Verbeke Foundation

Een eindje geleden trok een foto van een rode darmvormige constructie mijn aandacht ergens online – Twitter, Instagram, ik weet het niet meer… Het bleek CasAnus te zijn, een werk van Joep Van Lieshout uit de privéverzameling van de Verbeke Foundation. De kunstcollectie van Geert en Carla Verbeke – Lens bevindt zich fysisch op een 12 hectare groot domein in Kemzeke, vlak naast de E34 Antwerpen-Gent. Het koppel heeft een hart voor hedendaagse kunst en een zwak voor collages en assemblages.

Via e-mail regelde ik meteen een overnachting in deze CasAnus (€ 120 per nacht, ontbijt en inkomtickets incluis). Gisterenavond troonde ik mijn vriend bij wijze van verrassing mee, gewapend met take-away sushi en een fles cava. En jawel, de Verbeke Foundation maakte instant indruk… Het is een buitengewone plek waar cultuur en natuur kruisen.

Op de website vertelt Geert Verbeke:

Onze tentoonstellingsruimte wil geen oase zijn. Onze presentatie is onaf, in beweging, ongepolijst, contradictorisch, slordig, complex, onharmonieus, levend en onmonumentaal, zoals de wereld buiten de museummuren.

Dit citaat sluit naadloos aan bij onze ervaring… De binnenkant van de darm blijkt ruimer dan vermoed; we besluiten dan ook om bij deze frisse zomertemperatuur onze sushi binnen op te eten. Met de laatste zon nog door het raampje en zicht op de vijver kan ik alleen maar beamen dat het leven mooi kan zijn! Ja, onze verblijfplaats blijkt in tegenstelling tot de foto op de website volledig ingegroeid. Ja, tijdens de winderige nacht slaan de takken voortdurend tegen het polyester. Ja, het water van de douche loopt niet door. Slordig en ongepolijst, zei Geert Verbeke toch?

We laten ons overrompelen door de installaties buiten rond de vijver, in de serres en de nieuwe tentoonstelling Twelve Thousand Three Hunderd Forty-Five in opbouw. Tevens zoeken we het ‘onaf’ op: plaatsen of objecten waarmee het koppel Verbeke duidelijk nog plannen heeft. Behalve cultuur imponeert de natuur: wilde begroeiing met onder meer distels en allerlei veldbloemen, maar ook gekweekte dieren – vlinders, parkieten, fazanten en de kippen van Mr Cosmopolitan Chicken Koen Vanmechelen.

Samenvattend typte ik al minstens 10 adjectieven die ik telkens opnieuw wiste. Woordeloos. Behalve dan de raad om zelf eens langs te gaan. Op zoek naar wat rust en alles behalve perfectie, een passende levensles voor een iemand als ik met te hoge latten.

En als ik ooit trouw, dan zal het wellicht in de serres van de Verbeke Foundation zijn…

[portfolio_slideshow]

 

Ovenschotel met risoni, chipolata en prei

Ineenflansen is tijdens de week zowat mijn hoofdbezigheid in de keuken. Mijn autistische ik bereidt uiteraard een weekmenu voor. Maar ik ben op die manier autistisch dat ik tevens voorzie dat er eventueel enige flexibiliteit aan de dag gelegd moet worden: een onverwachte afspraak, het lief met zin in iets anders, …

Daarom koop ik voor weekdagen doorgaans onderling inwisselbare ingrediënten. Gisteren gooide ik mijn zoete patatten (gepland voor puree) in een ovenschotel met courgette en paprika om die derde onvoorziene mond te voeden. Vandaag wou de wederhelft onverwacht toch badmintonnen, dus toverde ik mijn über-Vlaamse aardappelen – vlees – groenten om in een ovenschotel. Tegenwoordig hou ik ervan om chipolata niet gewoon te bakken in de pan of op de barbecue: de dunne worstjes smaken evenzeer in een pasta of – zoals vandaag – een ovenschotel.

