Kyle Bean

20 juli zal de annalen ingaan als de dag waarop ik Kyle Bean leerde kennen.
Niet persoonlijk, wel zijn portfolio.

Hij trok in de eerste plaats mijn aandacht toen zijn potloodslijpselkunst – ‘Pencil shaving portraits’ – meerdere keren in mijn feeds opdook.

"Pencil shaving portraits" by Kyle Bean

Al door zijn portfolio bladerend, stootte ik op “WOW*!” na “WOW*!” na “WOW*!”. Deze interpretatie van de kip en het ei wil ik jullie niet onthouden.

"What came first?" by Kyle Bean

Limited edition prints verkrijgbaar in de e-shop.

One to watch!

•••

[* Wijd Open Wafel]

Red Star Line Museum

Als 2011 het jaar van het MAS is. Dan moet 2013 het jaar van het Red Star Line Museum worden. Wat betreft Antwerpse musea dan toch.

Dat museum under construction rond de legendarische scheepvaartmaatschappij kruiste mijn pad via Klara. Daar hoorde ik een oproep om onderstaande video te bekijken, om het intrigerende meisje in beeld te identificeren.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=PGSLqZhnVCA&feature=player_embedded]

Vanwaar mijn verscherpte aandacht?

Omdat mijn overleden grootvader Elmer Descamps gefascineerd was door deze rederij. Hij stak namelijk als kind zelf de grote plas over. Niet van Antwerpen naar Amerika, maar in omgekeerde richting. Zijn geëmigreerde vader besliste na het overlijden van zijn vrouw immers om naar zijn geboorteland terug te keren. Samen met zijn kinderen Elmer en Gladys.

Bij deze steun ik het toekomstige Red Star Line Museum graag in hun zoektocht.
Do you know this girl?

Gentse Feesten programma 2011

Het programma van de Gentse Feesten en mezelf.
Het is wat je noemt een haat-liefdeverhouding.

Niet per se om wat de pleinorganisatoren en andere initiatiefnemers programmeren, wel omwille van de manier waarop ze het geheel van activiteiten aan het publiek presenteren. Vroeger kocht ik steevast het papieren programmaboekje in de supermarkt en dan scheurde ik elke dag het blaadje van toepassing er uit. Dan was / is er ook een nachtkalender voor de niet-zo-heel-erg-ochtendmensen, waarin logischerwijze de dagactiviteiten mankeren.

Dit jaar biedt de website tevens de mogelijkheid om “mijn programma” samen te stellen. En toch blijf ik als plannertje, als lijstjesmadam wat op mijn honger zitten. Alle dagen doorlopen per genre of per locatie. Het blijft een complexe werkwijze en het ontbreken van het Polé Polé programma werkt tevens niet echt bevorderlijk.

Een pasklare oplossing voor de programmapresentatie heb ik niet. Toch kan de webarchitectuur aanpassen alvast helpen. Zodat het programma niet enkel per dag raadpleegbaar is, maar tevens in een oogopslag de volle 10 dagen volgens genre en locatie oplijst bijvoorbeeld. Verder helt een app voorstellen naar een open deur intrappen. Al blijft het wat jammer dat Boomtown 2011 wel in de AppStore aanwezig is en een gezamenlijke mobiele applicatie ontbreekt.

En zo neem ik mij tijdens de 2011 editie wederom voor om dag per dag te leven (carpe diem, isn’t it?) en zonder masterplan de feesten in te trekken.
Met paraplu vermoedelijk dit jaar. Of gummilaarzen.

Linkeroever

Een film van Pieter Van Hees

Dankzij de Vlaamse Filmweek van Telenet kon ik deze week overvloedig mijn Vlaamse filmhonger stillen. 11 titels – waarvan 4 reeds gezien, 5 mogelijk deze week te bekijken, 2 niet mijn ding. Uiteindelijk bekeek ik ‘De laatste zomer’ van Joost Wynant en ‘Dirty mind’ + ‘Linkeroever’, beiden geregisseerd door Pieter Van Hees.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=-Nq7sjcOb6s]

Linkeroever dateert van 2008 en is de debuutfilm van Pieter Van Hees. Een Vlaamse thriller. Het doet in eerste instantie wat wenkbrauwen fronsen, maar vanaf het begin weet je dat het menens is. Over de ganse film hangt een intrigerende waas van spanning. De goede acteerprestaties stuwen die spanning nog verder de hoogte in. De regisseur mengt realiteit en fictie dooreen en zet zo naar mijn mening één van de betere Vlaamse thrillers neer. Een thriller die mij wat aan de magisch-realistische boeken à la ‘De komst van Joachim Stiller’ doet denken, boeken waar ik in het bijzonder van hou. En dat als debutant.

Helaas kon zijn tweede film Dirty Mind mij iets minder bekoren. Een sterke Wim Helsen, maar de acteermotor durft bij de rest van de cast wel eens te sputteren.

Moddi

Muzikale pareltjes ontdekken. Op minder voor de hand liggende plekken.

Zo luisterde ik een aantal weken geleden naar Klara. De zomerprogrammatie weliswaar. In De Tuin van Eden brengt Bart Stouten “een originele tocht langs klassiek, jazz, film- en wereldmuziek. Met een klein snuifje poëzie erbij.” Klara brengt dus wel degelijk meer dan klassiek alleen. In de auto op weg naar huis plotsklaps haren stijl rechtop, kippenvel alom.

Later bleek de veroorzaker Moddi met Stuck in the Waltz te zijn. Een Noorse artiest. Pål geboren. 24 jaar geleden. Met een debuutalbum Floriography. Dat debuutalbum bestelde ik als de bliksem via Amazon en gisteren pikte ik de cd – samen met Philharmonics van Agnes Obel – op in het postkantoor.

Bij elke keer ‘Stuck in the Waltz’ rijzen mijn haren. Alsook bij de andere 8 songs op het album. En zou het nummer ‘Ardennes’ naar onze zuidelijke landstreek verwijzen? Bij deze heb ik Moddi een mailtje gestuurd met de vraag. Benieuwd of hij reageert.

Moddi staat zaterdag 6 augustus op Dranouter. Helaas haal ik dat optreden niet.

•••

En Moddi antwoordt…
Persoonlijk, een beetje vreemd wel, maar warm.
Warmth from Norway!