Deprecated: mb_strlen(): Passing null to parameter #1 ($string) of type string is deprecated in /home/imageee/elidesc.com/wp-content/plugins/bolcom-partnerprogramma-wordpress-plugin/src/BolPartnerPlugin/Widgets/Renderer/ProductRenderer.php on line 102
Een boek van Nicci French
Inmiddels zijn we toe aan nummer zes uit de Nicci French reeks rond psycho-analytica Frieda Klein. Een boek per dag van de week betekent ook dat de ontknoping met ‘Zondag’ in de titel nadert. Ondertussen ken ik mezelf zo’n beetje als het op deze thrillerserie aankomt: de wereld stopt even met draaien, mijn doel bestaat enkel nog uit het zo snel mogelijk consumeren van de nieuwe nesten waarin Frieda Klein zich onvermijdelijk zal werken. ‘Misschien moet je wachten tot aan de vakantie…’, opperde mijn vriend. Een nobel voorstel, gegeven het feit dat hij mij dan tijdens dat verlof ongeveer 24 uur onafgebroken kwijt is. Maar goed, zoveel geduld heb ik niet. Ik vond het al een prestatie dat ik eerst het trio dat ik leende van een vriendin (Dertig dagen – Een soort van liefde – Wat alleen wij horen) afwerkte alvorens ‘Als het zaterdag wordt’ aan te raken.
*spoiler alert*
Meteen meegeven dat ik er in slaagde om het lezen te spreiden over elf dagen – voor dat exacte getal moest ik even beroep doen op mijn Goodreads. Het feit dat ik nog wat spannende pagina’s opspaarde om de vlucht naar en van Stockholm iets minder bewust mee te maken zit daar onbewust voor iets tussen. Wellicht ook de vaststelling achteraf dat ik deze zesde Frieda Klein zeker niet als de beste beoordeel. Rest de vraag of er een verband bestaat tussen mijn oordeel en mijn bingereadingmodus…
Wat er dan precies aan schort, vind ik moeilijk. De spreekwoordelijke vinger leg ik vooral op de uiteindelijke ontknoping. Ik herinner mij dat ik bij de andere boeken ook soms dacht: ‘Oei, we zijn op veertig bladzijden van het einde! Liefste Frieda, misschien wordt het tijd om jouw geniale radertjes nog iets intensiever te laten draaien en de échte schuldige aan te wijzen…’. Ook hier weet je dat het iemand zal zijn die we al leerden kennen doorheen het verhaal, rest enkel de wievraag. Feit is wel dat deze oplossing van het zaterdagverhaal niet losgekoppeld worden van inmiddels een andere traditie: nog even terug naar Dean Reeve, haar huiveringwekkende beschermengel. Dit keer herinnert hij er Frieda op een erg onaangename (en dat is nog een understatement) manier aan dat hij de touwtjes ongemeen strak in handen houdt. Misschien focus ik mij stiekem zo hard op de rode draad met Dean Reeve dat het zaterdagspecifieke verhaal mij minder aangrijpt.
Gelukkig blijft Frieda voor de rest Frieda: ze woont in haar knusse huisje waar ik inmiddels héél graag zelf eens in zou rondlopen of een bad nemen – in de veronderstelling dat het Nicci French duo zich inspireert op een echte locatie. Ze wandelt ’s nachts al eens graag door Londen, laat zich niet altijd met evenveel goesting omringen door haar toch wel knotsgekke bende (Chloe, Ruben, Josef, Karlsson, Jack, …) en leeft vrij sober. Bij dat laatste geef ik toe dat de foodie in mij opspeelt: soms komen haar gasten – zie die voorgenoemde bende – aanzetten met de ingrediënten voor een feestmaal, doorgaans eet ze een salade, gegrilde groenten of restjes uit de koelkast. Met een glas wijn, dat hebben we dan weer wel gemeen.
Ik ben klaar voor de apotheose, le septième hour. Zou ze doodgaan? Sorry, deze vraag leeft toch wel bij mij nu je weet dat de cirkel voor het auteurskoppel bijna rond is…
‘Als het zaterdag wordt’ holderdebol.comder kopen?