Ingrediënten (voor 2 personen – inclusief restje)

250 gr risoni
2 chipolata’s
5 stalen jonge prei
50 gr roquefort
50 gr gemalen emmentaler
10 cl witte wijn
25 cl melk
olijfolie
peper en zout

Bereidingswijze

  • Breng een ruime hoeveelheid water aan de kook (met olijfolie en zout in)
  • Kook de risoni al dente en giet af
  • Breng nogmaals een ruime hoeveelheid water aan de kook (met zout in)
  • Kook de prei (niet plat) en giet af
  • Bak de chipolata’s in wat olijfolie
  • Haal de chipolata’s uit de pan en snijd in stukjes van 2 cm
  • Deglaceer de pan met de witte wijn
  • Voeg na 1 minuut de chipolata’s en de prei toe
  • Overgiet met de melk en kruimel de roquefort in de pan
  • Laat al roerend de smaken vermengen en kruid af met peper en zout
  • Voeg vervolgens toe aan de risoni en meng hier de helft van de gemalen kaas door
  • Verdeel over 2 ovenschoteltjes en bestrooi met de rest van de gemalen kaas
  • Bak 20 minuten in een voorverwarmde oven van 200 graden
Ideaal met een boterham en een fris slaatje!

Beaufort 04 – part one

Vandaag consumeerden we een eerste portie Beaufort 04. Het masterplan was om op een paar uurtjes tijd – gezien uitslapen de te besteden dagduur aanzienlijk korter maakt – langs een derde van de 30 kunstwerken te fietsen. Met de focus op het westelijke deel van de Noordzeekust, meer bepaald De Panne / Koksijde / Oostduinkerke / Nieuwpoort.

Helaas bleek ons plan iets te ambitieus… We kwamen met onze fietstocht van 35 km niet verder dan 5 kunstwerken. Zo zagen we ons genoodzaakt om een deel van Koksijde en De Panne volledig voor een volgend kustuitje te bewaren. Wellicht ontdekken we de rest van Beaufort 04 deels met tweewieler, deels met vierwieler.

[portfolio_slideshow]

Salt ’n pepper

Een vriendin raadde mij onlangs Salt ’n pepper aan, een onopvallend Indisch restaurant vlakbij het Gentse Sint-Pietersstation. Mijn aandacht had ze alvast vast, want degelijk Indisch eten vinden in Gent is geen sinecure. Dit kan een Brit wellicht niet snappen.

Ik bel in de namiddag om te reserveren voor diezelfde avond. Het kan nog, maar pas om 20u. Wanneer we het aardig volgelopen restaurant op de hoek van het Koningin Maria Henrikaplein en de Smidsestraat binnenwandelen, zien we niet meteen een vrije tafel van 4 personen. Na kort overleg krijgen we een ronde tafel in de hoek met 6 zitplaatsen toegewezen. We reorganiseren snel om comfortabel met elkaar te kunnen praten. De langs de kant geschoven servieten blijven echter tot na de maaltijd liggen.

De uitgebreide kaart doorploegen zonder veel kennis van de Indische keuken blijkt geen gemakkelijk karwei. Al weet ik wel wat tandoori, okra en paneer zijn, we twijfelen allemaal. Als hapjes (eigenlijk voorgerechten) vragen we een portie vegetarische samosa en gefrituurde kaas. Uiteindelijk bestellen we allevier een ander hoofdgerecht, zodat we verschillende gerechten kunnen proeven.

