Tag archieven: cultuur

Lang leve de tv!

Geplaatst op door

Een expo in de Gentse Kunsthal Sint-Pietersabdij naar aanleiding van 60 jaar televisie? Zo hard iets voor mij en dus teken ik al meteen op de eerste dag present voor Lang leve de tv! Omdat ik niet helemaal zeker ben of ik er die dag nog zal geraken, koop ik op voorhand geen ticket via de website. Bij aankomst beklaag ik mij dat al meteen, want in de rij ‘Ingang zonder ticket’ staat behoorlijk wat volk aan te schuiven… Soit, even geduld dus!

2013-11-01 14.13.38-1

Ik betaal de volle pot en die bedraagt € 14. Toch behoorlijk prijzig als je vergelijkt met een doorsnee tentoonstelling in een museum waar je ongeveer € 5 voor moet neertellen.

2013-11-01 14.24.22

De expo zit slim ineen. Enerzijds gebundeld in zalen per thema waar alle tijdperken goed dooreengeschud zijn: zo staan in de quizzaal de kaarten van ‘Hoger Lager’ naast het decor van ‘De IQ-quiz’ en vlakbij dat van ‘Twee tot de zesde macht’. Anderzijds trekken tijdlijngewijs grote televisietoestellen de aandacht. Ze bevatten telkens het typische interieur van een decennium, alsook wat uitleg en cijfermateriaal.

2013-11-01 14.35.46

Jeugdsentiment of nog niet zo lang voltooid verleden tijd. Televisie is een medium dat weinigen koud laat. Decors! Kostuums! Het 100% kartonnen social hoekje uit ‘Villa Vanthilt’, de man van Melle, Jimmy B aka een vent van Gent, de Kommil Foo kooi uit ‘Morgen Maandag’, Nancy’s I ♥ Eddy helm uit Thuis, het café van ‘FC De Kampioenen’, …

2013-11-01 14.40.29

2013-11-01 14.36.24-2

2013-11-01 14.38.16-2

Dikke duim trouwens voor de interactiviteit. Wat kun je er allemaal doen?

  • Deelnemen aan ‘De IQ-quiz’
  • Een showbizztrap afdalen
  • Het journaal voorlezen
  • Het weerbericht presenteren
  • De troon van de koning uit ‘Kulderzipken’ bestijgen
  • Poseren voor de eerste keuken uit ‘Dagelijkse Kost’
  • …

2013-11-01 14.53.40

Mijn persoonlijke topmoment? De deur, de kast, de stoel en de gigantische telefoon van Joske Vermeulen. Je weet wel, het kleine jongetje dat verdacht veel op Gaston Berghmans lijkt en in de Trammezandlei 122 te Schoten woont.

Entertainment voor elke leeftijd dus! De Collega’s en Witse naast Kaatje en De Boomhut van Alida Neslo. En ja, ik heb vanavond met net iets meer goesting mijn tv aangezet…

#tijdvoor80 soirée

Geplaatst op door

Het Huis van Alijn zet dezer maanden de jaren ’80 centraal… Met 1983 als geboortejaar vind ik dat een vermakelijk voornemen. Het is met andere woorden #tijdvoor80! Kleine bemerking daar dat ik die nochtans vrij eenduidige hashtag maar niet kan memoriseren. #80wasprachtig en consorten strijden steeds om mijn top-of-mindness.

tijdvoor80_v2

Hoe draait het Huis van Alijn die klok terug? Door een kamer in te richten in hun museum, nog work in progress weliswaar. Door een vermakelijk boek (boordevol Isabelle A, Flik Flak horloges, ‘Pump up the jam’ en plakkaatverf) uit te brengen.

#tijdvoor80

Door een blog met #tijdvoor80 dashboard te creëren. Zo’n dashboard is op een evenement uiteraard een dankbare tool om wat extra conversatiestof rond te blazen. Zeker als er dan ook nog eens gevraagd wordt om een foto uit de jaren ’80 mee te brengen naar het Huis van Alijn. Jeugdsentiment doet iets met mensen.

Screen Shot 2013-10-24 at 08.50.31

Dat doe ik, met een foto van mijn Eerste Communie – de enige foto uit de oude doos die niet in hometown Westrozebeke ligt. Ja, dat meisje links op de tweede rij met bruine pagekop, oranje trui en witte kanten kraag ben ik. Wellicht lees ik een schuldbelijdenis of een voorbid (als dat het enkelvoud van voorbeden is) voor. Tot mijn vergezellende vriendin er op wijst dat zij geboren is in 1982 en haar Eerste Communie in 1989 at. Mijn foto is (wegens mijn geboortejaar 1983) dus eentje uit 1990. Oeps! Foutje!

