Mijn Michelin bevindingen

Geplaatst op door

Elk jaar deelt Michelin sterren uit. De bekendmaking van de nieuwe gids kan doorgaans op pakken culinaire persaandacht rekenen. De volledige lijst met sterrenrestaurants vind je uiteraard terug op zesta.be.

Maar wat valt mij nu persoonlijk op?

  • In de eerste plaats de derde ster voor Gert De Mangeleer. Zelf ben ik nog niet in Hertog Jan gaan proeven, maar toch straf dat deze jonge chef nu al naast Peter Goossens en Geert Van Hecke staat!
  • Daarnaast had ik eerlijk gezegd een tweede ster voor In De Wulf verwacht, waar ik – lucky me – wel al mocht dineren. Gezien de algemene lofbetuigingen, de schijnwerpers van de media en de veelvuldige prijzen voor Kobe Desramaults leek hij mij één van de kanshebbers voor een extra decoratie.
  • En tenslotte valt het mij op dat C-Jean van de sterrenlijst verdwenen is. Vorig jaar nog at ik in deze zaak met Jason Blanckaert achter het fornuis. Ondertussen opende dit lid van het Flemish Foodies trio recentelijk een eigen zaak – j.e.f. genaamd – die uiteraard op mijn resto to do staat.

So You Think You Can Dance

Geplaatst op door

Een televisieopname bijwonen, voor mij blijft dat een mix tussen fascinerend en lichtjes saai. Dan spreek ik over Blokken, The Andy Show en Idool. Niet over de programma’s waar ik zelf een actieve – helaas verliezende – rol in vervulde (Topscore en Blokken voor de jeugdige quizzers).

Afgelopen zondag snorde ik samen met een vriendin tot in Aalsmeer (achteraf gezien niet zo ver van Amsterdam) voor de liveshow van So You Think You Can Dance. Heen en terug goed voor een dikke vijf uur autorijden – lees: uitgebreid bijpraten op Nederlandse autosnelwegen boordevol mistbanken.

Een paar minuten voor de aanvang van de liveshow arriveerden we in de studio. Hopeloos te laat dus, maar nog net op tijd om toch een gereserveerde zitplaats toegewezen te krijgen. Hetzij vóór in plaats van naast elkaar, wel logisch gezien onze op de valreep. Ik vreesde eigenlijk wel een beetje dat An Lemmens, Dennis Weening, de jury en de 8 overgebleven dansers mijn concentratieboog niet gedurende 3 uur gespannen zouden houden. Mijn vrees bleek echter volkomen onterecht! Eerst en vooral beviel de nieuwe opbouw van de performances mij: telkens 2 solo’s, gevolgd door een koppeldans met beide solisten. Op het eind nog een groepschoreo en dan de breed uitgerokken afvalceremonie.

Verder gedroeg de jury zich bijzonder down to earth. Tijdens de commercial breaks verlieten ze hun vier-op-een-rij en maakten tijd voor praatjes en fotomomentjes. Tenslotte laat het Nederlandse publiek zich kenmerken door de typische directheid.

Mijn danshoogtepunt van de avond was de hiphop van Celine en Meysam op de Bomfunk MC’s – eentje uit mijnen tijd, waar ik zelf nog (hetzij amateuristisch) op gedanst heb. Het publiek dolenthousiast. Rechtspringen en al. De moderne dans van Nina en Juvat verdient tevens een vermelding. Omdat ze de toeschouwers muisstil en kippenvellerig kregen met hun intimiteit.

They can definitely dance… Topentertainment!

Voerstreek

Geplaatst op door

Met de familie langs moeders kant trekken we jaarlijks naar de Voerstreek voor een weekendje weg. Ongeveer 15 jaar lang boekten we bij Logies De Mot. Dit jaar testten we echter een nieuw verblijfsadres uit, meer bepaald het Hof Van Veurs. Meteen door het 18-koppige gezelschap – inclusief 3 kinderkopjes, voornamelijk door de trampoline in de tuin – goedgekeurd. Van een slaapzaal naar een eigen kamer met bijhorende badkamer is dan ook een stevige step forward…

Maar wat zijn nu na al die Voerense tripjes mijn favoriete adresjes / activiteiten in dit mekka van de taalstrijd? Ik waarschuw meteen dat sommige adresjes theoretisch gezien niet tot de 6 Voerense gemeentes (Sint-Pieters-Voeren, Sint-Martens-Voeren, ’s Gravenvoeren, Teuven, Moelingen, Remersdaal) behoren, doch makkelijk te bereiken zijn. En ook wel – nevermind the websites!

