Wellicht val ik in herhaling als ik zeg dat uit eten met een groep niet tot mijn favoriete restaurantervaringen behoort. Doorgaans kom je op plekken terecht waar ze die bewust aantrekken met specifieke menu’s of formules (denk buffet of à volonté). Gelukkig eet ik quasi alles, maar niets gaat voor mij boven de intimiteit van een etentje met twee à vier.

Maar goed, er staat dus een team dinner gepland (no offense richting ons team) en het wordt een Thaise avond bij Nam Jai op de Kraanlei, in de levendige Gentse Patersholbuurt. Thais eten moet geleden zijn van onze Thailandreis vorig jaar en bijgevolg ben ik vrij opgetogen over de restoselectie van de organiserende collega.

We arriveren in gespreide slagorde: een eerste deel van het team landt al om 18u30 en wacht (on)geduldig de komst van de rest af. Tegen 19u30 zijn ze vrij begrijpelijk uitgehongerd en dus duiken we aan 200 kilometer per uur de menukaart in. Uit de losse pols bestel ik een voor- en hoofdgerecht, best wel veilige keuzes – lees: kip en rode curry.

Verwonderlijk genoeg maken ze er bij Nam Jai helemaal geen probleem van om met onze groep van 10 personen deels een vast menu en deels à la carte te bestellen. De dienster herhaalt – met een grappig accent, het moet gezegd – nog even onze keuzes. Alles klopt! We zitten trouwens aan vrij brede houten tafels die tegen elkaar geschoven zijn. Ik kan me voorstellen dat dit bij een tête-à-tête voor de nodige privacy zorgt, maar in groep werkt de afstand tussen iedereen wel niet bevorderlijk voor de conversatie.

Lees verder →

Op de plaats van het vroegere studentenrestaurant in de Overpoort zitten ondertussen een Albert Heyn, een JIMS fitness, een Kruitvat en een salad bar genaamd Zukini, ook wel courgette in het Engels maar dan iets anders geschreven.

We stappen op een vrijdagmiddag binnen in de moderne ruimte met hoog plafond, veel beton en gigantische ramen. Ik kijk snel even rond en merk geen enkele mannelijke eter. Dit is duidelijk een populair adresje bij vrouwelijke studenten.

De menukaart stelt een aantal seizoenssalades voor. Mijn vriend kiest voor de gegrilde plein-air kip met walnoten-mosterd dressing (€8): boerenkool, witte en rode quinoa, flespompoen en wortel, puntpaprika, taugé, pijnboompitjes. Daarbij drinkt hij een glas biologische rode wijn (€3,50).

Lees verder →

Deze resto review schreef ik origineel in opdracht van Goesting magazine – dat maandelijks verscheen als bijlage bij De Morgen en Het Laatste Nieuws.

Veggie hotspot op de hoek van het Glazen Straatje

De Brabantdam doet het culinair goed tegenwoordig: De Vitrine kreeg recent gezelschap van Cochon De Luxe en het vegetarische én veganistische Lokaal. Het interieur straalt biologisch, geitenwol en warmte uit. Veel plantjes en kringloopservies zorgen voor gezelligheid.

Op het krijtbord staat het aanbod van de week: telkens soep, salade, sandwich, quiche en gratin. Tijdens een vorig bezoekje proefde ik hun prima gratin (€6) met rode biet, pompoen en polenta. Dit keer bestel ik de salade van wintergroenten (€6) en vraagt mijn vriendin de quiche met wortel en aardpeer (€6). Bij de drankjes staan huisgemaakte limonades en ‘ice-T’, sappen, bier, wijn en maar liefst 25 soorten thee. We kiezen voor de limonade (€2,20) met citroen en gember. Die komt in een groot glas met een ietwat vreemd metalen – maar dus herbruikbaar – rietje. Kraantjeswater krijg je trouwens gratis.

Je voelt in alles dat de heren van Lokaal veeleer denken vanuit een filosofie dan in commerciële termen. Hun vegetarische aanbod is een tikkeltje onconventioneel: anders dan de meeste veggie dagschotels in Gent. Dat maakt hun zaak natuurlijk net zo sympathiek.

De zes tafeltjes zijn intussen bezet. Erg lang hoeven we niet te wachten op onze borden. De prijzen liggen bij Lokaal misschien niet hoog, het formaat van de borden is echter wel iets kleiner dan gemiddeld. Denk eerder in de grootteorde van dessertbordjes. Mijn slaatje bestaat uit puree van witte kool in het midden met daarrond rauwkost: geraspte wortel, daikon, rode biet, ijsbergsla, veldsla, appel, … Verder spot ik walnoten, sesamzaadjes en gebrande boerenkool. Lekker!

Er is nog een gaatje voor taart (€3). Dat blijkt veganistische tofutaart te zijn met bosbessen of peer. Mijn vriendin lust daar wel een cichoreikoffie (€2,20) bij. Ik check de theekaart: graag een infusie ‘sacred voice’ (€2,20) die mij keeltroost zou bieden. Er verschijnt een kannetje en een zandloper. Meteen belooft men ook een ‘refill’. De taart doet wat denken aan kaastaart met speculoosbodem, maar dan iets minder lekker. Mijn peer smaakt niet echt door en de bodem is wat te wak. We besluiten dat taart niet per se veganistisch hoeft te zijn.