Love brands. Love whatever. Love ingredients.
Tegen welke ingrediënten zeg ik zonder dralen “Ja, graag!”?
Een lijstje, van A tot Z.
Love brands. Love whatever. Love ingredients.
Tegen welke ingrediënten zeg ik zonder dralen “Ja, graag!”?
Een lijstje, van A tot Z.
Ik durf wel eens een boompje opzetten over gesponsorde bloggers. Doorgaans bedank ik dan ook vriendelijk voor uitnodigingen of pakketten – kortweg perks. Behalve af en toe, dan zeg ik in een zwak momentje of op basis van triggers waar ik nog geen vinger op kan leggen “Ja, dat zou leuk zijn!”. En zo geschiedde met de vraag vanuit Moorslede (alwaar een deel van mijn familie woont) of ik een mand Brugge kazen wou… Dat die vraag geopperd werd naar aanleiding van een wedstrijd op de VTM Koken website van mijn ex-collega’s werkt uiteraard ook bevorderend om overstag te gaan.
In de mand wat kaaslectuur, een schort, een ‘pottenlekker’ en heel erg veel verschillende soorten Brugge kazen: de klassieke Oud Brugge (of eigenlijk correcter Brugge Oud), Brugge Belegen, Brugge Jong, Brugge Goud, Brugge Broodje Apero, Brugge Dentelle, Brugge Rodenbach, Brugge Pater, Brugge Abt en Brugge Dentelle.
Om te beginnen doneer ik een paar stukken aan de collega’s om ’s middags gezamenlijk te degusteren. De grote meerderheid neem ik mee naar huis. De sneetjes belanden met veel plezier tussen de ontbijtboterhammen van mijn vriend, het Broodje Apero zoals de naam impliceert in blokjes op de salontafel tijdens een familiefeestje. Met de klassieke Brugge Oud heb ik echter échte receptplannen… Ik neem een week de tijd om een zelfverzonnen recept (kaasgewijs) te laten rijpen, maar flans dan vandaag een ovenschotel met vergeten groenten, Brugge Oud en (Breydel)spek ineen.
Ingrediënten (voor 3 personen)
Bereidingswijze
Werk nog even af met wat verknipte peterselie.
En serveer deze winterse schotel bijvoorbeeld met de vrij vergeten slasoort postelein…
Smakelijk!
Met dank aan de mensen van Brugge kazen.
•••
Dit is een gesponsorde blogpost.
Geheel zeker kan ik niet zeggen wanneer het precies gebeurd is. Een paar maanden geleden, misschien al een jaar. Maar het is een feit dat ik tegenwoordig koffie drink, met vrij veel melk en zonder zoetstof voor de volledigheid.
Vroeger beperkte ik mij tot een sporadische koffie na een culinair zoveelgangendiner – wat slechts een paar keer per jaar voorvalt, tegen alle perceptie in ga ik nu ook weer niet zo vaak chique uit eten. Daarnaast produceerde ik ettelijke zuchten en rologen wanneer mijn moeder bij een bezoekje aan Westrozebeke polste of ik koffie wou: “Ik drink geen koffie, mama!”. Verder begon mijn nieuwe oude baas dezelfde vraaggewoonte te ontwikkelen. En doen nog wel meer mensen het.
Misschien brak er plots een stukje weerstand, was het simpelweg eenvoudiger om “Ja, graag!” te antwoorden. Misschien trokken een paar uitstekende cappuccino’s van beslagen barista’s in de alomtegenwoordige koffiebars mij over de streep. Misschien versterkte Berlijn met alle ‘Kaffee und Kuchen’ mijn opwaartse trend.
Koffie dus, met behoorlijk wat melk en zonder suiker.
Gezellig, toch?
Ik zag het al een tijdje voorbijkomen op Facebook. Het Grindbox event in de Gentse grindbakken, onder die blauwe kraan. Met als overdagje tevens een Grindbox Markt.
Optredens? Fijn. Markt en wederom niet zomaar een markt? Okee. Toch even zeggen dat tegenwoordig iedere markt niet zomaar een markt is, maar veelal dezelfde artiesten / designers / hobbyisten er hun kraampje opslaan. Soit! Het is nog iets anders wat mij triggert om op deze zaterdag even tot daar te gaan: een eetstand van J.E.F.
We arriveren er iets na de middag en besluiten quasi meteen om voor het J.E.F. aanbod te gaan in combinatie met een glaasje wijn van A Taste Affair. Ik ben alles behalve een kenner, maar deze troebele witte Côtes du Rhône uit 2012 verrast ons beiden in positieve zin. We nippen genietend en zakken af naar de J.E.F. plek waar we meteen de BBQ van Flemish Food Fest herkennen. Er zijn twee eetopties en we besluiten om ze beiden te bestellen… Gelukkig heb ik het ontbijt geskipt!
