Deze resto review schreef ik origineel in opdracht van Goesting magazine – dat maandelijks verscheen als bijlage bij De Morgen en Het Laatste Nieuws.

Tegenover cultuurcentrum De Werf in Aalst kun je nu bij chef Jason Spinoy, zijn vriendin Laurence en hun L’Histoire 32 terecht in het voormalige Karnivale pand uit Mijn Restaurant.

We krijgen een tafel bij het raam en de lunch voorgesteld. Ik lonk echter naar het menu L’Histoire 32, waar vier gangen (€ 58) mij perfect lijken voor een uitgebreide lunch. Mijn gezelschap zegt ja tegen de aangepaste wijnen (€ 24), ik zal mij als chauffeur beperken tot een paar glaasjes.

Als aperitief kiezen we prosecco (€ 7). Tijdens het bubbelen komen enkele veelbelovende amuses met in de hoofdrollen sprot, rundstartaar, Mimolettekaas en traaggegaarde ossenstaart met espuma van butternut die een bijzondere vermelding verdient.

Het menu zetten we in met brioche en foie gras, vergezeld door gerookte paling en een wolk van appel. De gastvrouw schenkt een witte wijn uit Stellenbosch van Chenin Blanc druif voor mijn compagnon en dringt bij mij niet aan.

Met de sint-jakobsvrucht scoort chef Jason een voltreffer. Visueel worden we verwend, maar ook de smaken (butternut, soja, groene asperges, espuma van gerookte room) kloppen bij deze coquille van prima kwaliteit. De Zuid-Franse witte van Viognier druif wil ik dit keer wél proeven.

Daarna volgt een even schilderachtig bord met buikspek, eekhoontjesbrood, wortel en crème van bloedworst. We knikken beiden goedkeurend en genieten van het perfect gegaarde vlees. De Portugese Pinto accordeert, laat ik mij vertellen.

Onze lunch wordt afgerond met opnieuw een spectaculaire presentatie: houten plank, hooi, donker bord met een eigen interpretatie van Ferrero Rocher. Bij de koffie horen nog mousse van cassis en praline met knettersuiker.

Dit jonge koppel zet een nieuw verhaal in Aalst neer. Wat je eet en drinkt zit al helemaal goed, alleen mogen ze wat mij betreft het kader nog iets verjongen.

Ergens in maart 2013 schreef ik een niet zo lovende blogpost over een teamlunch bij het Keizershof op de Vrijdagmarkt. De afgelopen jaren trokken de zonen van de originele uitbaters Lino en Ward meermaals positief mijn aandacht, door samen met Jason van J.E.F. een BBQ met pulled pork te organiseren of door tijdens de Gentse Feesten enkel en alleen in te zetten op stoverij. Bovendien ken ik inmiddels een aantal mensen die ik foodwise 100% vertrouw en daar habitué zijn.

Redenen genoeg dus voor een hernieuwde kennismaking. Die komt er op een vrijdagavond, ik zoek een no nonsense adresje om er samen met mijn meneer te dineren. Gewoon omdat het weekend is en we na een drukke week voetjes onder tafel verdienen.

Ik reserveer om 19u30, maar door een volle parking Vrijdagmarkt duurt het iets langer vooraleer we onze auto kunnen parkeren. Het moet al tegen 20u zijn als we aankomen. Bij het Keizershof zitten de ongeveer 150 eetgasten verspreid over drie verdiepen, wij krijgen een tafeltje op het middelste met voor de één een zetel en de ander een stoel als zitting.

Elise zou Elise niet zijn als ze de kaart niet al even bestudeerd had. Naast één hapje en vier voorgerechten staan er acht hoofdschotels op de kaart. Ik hou wel van zo’n focus… Dit kan alleen maar betekenen dat ze bij het Keizershof voor vers- en huisgemaakt gaan.

Lees verder →

Sommige adressen staan al jaren op mijn restolijstje en Café Camino op de Antwerpse Vrijdagmarkt is zo eentje! Ze zijn duidelijk een lunch-en-late-lunch-plek, want slechts open tussen 12u00 en 18u00 van dinsdag tot zondag. Het blijkt echt nodig dat mijn gezelschap niet veel na 12u00 arriveerde om één van de paar overblijvende tafeltjes te ‘securen’. Ik kom niet veel later aan en wurm mij tussen de andere Camino-gasten naar haar toe.

Lees verder →

Het was een eindje geleden dat we nog eens ‘van culinair deden’ met de Zesta-madammen, meer bepaald mijn ex-collega’s Kathy & Caroline van bij Medialaan (het toenmalige VMMa). De laatste date dateert van de zomer bij ORSO pizzeria in Antwerpen en het echte menuwerk – gok ik – van bij Cuines, 33 in Knokke alweer meer dan twee jaar geleden. Op dit laatste adres genoten we van een sterrenlunch ter afscheid van Caroline, omdat zij op het punt stond om voor een jaar naar Italië en Azië te trekken. Vele avonturen later pikken we de draad dus terug op bij Bistro Vintage, de tweede zaak van Thierry Theys. In zijn Michelinzaak Nuance schoven we met ons drieën ooit reeds aan tafel.

De dames zitten al aan een ronde tafel bij de – doorheen de ganse avond niet aangestoken – open haard. We hebben blijkbaar allemaal dezelfde verkeersovertreding begaan: een eenrichtingsstraat die onze GPS’en niet als zodanig geregistreerde. Dus reden we op het Kontichse platteland tussen een bomenrij tot bij het amper verlichte Bistro Vintage. Wat extra signalisatie en buitenverlichting zou ik hen wel aanraden!

Ik zit aan tafel met een kleine eter en een zwangere vrouw. Dus besluiten we om voor het driegangenmenu (€ 38) te gaan met een aantal aanpassingen voor Caroline. Zo zal zij het tweede voorgerecht (gerookte paling & rode biet) krijgen in plaats van het eerste. Daarnaast verkiest ze een à la carte hoofdgerecht boven doorbakken hert: 100% Wagyuburger (sesambun, home-made ketchup, gebakken ui & spek, “Vintage”-frieten). Deze burger kost € 28 en er zal logischerwijs dan ook een meerprijs gerekend worden. 

Lees verder →