“Waarom ik tweet?”
Omdat het een directe lijn met breaking news is. Een efficiënte ontstopper voor problemen allerhande waar Google geen (eenduidig) antwoord op g/heeft. Een no-nonsense manier om te converseren met al dan niet gelijkgestemden. Een stimulans om de oogkleppen wat bij de stellen.
“Of ik dat met een aantal concrete voorbeelden kan illustreren? Met plezier.”
Twitter bewees reeds zijn waarde als real-time helpdesk voor vragen omtrent Telenet mailboxen, afstanden meten, vertalingen van lastige woorden, … Verder bleek tevens dat het tweeten van een vacature de verhoopte Direct Messages oplevert. En dan zwijg ik nog over het ideeëngenererend effect voor persoonlijke projectjes rond schrijven, tekenen, fotograferen en andere creatieve uitlevingsvormen.
Maar het meest tastbare voorbeeld totnogtoe is de sojayoghurt van Provamel. Via Twitter werd gepolst naar mijn bereidheid om te proeven, via Twitter werd afgestemd over de levering aan huis, via Twitter (en WordPress uiteraard) spui ik bijgevolg mijn mening.
Het afgeleverde pakketje bestond uit een enorme doos van TNT gevuld met een koeltas van meer bescheiden afmetingen en veel bubbelplastiek. Galant trouwens om de producten op koelkasttemperatuur en ongeschud-voor-gebruik te bezorgen. Tijdens de uitpakceremonie ontdekte ik 4 soorten sojayoghurt: 3×4 stuks in klein formaat en 1 groot exemplaar. De smaken varieerden van aarbei en perzik over bosbessen en tarwe. In hoeverre tarwe natuurlijk een smaak kan genoemd worden, misschien is de term textuur hier meer op z’n plaats.
Sojaproducten in de vorm van vleesvervangers en pudding ben ik gewoon, maar yoghurt leverde voor mij toch een nieuwe smaakervaring op. Bij het eerste potje was ik eerlijk gezegd niet meteen overtuigd; het is zo’n smaak waar je aan moet wennen. Maar naarmate de stapel minderde, steeg de frequentie waarmee ik de koelkastdeur opentrok voor een gezond tussendoortje. Idem bij mijn vriend, ik merkte zelfs hoe hij de Provamel met tarwe verkoos boven de Danone Activia met extra vezels.
Instinctief (op basis van de primaire behoefte “eten”) zou ik in de supermarkt naar standaardyoghurt grijpen, maar ik geloof best dat er verschillende redenen zijn om in de toekomst voor de sojaversie te gaan. Hierbij denk ik aan traditionele dooddoeners als gezondheid, lijn, milieu, …
Misschien een werkpuntje voor Provamel om wat meer op het verhaal achter de sojayoghurt te focussen in de communicatie. Iets meer sensibilisering graag. Op basis van smaak alleen zal de consument – inclusief mezelf – naar mijn aanvoelen niet switchen. Overtuig ons dus met het waarom wij maar beter gewoon worden aan die smaak!
En wat betreft mijn rol als proefkonijn, ik vond die wel te pruimen.
