Deze resto review schreef ik origineel in opdracht van Goesting magazine – dat maandelijks verscheen als bijlage bij De Morgen en Het Laatste Nieuws.

Chef Mark en gastvrouw Ria heropenen hun De Boeie op een nieuwe locatie: ze ruilen de Blankenbergse Zeedijk voor de Molenstraat – een zijstraat van de winkelwandelstraat.

Op een zondag trekken we richting zee voor de lunch en we zijn duidelijk niet alleen. We installeren ons in het achterste deel met zicht op stadstuin en open keuken. Meteen valt de joviale en attente bediening op, altijd een aangename binnenkomer…

We bestellen champagne Autréau (€ 10) en informeren of we per tafel hetzelfde menu moeten kiezen. Gelukkig niet, want we raken het onderling niet eens… Mijn vriend lonkt naar het lunchmenu (€ 29 – 3 gangen) met kort door de bocht risotto, entrecôte en yoghurtijs. Ik vind mijn meug in het bistromenu (€ 42 – tevens 3 gangen). Ondertussen komt er ook bruiswater op tafel, vraagt hij begeleidende wijnen en besluit ik te BOB’ben.

Na de amuses met asperge en bloemkool in de hoofdrol verschijnt mijn eerste bord met buikspek, langoustine en rode biet. De kleurrijke compositie met surf & turf elementje streelt het oog, zeker nu de rode bietjes gezelschap krijgen van anderskleurige collega’s. Langoustines en buikspek gaan trouwens wonderwel samen. De overkant geniet van de lenterisotto met groene asperges en een glas Chenin Blanc van Luc Pirlet & Cholot (€ 6,50).

Dan volgt mijn lotte met kokkeltjes, romanesco, broccoli, tandoorimayo en puree. Lang geleden dat ik lotte at en ik neem mij meteen voor om dit stevige visje toch vaker te kiezen. De groenteboog bevalt, alleen de kokkeltjes proeven te gaar of misschien zelfs opgelegd. Ik bespeur tevens voldoening over de entrecôte en het glas Chateau Fontarèche (€ 5,50 – Corbières).

Afronden doe ik met frangipanecake, Granny Smith en peperkoek – opnieuw een veelkleurig gerecht met leuke combinatie van zure appel en zoete cake. Nog een glaasje Earl Grey en we zijn opgewarmd om de gure wind te trotseren tijdens een strandwandeling.

Wanneer mijn in Loppem wonend nichtje voorstelt om af te spreken ga ik meteen akkoord met het concrete plan om eerst bij haar thuis te aperitieven en daarna bij Lieven in het centrum van Brugge te dineren. Het wordt een rushy Friday met een ETA van 19:35 in Loppem. Gelukkig reserveerde mijn nicht pas om 20:30 bij Lieven!

Lieven blinkt namelijk helemaal bovenaan op mijn restolijstje. Dat is geen ranking, maar een lijst met TO EAT AT plaatsen die telkens onderaan wordt bijgevuld als er iets nieuws mijn pad kruist. Lieven staat er met andere woorden al hééééél lang op.

We komen als laatste eetgasten van de avond aan en voor ons rest een hoge tafel aan de open keuken. Fijn, ik hou wel van wat inkijk in de potten! De man van mijn nicht blijkt ook de lagere school gedeeld te hebben met de chef, dus ze zijn geen onbekenden. Ik neem even de tijd om het interieur te inspecteren en ontwaar een smaakvol kader dat hopelijk ook in de borden zal terugkeren…

Lees verder →

Wat vreet een mens uit op zo’n vreemde feestdag als ‘Dag van de Arbeid’ waarop je verondersteld wordt om niets te doen? Even naar Antwerpen cruisen om – eindelijk – kennis te maken met die frituur à la Sergio Herman bijvoorbeeld… Iets oer-Belgisch dat door een Nederlander in een luxejasje wordt gestoken: gewaagd! Toegegeven: Sergio is een halve Vlaming met z’n The Jane in Antwerpen en z’n vele televisie-optredens alhier, maar Zeeuws-Vlaanderen blijft natuurlijk een Nederlandse provincie. Ondertussen weet iedereen dat al wat Sergio aanraakt in goud verandert, dus we gaan ervan uit dat de frietjes bij Frites Atelier Amsterdam ook wel perfect goudgeel gebakken zullen zijn.

Lees verder →