Voor de rest was de #tijdvoor80 soirée best fun. Georganiseerd door het frisse team van Walkie Talkie. Meteen ook mijn eerste IRL kennismaking met old-time-twitter-contacten @andrewvassallo en @mariemaitre – en hun gezellin Valérie. Voor de rest een beetje weinig mensen. Wie maalt daar echter om als er cocktails van Jigger’s, minigehaktballen van Ball’s & Glory, nostalgisch foute petit-four’kes en 80s tunes van @boskabout zijn? Ook een leuke babbel trouwens met Laurent enerzijds en Sarah anderzijds (een voormalige medestudente uit mijn opleiding Geschiedenis) van het Huis van Alijn.

Omdat mijn vriendin en ik de verhouding cocktails versus vaste voeding een beetje fout inschatten, besluiten we toch om achteraf nog voor een kleine portie sushi te gaan. Het is gelukkig slechts paar tientallen meters wandelen tot aan Ikura Sushi…

B.A. zag dat het goed was!

B.A.

M¡LONGA

Geplaatst op door

Een dansvoorstelling van Sidi Larbi Cherkaoui

Verjaardagskadootjes die geen materieel iets, maar een belevenis zijn. I love them! Dankjewel dan ook richting Kathy… Zij gaf mij een ticket voor M¡LONGA van Sidi Larbi Cherkaoui, onze Belgische choreografische trots naast Anna Teresa De Keersmaeker en Wim Vandekeybus. Fijn! Dat wou ik al lang eens meemaken.

Vorige week donderdag trokken we dus naar deSingel. Kathy had een e-mail gekregen dat de voorstelling stipt om 20u zou starten en anderhalf uur zou duren. We durfden het dus niet aan om met mijn filegevoelige rit Gent-Antwerpen voor de boeg op voorhand een etentje vast te leggen. Dus beperkten we ons tot een glas rosé voor mij en een glas cava voor haar in het Grand Café deSingel. En ik bestel er nog snel een Engelse sandwich met gerookte zalm bij (€ 6,80). Dat blijken zo van die erg witte driehoeken (zonder korsten) te zijn met frisse zalm, komkommer, tomaat en verse kaas. Just what I needed!

Omdat er op een bepaald moment blijkbaar iets grondig verkeerd gaat in de bar (glazen deel met flessen en glazen begeeft het) dat wij van op het terras niet opmerken, kunnen we ineens niet meer bestellen. Dus verhuizen we alvast richting Rode Zaal en bestellen daar nog een drankje in afwachting van de dansvoorstelling.

We gehoorzamen de beltoon om onze plaats op te zoeken en wachten af. Eerlijk gezegd heb ik geen enkel idee wat ik mij bij een hedendaagse voorstelling over tango mag voorstellen… Weinig verwachting zijn vaak de leukste. Ik geniet van start tot eind!

De voorstelling is opgebouwd rond vijf dansparen die soms samen, soms apart of in nog andere constellaties op het podium komen. Ze beheersen stuk voor stuk overduidelijk de taal van de tango. De muziek wordt live gebracht en dat verhoogt absoluut de impact. Komt daar nog eens bij dat Sidi Larbi Cherkaoui ijverig aan de slag gaat met projectie in al z’n creatieve vormen. Hij lijkt wel een DJ die de dansers vloeiend mixt met de beelden.

Ik pak de smaak en wil meneer Cherkaoui aan de slag zien met andere dansstijlen!

Spijtig, spijtig, spijtig

Geplaatst op door

Een stand-up comedy show van Wim Helsen

In het kader van mijn culturele voornemens voor 2013 kocht ik tickets voor Wim Helsens nieuwe stand-up comedy show ‘Spijtig, spijtig, spijtig‘. Nooit eerder zag ik iets in levende lijve van de heer Helsen, minder levend wel op televisie – in comedy, een serie of een film. Die kaartjes koop ik dus niet in Gent, maar bij de Roma in Borgerhout.

