De foodfoto’s zijn gedeeld, de campings opgelijst. Hoog tijd om nog een paar woordjes neer te schrijven over mijn eetervaringen aan de Spaanse en Franse Atlantische kust en dan deze reis bloggewijs af te ronden…

Spaanse restotips

Hoewel het Baskenland naar het schijnt de hoogste concentratie sterren ter wereld herbergt, gingen we tijdens onze reis niet op zoek naar topgastronomie door de ogen van pakweg Michelin of ‘The World’s 50 Best Restaurants‘. We aten absoluut lekker, maar eerder in plekken zonder gesteven tafellakens of weet-ik-veel-hoeveel-gangen. Een paar dagen na onze thuiskomst merkte ik dat Kobe Desramaults ook in de streek rondreisde: Bilbao, Getaria, … Hij schoof echter wel aan tafel bij topchefs en toen dacht ik heel even: ‘Toeme! Misschien toch een gemiste kans voor ons!’. Gewoon heel even.

Deze restaurants – of asadors of perillas of bars – verdienen toch een vermelding. Maar misschien moet ik beginnen over de pinxtos, de Baskische tapas. Eerlijk gezegd ligt deze regionale trots mij minder, zeker de alomtegenwoordige versie met als basis een sneetje stokbrood. Geef mij dan maar de raciones: een kleine voorgerechtportie die niet default vertrekt van een broodbodem.

La Mejillonera in San Sebastián
Onze eerste kennismaking met de Baskische keuken. In deze lokale bar eten we vanzelfsprekend mosselen (groter en vleziger dan onze Zeeuwse), patatas bravas, calamares en pimientos de padrón. We zijn meteen geïntroduceerd in culinair Baskenland en dan ook verkocht! Opvallend is de goot aan de toog waar de locals mosselschelpen en servetten in laten vallen. De volgende dag keren we gewoon terug…

Camping Sopelana in Sopela (nabij Bilbao)
Je verwacht op een camping niet meteen een uitstekend restaurant. Al vanaf de eerste middag zien wij echter dat de kantine en in het bijzonder hun pollo asado – kip aan ’t spit, een zwak van mijn meneer – erg populair is. We besluiten om gewoon mee te doen, met als gevolg dat we de rest van de dag eigenlijk niets meer kunnen presteren.

De volgende avond testen we met evenveel succes enkele raciones uit: pimientos de pais (hetzelfde alspimientos de padrón), morcilla con arroz (bloedworst met rijst) en croquetas bacalao (kroketjes van kabeljauw). Drie keer mmmmm…

La Mejillonera de Somera in Bilbao
Nog een mejillonera, oftewel mosselkot! Daar kijken we eerst verbaasd op dat de bereide mosselen met hun garnituur er consumeerklaar liggen en in de microgolf opgewarmd worden. Tegelijk moeten we toegeven dat dit niets significants afdoet aan de smaak van de mosselen. Verder laten we ons verleiden door de pulpo: die wordt geserveerd op een houten plank met onderaan schijfjes aardappel, dan de inktvis en tot slot paprikakruiden. Wederom zo lekker dat we er de volgende dag opnieuw komen.

Parilla El Fabiola onderweg naar de Picos de Europa
Een ander zwak van ons zijn wat wij ‘routiers’ noemen: restaurants langs grote wegen (geen autostrades). Wanneer we onderweg naar de Picos op zo eentje stoten, gaan we dan ook meteen op de rem staan. We bestellen vier raciones: patatas bravas, gambas al ajillo, champiñones al queso en chipirones en encebollado. Het is deels blind bestellen, want ze spreken er enkel Spaans. Spannend! We eten goedkoop en erg authentiek. Onze dikste duim gaat naar de inktvisjes (chipirones) met gebakken ajuin. Het water komt me nog in de mond…

Desfiladero del Stella in La Huera
Onderweg door de Picos de Europa stoten we voor de zoveelste maal op een menu del dia aan €10 dat we het dit keer overstag gaan. Voor die prijs krijgen we een voor- en hoofdgerecht in opvallend royale porties. En dan is de drank ook nog eens inbegrepen! Onbegrijpelijk hoe ze aan zo’n tarieven uit de kosten kunnen geraken.

La Casa Del Mar in Llanes
Lang twijfelen we niet als we de menukaart krijgen: doe maar de mariscada, deze zeevruchtenschotel voor twee personen kost €75 (inclusief een fles witte Albariñowijn). De schotel mag niet vergeleken worden met fruits de mer, want alle schaal- en schelpdieren zijn bereid. Eerst komt een schotel met gegrilde gamba’s, kleine sint-jakobsvruchten en scheermessen. Dan volgt een tweede met een grote springkrab, twee kleinere krabben, kreukels en eendenmosselen (percebes). Deze vreemd uitziende lokale delicatesse kan ons niet helemaal overtuigen. Desalniettemin: een godenmaal! Voor de derde keer tijdens deze vakantie gaan we de volgende dag terug. Dan proeven we almajes (venusschelpen), mejillones, sardinas a la plancha en fritos de merluza (gebakken merluza).

FRANSE RESTOTIPS

Le Routoutiou in Gujan-Mestras
Door een reeks toevalligheden (slecht weer in Spanje, file nabij Bordeaux, …) belanden we bij de oesterhaventjes van Gujan-Mestras. Onmiddellijk spreekt deze oestersfeer ons aan en uiteraard proeven we een aantal exemplaren. Zo zilt! Zo zalig!

La Presqu’ile in Loix op Île de Ré
Op dit eenvoudig lunchadresje eten we tijdens een fietstocht op Île de Ré mosselen als lunch. Geen idee of dat door het fietsen komt, maar deze kleine Bouchotmosseltjes à la crème et persillade frites voor € 13 smaken ons enorm.

Le Tout du Cru in Saint-Martin de Ré
Vakantie sluit je af in stijl. En in de streek van de fruits de mer doen we dat vanzelfsprekend met fruits de mer… Na een mislukte poging en een discussie wegens geen krab meer (pas gemeld na onze bestelling) in La Flotte zoeken we andere oorden op. We gaan naar het stadje waar we op camping zitten: het stukje werelderfgoed Saint-Martin de Ré. Daar belanden we bij Le Tout du Cru en hoewel we buiten moeten zitten bij niet zo zomerse temperaturen, verwarmen we ons aan de hartelijkheid van de uitbaters en een verrukkelijke schotel met oesters, langoustines, roze garnalen, kreukels, wulken en bovenal KRAB! We peuzelen meer dan anderhalf uur lang aan dit feestmaal.

Campingkoken

Tot slot amuseerden we ons met ons nieuwste kampeerspeelgoed: een kookvuurtje van Campingaz met twee gaspitjes waar je ook grillplaten op kunt monteren.

Ik hou ervan om met veel minder materiële middelen dan thuis er toch alles aan te doen om zo lekker mogelijk te koken… Als extra hindernis gebeurt het meerdere keren dat we pas aan het kokerellen slaan als het al donker is, in lijn met de late eetgewoonten van de Spanjaarden. Uitdaging aanvaard!