Café Modern (Teuven)
Retro lovers voelen zich in dit “stadscafé op het platteland” volledig in hun sas… Je kunt er drinken, eten en tevens dansen als er iets georganiseerd wordt in de formidabele Zaal Patria.

’t Bakhuis (Sint-Martens-Voeren)
Perfect adresje voor een namiddagse stop. IJsjes, wafels, pannenkoeken. Een ideaal suikershot tijdens een wandel- of fietstocht.

Abbaye du Val-Dieu (Aubel)
Op het binnenplein van de abdij nuttigden wij reeds meerdere blondjes, met soms collectieve lachsalvo’s tot gevolg.

Mountainbiken in mergelgrotten (Valkenburg)
Geen enorme sportieve inspanning, maar toch een unieke belevenis. En dan drie keer tijdens het fietsen tegen elkaar zeggen dat de seizoensfinale van Flikken Maastricht hier opgenomen werd. Uiteraard.

Wandelen, wandelen en nog eens wandelen…
Na vele geseltochten op de mountainbike toch besloten dat ik al wandelend meer van de overweldigende panorama’s kan genieten!

Dit is slechts een greep, beste mensen. Vergeet ook niet de viskwekerij van de Commanderie in Sint-Pieters-Voeren, een stadsbezoekje aan Maastricht, Luik of Aken, de voormalige mijn van Blegny, de Grain d’Orge brouwerij en zo veel meer de-moeite-waard’jes…

In vervoering in de Voeren!

Brasserie du Heysel (gesloten)

Antwoord

Mijn collega Caroline (@skaroline) en ik zochten een eetadresje om aan onze avondbehoefte te voldoen alvorens richting Kinepolis te trekken voor Code 37 – de film. Na een #dtv op Twitter en wat bladeren door de Zone 02 Resto editie stootten we op Brasserie du Heysel, een bistro op nog geen 2 km gelegen van Kinepolis Brussel – en bijgevolg ook het feeëriek verlichte Atomium.

Een surfrondje op hun website leerde dat deze zaak een schakel is uit de Restauration Nouvelle keten. Bij ketens neig ik nogal eens aan de Colmars en de La Placen van deze wereld te denken, maar de eerder exclusieve locaties van deze horecaverzameling stelt al snel gerust. En dat doet de menukaart ook. Mijn collega wijst mij op de soms wel hilarische vertalingen – zoals “Gekonfijt eendebout met lenzen”, maar toch merk je meteen dat ze in Brasserie du Heysel onvervalste brasseriegerechten serveren. Bij ons beiden springt quasi direct het aanlokkelijke aanbod van een halve kreeft voor € 17 in het oog.

’s Avonds hebben we geen spijt van onze al een halve dag op voorhand gemaakte keuze… Hoewel een halve Canadese kreeft van 500 gr slechts neerkomt op 250 gr schaaldier, beoordelen wij de portie toch als voldoende groot. In het bijzonder door de begeleidende blanke botersaus, de warme groentjes en frietjes in haar, ovenpatatjes in mijn geval. Een beetje jammer wel dat we niet zelf het vlees uit de scharen mogen halen.

Het laatste restje saus maak ik soldaat met wat brood en boter. De spectaculaire boteromschrijving op de kaart ( ~ De boter die aan tafel wordt geserveerd, is het grof zeezout van Noiremoutier en is op traditionele wijze gekarnd door de heer Beillevaire, “maître affineur” ~ ) zet mij aan tot proeven. Jawel, meneer Beillevaire kan karnen als de beste. Wij zien vooral een scène uit Plat Préféré met de bijhorende flauwe mopjes voor ogen.

We kloppen voldaan af op € 48 voor 2 halve kreeftjes, 2 glazen cava en een halve liter bruiswater. Een aanrader dus! Niet ver van mijn werkplek in de Medialaan en met bovendien een dagschotel voor € 12 op weekdagen.