iPhone 4

Afgelopen vrijdag. Rode loper, afscheidingspaaltjes en vlaggen aan het Mobistar Center in Roeselare. In de rij een aangespoelde Gentse met nummertje 78. Jawel, ik behoorde tot die 100 gelukkigen die in deze specifieke winkel te veel geld mochten neertellen voor de nieuwste iPhone 4.

Eerst maanden wachten. En dan nog eens meer dan een vol uur.
Op een design-verantwoord doosje gevuld met een design-puike smartphone.
Kleur: zwart (uiteraard). Capaciteit: 16GB.

Mijn persoonlijke bevindingen – vanuit een niet-technisch perspectief.
Geen vergelijking met vorige iPhone modellen (wegens geen in bezit).
Geen bespreking van de nieuwste features (wegens reeds overvloedig beschikbaar).
Geen nieuws over #antennagate (wegens geen problemen mee totnogtoe).

  • Het pre-order bij Mobistar (exclusieve iPhone verdeler in België) bleek een betere zet dan de wachtlijst bij Switch. Ik moet eerlijkheidshalve toegeven dat ik op 2 paarden wedde. Maar nog geen 24u nadat ik mijn reservatie bij Mobistar bevestigd kreeg, meldde Switch via mail dat ze wegens bevoorradingsproblemen de iPhone 4 voorlopig niet zullen verkopen.
  • Na de effectieve aankoop volgt het post-aankoop proces. Een microSIMkaart bij Proximus. Wat beschermende accessoires (onder het motto “Ken jezelf!”) uitpikken bij – o ironie – Switch. En worstelen met een iTunes update.
  • Verder geniet ik van de ontdekkingstocht doorheen het toestel en de App Store in het bijzonder. Benieuwd hoe mijn scherm lay-out over de volgende maanden zal evolueren… Tips voor must download apps altijd welkom!
  • Tenslotte wil ik jullie mijn “error 14” avontuur niet onthouden… Na welgeteld 28u activiteit gaf mijn batterij aan wat extra energie te kunnen gebruiken. Bij het aansluiten van iPhone op PC suggereert iTunes een update – wat ik gedwee aanvaard. 30 minuten later maakt een lichte paniek zich van mij meester, want het appeltje met bijhorend tijdsbalkje geeft geen krimp. Ik herhaal. Geen krimp! Uiteindelijk blijk ik het slachtoffer te zijn van het “error 14” beest, een foutmelding die ik zelfs na 6u prutsen (gestimuleerd door een remote helpdesk) niet op de knieën krijg. De volgende morgen langsgelopen bij een geeky maatje en 30 minuten laten zie ik de eerste resultaten van een kordate reanimatie.

Wordt ongetwijfeld vervolgd…
Misschien een lofrede over het sublieme design.
Misschien een klaagzang over de te tamme batterij.
Het wordt een haat-liefdeverhouding, zoveel is duidelijk.

Parkkaffee

Als je er voor het eerst komt (wat in mijn geval ondertussen een behoorlijk aantal jaar geleden is), waan je je in een verloren paradijsje… Veel bomen, een oprijlaan, zowaar een echt kasteeltje en een enorme tuin inclusief vijver. Komt daar nog bovenop dat het geheel omgetoverd is tot een openluchtcafé waar mensen ontmoeten, praten, drinken, eten, luisteren, kijken, ervaren en genieten. Ook de kleine mensjes onder ons, want zij krijgen hangmatten, hangkoorden, speeltuigen, kindermenu’tjes en genoeg prikkels om alle zintuigen overuren te laten presteren.

Nu hoorde ik onlangs dat 2010 voor Parkkaffee een afscheidsjaar is. Geen idee of er wat van aan is, maar het zou een onwijs verlies zijn voor de Gentse zwoele zomer!

[Meer foto’s op mijn Facebook pagina]

Le temps des concombres

Jawel, het is weer zover!
De groenten – meer bepaald de komkommers – komen traditiegetrouw uit de kast.
De Standaard Online wijdt er zelfs een quiz aan.

Akkoord wat betreft het komkommergehalte van

  • de danspasjes van Tom Boonen
  • de jurk van Cilou Annys
  • de aanpak van digitale drugs – oftewel i-dosing

Maar toch wil ik een aantal nieuwsfeiten even distantiëren van de groentenrayon.

  • de regeringsvorming – starring De Wever en Di Rupo
  • de massapaniek op de Love Parade
  • de heisa rond karavanen caravans met zigeuners
  • de Wikileaks

Zij zijn mediawaardig. Zelfs al prikten ze een andere datum / periode uit om plaats te vinden. Hierbij mijn bescheiden oproep om in deze zomerse tijden vol aandacht voor nieuws van het lichtere type niet na te laten om de hoofdzaken van de bijzaken te onderscheiden. Al besef ik dat mijn categorisering voor discussie vatbaar is…

Start to run and beyond

In den beginne was er…

  • een iPod
  • een podcast ingesproken door Evy Gruyaert
  • een loopuitrusting
  • een meisje met gefronste wenkbrauwen

Geen verband tussen deze 4 elementen. Totaal geen verband zelfs.
Maar na wat extern en intern gepor besloot ik dan toch om de Start To Run uitdaging met mezelf en mijn buurmeisje aan te gaan.