Eerst komt de gevulde patat. Dit vegetarisch gerecht serveren ze voor de liefhebbers ook met spek. Mij lijkt dat West-Vlaams varken in een broodje al genoeg vlees voor een lunch, dus blijf ik bij het herbivoor origineel. De grote aardappel heeft door de barbecue zo’n zalig gebakken kantje gekregen. Het is een serieuze hap met zure room, tomaat, cheddar, een neutralere kaas en wat verse kruiden. Zonder meer lekker!
Maar dan volgt de overtreffende trap: het Mmm Zwinne BBQ Broodje. Waanzinnig! Beestig! Als bijna ingeburgerde Gentenaar heb ik inmiddels geleerd dat een ovenkoekje hier een babs heet. Dat leggen Jason, Famke en crew dus op de barbecue. Daarin komt ijsbergsla dat een dressingbad onderging en onnoembaar heerlijk varkensvlees – aka pulled pork of varkensschouder. Het doet mij aan Cuba denken, waar ze op straat volledige varkens en hun supermalse vlees stukje bij beetje tussen broodjes verkopen.
Nog wat kraampjes later ronden we af met een nieuwe ice tea: BOS uit Zuid-Afrika. Verschillende smaken in de aanbieding; ik kies voor lime & ginger. Aanrader!
Hopelijk werd het ’s avonds nog een fijn feestje! De kiemen zaten alvast goed…
Wanneer er – via een omwegje – een uitnodiging voor de persvoorstelling van MOKJA! in mijn mailbox valt, ben ik meteen geprikkeld. Een nieuw Koreaans cateringconcept, én dan nog voorgesteld op een locatie die voor minstens evenveel prikkels zorgt: Studiomie in de Gentse Bomastraat. Ik teken present, mijn meneer ook!
Eerst de locatie: Studiomie is het werk van interieurmadam Mieke De Maeyer en houdt een woonhuis, een bed & breakfast en een eventlocatie in. Toppertje! Ik mijmer instant over gelegenheden om deze plek zelf af te huren – zowel in de professionele als de privésfeer.
De rode, ronde tafels met ingebouwde barbecuestellen en krukjes eromheen onderstrepen meteen het onderwerp van de avond: BBQ op Koreaanse wijze. We maken een praatje met Ae Jin Huys, de dame achter MOKJA! die een met haar mobiele formule inmiddels vaste plaatsafspraken heeft met Studiomie en Eetavontuur.
Na een cocktail met Koreaanse brandewijn, gember en een peerschijfje door Jigger’s (waar ik wegens alcoholdieet voor pas), placeert de knappe Ae Jin een kort woordje. Inmiddels nip ik van een Isis frisdrank met cranberrysmaak; mijn wederhelft van een biologisch biertje. We worden uitgenodigd om van proefondervindelijkheid te doen en installeren ons met vier rond een vuurtje. Dat proeven moet overigens in shifts gebeuren, want er zijn meer aanwezigen dan krukjes. De obers blijken nog niet echt proefgedraaid, waarvoor de gastvrouw zich overigens uitvoerig excuseert.
Bij deze excuseer ik mij trouwens op mijn beurt voor de slechte (iPhone) foto’s hieronder. Het was donker, enkel dat kan ik inbrengen als argument ter verdediging.
Na een tijdje is de tafel gevuld met:
Het behoeft geen uitleg dat wij net wel wat verduidelijking kunnen gebruiken bij deze manier van eten. De sympathieke Ae Jin grapt als ze het antwoord op een vraag schuldig moet blijven dat ze eigenlijk meer Gents dan Koreaans is. Tegelijk informeert ze ons dat je wat groen in de hand neemt bij wijze van wrap en dan achtereenvolgens rijst, vis / vlees van op de grill en dipsaus of zo als extra smaak stapelt. Het blad eet je na het oprollen in één hap op. Tussen deze groene wraps in proef je van de banchan.
Koreaans barbecuen is samengevat licht en bovenal gezellig om in gezelschap te doen! Ik kan mij voorstellen dat het na een paar van de bijhorende shotjes soju zelfs nog een schepje gezelliger wordt. Fascinerend trouwens om te zien hoe de octopus verschrompelt en hoe de venusschelp openpopt op de rooster. Gezien cook-it-yourself zoals fondue, gourmet en raclette populair blijft, is hier wellicht een eetmarkt voor. Denk aan mensen die wel van het idee houden, maar de zware verteerbaarheid van voorgenoemde wat beu zijn. Teppanyaki staat bijvoorbeeld tegenwoordig steeds vaker op de kaart van traiteurzaken. De sprong van Japan naar Korea is klein.
Waar MOKJA! de kolen heet maakt, vind je in hun agenda.
Veel succes gewenst, Ae Jin! Say kimchi… :)