Ik herinner mij nog een reportage in een programma dat ik mij niet herinner over deze heropende legende. Wat. Een. Zaal. Erg indrukwekkend als je er voor de eerste keer komt… Van de inkomsthal tot het balkon waar wij ons installeren! Je merkt overduidelijk dat de Roma een likje verf en veel meer dan dat kan gebruiken. Voor Wim Helsen komt dan ook een man op het podium die de hachelijke situatie van de zaal komt duiden, met de nodige sneer naar de besparingen van burgemeester De Wever en inclusief een oproep om langs hun sponsorstand te passeren na de voorstelling.

En dan is het de beurt aan de komiek die ik altijd zal herinneren als de poëet die de “ik zou je willen / u gaarne…” gedichten opdroeg in een vorige show. Vreemd is dat ik hem van op het balkon quasi niet herken, door die belichting. Wel zijn postuur natuurlijk, maar niet zijn gelaatstrekken. Daarbij komt nog eens dat de akoestiek niet optimaal is: als het publiek enthousiast reageert (lachen of applaudiseren) en Wim gewoon verder vertelt, dan hoor ik simpelweg niet wat hij zegt en ben ik een paar keer de pointe van de grap kwijt…

Wim Helsen spijtig spijtig spijtig

Maar wat vertelt hij? Een verhaal over een avondje op café met een heleboel gedachtenstromen luidop uitgesproken en mopjes over herten, pyromanen en hoeren. Veel meer wil ik er eigenlijk niet over kwijt, daarvoor moet je gewoon zelf gaan luisteren.

Samengevat hou ik best wel van zijn stijl… Ik lach vaak en soms zelfs luidop. De eerlijkheid gebiedt mij wel te zeggen dat ik net iets minder in een kramp lig dan bij Wouter Deprez of bij Bart Cannaerts. Wim Helsen strandt dus voorlopig met een bronzen medaille in mijn persoonlijke comedywereld. Jeroen Leenders valt dus net van het podium.

Aller Retour

Geplaatst op door

De Budafabriek en breder Buda tout court in Kortrijk, zo’n plekken trekken mij aan. Als er dan ook nog eens een boeiende expo op de agenda staat, ben ik gegarandeerd present. Zoals met Aller Retour, een fototentoonstelling rond Carl De Keyzer, Stephan Vanfleteren en Bieke Depoorter. Een indrukkenwekkend trio! Het kruim, durf ik zelfs zeggen. Op een zondag, tussen twee West-Vlaamse moederdagfestiviteiten doen we even een aller-et-retour naar Kortrijk. Richting Dam 2A, richting de Budafabriek.

photo (68)

photo (62)

Zo’n voormalig fabrieksgebouw dat onder handen genomen wordt, met witte verf, met nieuwe houten constructies, met origineel meubilair. Wat heerlijk toch! Alleen vallen de bakstenen van de nieuwgemetste stukken mij nogal tegen.

We betalen € 8 per persoon en starten op de eerste verdieping met Bieke Depoorter. Voorheen zag ik een expositie van haar in de Sint-Pietersabdij. Ze fotografeert mensen in Oost-Europa, de Verenigde Staten of elders. Steeds in hun huiselijke omgeving. Het moet gezegd, dikwijls wel een eerder armoedige omgeving. Vaak voel je je een tikkeltje ongemakkelijk, alsof je ongevraagd in iemands onopgeruimde huiskamer binnenkomt.

Daarna schakelen we over naar ‘Moments before the flood’ van Carl De Keyzer. Een fotoreeks met logischerwijs water als rode draad, waarvan er een aantal door een stel studenten digitaal werd bewerkt tot deels bewegende beelden. Intrigerend experiment!

En dan nog het klapstuk, Stephan Vanfleteren. Ooit bezocht ik een fototentoonstelling van hem in het Gentse Wintercircus met pakkende portretten. Deze ‘Façades & Vitrines’ toont een verzameling plaatjes (al klinkt dit te denigrerend voor wat Vanfleteren doet) van gesloten winkels. Niet zomaar een sluitingsdag, maar definitief de boeken dicht doen. Integer opgesteld in een volume gemaakt uit metalen platen met het themalogo en met achteraan treffende observaties geschreven door Jan Hertoghs. Veel foto’s zijn gemaakt in Brussel, Antwerpen of Gent. In Antwerpen herken ik het pand met ‘The missions to seamen’ waar nu het restaurant Marcel couverts presteert. Ook treffend dat er een foto uit Roesbrugge – waar mijn zus woont – tussen hangt.

photo (63) photo (64)

Afronden kan in de leuke bar, waar ook tal van boeken die van mij het ‘WANT!’ label krijgen te koop zijn. Next time! Want de moederdagapero wacht op ons in Passendale…

photo (66)