met een korreltje dus. Helaas een impulsieve beslissing na de rommelmarkt in het Prinsenhof, met als gevolg dat we onze rittenkaart niet op zak hebben. Buitenkunst prioritair vandaag! Gelukkig kunnen we ons deels behelpen met de iPhone app. Deels, want in tegenstelling tot het papieren plan gebruikt de app geen aparte kleurcode voor met of zonder rittenkaart.

[portfolio_slideshow]

Anyway, na een bezoekje aan Kiosko checken we de drijvende sloppenwijk van Tadashi Kawamata (#24) aan Dampoort. In de tuin van De wereld van Kina zien we vervolgens een eerder onopvallend werk van Erwan Mahéo (#29). De volgende stop is met kop en schouders de meest wonderbaarlijke van de dag: het huis in de boom van Benjamin Verdonck (#32). Op Klara hoorde ik de kunstenaar vertellen hoe hij het gebouw op de achtergrond als inspiratiebron gebruikte en de gelijkenissen zijn inderdaad meer dan frappant. Maar inwendige hilariteit langs mijn kant toen ik in een voordeur een lijvige man in een onderhemdje en met een hond aan de leiband zag staan. Wellicht is dat dezelfde man als de brommende buurman die geleidelijk aan bijdraaide waarnaar Verdonck in dat interview eveneens verwees. Een figuur, dat durf ik wel stellen.

We ronden af op de Tondeliersite langs de Gasmeterlaan. Daar zien we nog de ‘bloedbank’ van Teresa Margolles (#35) en een soortement atletiek track van Pascale Marthine Tayou (#36). Besluiten met een tonic in Vivavanilla en vooral hopen dat we de tijd vinden vóór 19 september om nog wat ritten op die kaart te verzilveren.

Mijn beste mosselen ever

Bijna twee jaar geleden schreef ik neer dat ik mosselen het liefst zelf klaarmaak, of ze moesten uit Marina Di Pisa komen of in Dôme Sur Mer geserveerd worden.

Vandaag overklaste ik echter al mijn eerdere mosselervaringen. Thuis. Homemade. Begeleid door zelfgemaakte frietjes, mayonaise, mosterdmayo, in de pot uien en selder.

We kochten ze bij Het Vismijntje in Zeebrugge, een visadresje dat we via Antwerpse vrienden met een pied à terre aan de Belgische kust ontdekten. Sindsdien komen we er vaak voor langoustinegatjes, wulken, garnalen, krabbepoten en vis, vis, vis. Vandaag zeewolf en pladijs voor de diepvries. Daarnaast mosselen voor directe consumptie.

De visboer kan ons enkel nog Imperial mosselen aanbieden. Wij knikken. Hij snijdt tijdens zijn pleidooi tegen de met gas gevulde vacuümverpakkingen in de supermarkten een jutezak open en schept daaruit 2,5 kg mosselen. Geen goedkope exemplaren, want we betalen ongeveer € 21 voor dit zwarte goud.

Ik proef met mijn ogen dicht pure mossel zonder franje (als in frietjes of mosterdmayo) en denk: “Oh, yeah!”. De perfectie in mosselland. Vol, vlezig, zilt.

 

Beaufort 04 – part two

Jawel, – zoals ik al in mijn eerste impressie omschreef – Beaufort 04 vraagt enige inspanning. No way dat je de 30 kunstwerken op één enkele dag kunt afwerken, of je moest een cultural übermachine zijn. Bij een vorige passage checkten we per fiets 5 locaties, vandaag met de auto en tussen de buien door nog eens 7. En ik hou deze editie van Beaufort dan ook voor bekeken, want voor eind september slaag ik er zeker niet in om de andere grote helt op te zoeken. Een mens zou er zowaar cultuurstress van krijgen…

De focus lag deze keer op grote, imposante en in het oog springende installaties die zich bij voorkeur op het strand of op de zeedijk bevinden. Missie geslaagd. O ja, en we startten onze namiddag kust met een vismoment op de Nieuwpoortse pier.

[portfolio_slideshow]