Een boek van John Williams
Arnon Grunberg – na De asielzoeker niet meteen mijn favoriete auteur – voorspelt dat dit boek mijn leven zal veranderen. The New York Times spreekt over de perfecte roman: hartverscheurend en adembenemend. En nog tientallen anderen laten zich meer dan enthousiast uit over deze heruitgave van Stoner, een boek van John Williams uit 1965. Jawel, inmiddels bijna 50 jaar geleden!
En ik? Ik geef het in Goodreads een middelmatige drie sterren. In eerste instantie durf ik niet goed, want al mijn leesvrienden zijn gul met vier tot vijf sterren. De vertwijfeling slaat toe… Snap ik het niet? Ben ik te lomp om de genialiteit ervan in te zien? Waar zit dat ‘onwaarschijnlijk mooi geschreven’ en die ‘perfecte en precieze taal’? Tot ik ineens bemerk dat Guido het boek een luttele twee sterren toebedeelt. Wanneer een erudiet man als Guido eenzelfde bedenkelijkheid voelt, normaliseert mijn ademhaling.
Volgens mij zou mijn vriend overigens perfect kunnen voorspellen hoeveel sterren ik een boek geef, puur op basis van hoezeer ik meegezogen word in een verhaal en al dan niet van de wereld ben. Bij Stoner duurt het zeker tot de helft voor ik enigszins vertrokken ben. Ja, William Stoner lijdt een weinig benijdenswaardig leven. Er wordt hem veel onterecht onrecht aangedaan en hij bijt veel te weinig van zich af. En toch raakt het mij niet… Ben ik gevoelloos? Dat mijn EQ en empathisch vermogen niet verbluffend zijn, heb ik al meermaals mogen vernemen. Maar boeken maken doorgaans net wél iets los bij mij. Als ik een – volgens mijn definitie – geniale zin gelezen heb, moet ik zelfs altijd even stoppen met lezen om zo’n opeenvolging van woorden te laten be-zin-ken. Niet dus bij Stoner.
Ik pas dan ook voor Butcher’s Crossing, de tweede heruitgave van John Williams.
‘Stoner’ holderdebol.comder kopen?