De eerste weken lachte ik nog luidop met Evy en haar praatjes. Ze kwebbelt over de juiste schoenen, kleding, voeding en houding. Ze prijst voortdurend zonder enige gêne het bijhorende boek aan. Ze doet beginnende lopers watertanden met haar flowzone, running community en andere vertelsels. Ze overtuigt haar pupillen om lopen als meer te zien dan enkel die wekelijkse rondjes rond de Coupure of de Watersportbaan; het moet een levenshouding worden.

Source: Profile pic Facebook groep "Start to run met Evy Gruyaert"

En weet je wat? Na enkele weken verdween de meewarigheid, de scepsis. Vraag mij niet naar het kantelmoment. Ik weet alleen dat ik na 11 weken (in plaats van 10 – wegens een snipperweekje door mijn bijna-dood-ervaring op vrijdag 9 juli) overtuigd ben van haar aanpak. Start To Run helpt. Ze helpt. En ze beloont iedere starttorunner op het einde van de reeks met een dikke zoen.

Bovendien slaagt ze er in om gedurende die weken samen de persoonlijke lat wat op te trekken. Die 5 km op 30 minuten blijkt ineens geen einddoel meer te zijn; die 30ste sessie is op natuurlijke wijze geëvolueerd. Naar het startpunt van een leven met een stevige conditie of naar een mijlpaal in de opbouw tot 10 km lopen. De nieuwe Keep Running podcast is ondertussen besteld; 26 september staat in mijn agenda gemarkeerd als dag van de waarheid (Dwars Door Mechelen – of misschien toch die wedstrijd in Gent).

Op Twitter blijkt eveneens dat ik niet de enige Start To Run addict ben. Er worden persoonlijke loopdoelen gesteld, deelnemerslijsten aangelegd, tips uitgewisseld en woorden met pep gespuid. En ook dat helpt. Waarvoor dank, tweople!

En om nog eventjes in de sfeer te blijven: mijn favoriete Start To Run deuntje…

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=HszOFT0hSaE]

PS – Voor de geënthousiasmeerden: de eerste les van Start To Run of Keep Running gratis bestellen kan hier.

PROvamel PROefkonijn

“Waarom ik tweet?”

Omdat het een directe lijn met breaking news is. Een efficiënte ontstopper voor problemen allerhande waar Google geen (eenduidig) antwoord op g/heeft. Een no-nonsense manier om te converseren met al dan niet gelijkgestemden. Een stimulans om de oogkleppen wat bij de stellen.

“Of ik dat met een aantal concrete voorbeelden kan illustreren? Met plezier.”

Twitter bewees reeds zijn waarde als real-time helpdesk voor vragen omtrent Telenet mailboxen, afstanden meten, vertalingen van lastige woorden, … Verder bleek tevens dat het tweeten van een vacature de verhoopte Direct Messages oplevert. En dan zwijg ik nog over het ideeëngenererend effect voor persoonlijke projectjes rond schrijven, tekenen, fotograferen en andere creatieve uitlevingsvormen.

Maar het meest tastbare voorbeeld totnogtoe is de sojayoghurt van Provamel. Via Twitter werd gepolst naar mijn bereidheid om te proeven, via Twitter werd afgestemd over de levering aan huis, via Twitter (en WordPress uiteraard) spui ik bijgevolg mijn mening.

Het afgeleverde pakketje bestond uit een enorme doos van TNT gevuld met een koeltas van meer bescheiden afmetingen en veel bubbelplastiek. Galant trouwens om de producten op koelkasttemperatuur en ongeschud-voor-gebruik te bezorgen. Tijdens de uitpakceremonie ontdekte ik 4 soorten sojayoghurt: 3×4 stuks in klein formaat en 1 groot exemplaar. De smaken varieerden van aarbei en perzik over bosbessen en tarwe. In hoeverre tarwe natuurlijk een smaak kan genoemd worden, misschien is de term textuur hier meer op z’n plaats.

Sojaproducten in de vorm van vleesvervangers en pudding ben ik gewoon, maar yoghurt leverde voor mij toch een nieuwe smaakervaring op. Bij het eerste potje was ik eerlijk gezegd niet meteen overtuigd; het is zo’n smaak waar je aan moet wennen. Maar naarmate de stapel minderde, steeg de frequentie waarmee ik de koelkastdeur opentrok voor een gezond tussendoortje. Idem bij mijn vriend, ik merkte zelfs hoe hij de Provamel met tarwe verkoos boven de Danone Activia met extra vezels.

Instinctief (op basis van de primaire behoefte “eten”) zou ik in de supermarkt naar standaardyoghurt grijpen, maar ik geloof best dat er verschillende redenen zijn om in de toekomst voor de sojaversie te gaan. Hierbij denk ik aan traditionele dooddoeners als gezondheid, lijn, milieu, …

Misschien een werkpuntje voor Provamel om wat meer op het verhaal achter de sojayoghurt te focussen in de communicatie. Iets meer sensibilisering graag. Op basis van smaak alleen zal de consument – inclusief mezelf – naar mijn aanvoelen niet switchen. Overtuig ons dus met het waarom wij maar beter gewoon worden aan die smaak!

En wat betreft mijn rol als proefkonijn, ik vond die wel te pruimen.