  • chicken ginger – kip bereid op Noord-Indische wijze, met verse gember
  • matar paneer – gekruide kaascurry met doperwtjes in masala van tomaten
  • chicken biriyani – kipfilet in rijke notenmengeling met venkelaroma, bereid in pulaorijst + biriyani mixed raita – yoghurt met stukjes tomaat en komkommer
  • baingan gosht – lamsvlees bereid met verse aubergines en Indische kruiden

Aan de Indische wijn wagen we ons niet, we houden het bij Belgisch bier en frisdrank. We wachten een behoorlijk eindje op onze appetizers. Getimed heb ik het niet, maar het komt misschien in de buurt van een half uur. Er verschijnen enerzijds 2 (kleine) samosa’s en 2,5 (vettige) plakjes gefrituurde kaas. Beide hapjes zijn in het gezelschap van rodebietscheuten, een kerstomaatje en een schijfje kiwi. Huisgemaakt lekkers, maar eerder aan de prijzige kant. Daarna duurt de wachttijd tot aan het eigenlijke eten zo mogelijk nog langer. Aangezien ik de ganse dag nog niets gegeten heb, begin ik wat ongeduldig te worden als ineens de ober met onze voorverwarmde borden aanrukt. Gevolgd door de kommetjes met de bereidingen, rijst, naanbrood en een klein koolslaatje.

Zoals afgesproken delen we alles en meteen merken we wie de beste keuze maakte: mijn wederhelft en zijn lam met aubergine. De chicken biriyani en de matar paneer ontgoochelen lichtjes, al klopt de combinatie met de andere gerechten wel absoluut. Toch kijk ik beteuterd telkens er zo’n knisperende en rokende portie chicken tandoori voorbijkomt voor een andere restaurantgast. Bij een eventuele volgende weet ik al wat te bestellen!

Eerlijk gezegd verwonderen de enorm negatieve reacties op de website van Zone 09 mij gedeeltelijk… Het klopt dat de bediening niet meteen vriendelijk te noemen is. Wanneer we afrekenen (€ 94,45) staat de ober nogal ongegeneerd om wat fooi te smeken, behoorlijk on-Belgisch en zelfs ronduit gênant. Desalniettemin at ik prijs-kwaliteitsvol. Niet te vergelijken met het niveau in Groot-Brittannië, maar dat verwachtte ik ook niet. Bij een toekomstige keer zou ik echter de eerder schamele voorgerechten skippen en mijn compagnie overtuigen om een tandoori te combineren met een baingan (aubergine) gerecht. Of om niet druk te maken over de bediening of de wachttijden gewoon afhalen.

Kijk-Uit (gesloten)

Na anderhalf jaar bij VMMa ken ik wel al enkele fijne adresjes in de buurt van de Medialaan: paardensteak in De Kuiper, originele bistrokeuken bij Sallamangee, Italiaans bij Da Lino, … Af en toe mag het net iets meer upscale en dan neem je er de Gault Millau bij. Even zoeken op Vilvoorde en aldaar lacht restaurant Kijk-Uit met een verdienstelijke 14 in mijn gezicht. De website en het kader voelen wat oubollig aan, al omschrijven ze zichzelf ook zo: ‘een jong team in een klassiek, bourgondisch interieur’. Klassiek als in een beschermd monument uit de 16de eeuw – meer bepaald de uitkijktoren van de stad Vilvoorde. De foto’s van gerechten trekken mij over de streep en ik reserveer.

We komen iets voor 12u aan; de deur is zelfs nog gesloten… Als eerste lunchers krijgen we een tafel bij het raam aan de straatkant. Daar wachten alvast brood, boter, smout, peper, zout en olijfolie op wat appetijt. De overkant twijfelt nog tussen een zeetong meunière à la carte of het marktmenu aan € 35 voor voor-, hoofd- en nagerecht. Mij hoeven ze al niet meer te overtuigen en met de glimlach hoor ik hoe hij mijn keuze volgt.

Wat biedt de markt?

gebakken langoustines, tomatensoorten, pesto van basilicum, merengue van olijfolie
•••
kwartel, portosaus, aardappelchips, erwtjes en wortelen met kardemom
•••
aardbeien in rozenwater, crumble, wittechocolademousse, ijs van Jules Destrooper

Ik hou het alcoholloos; mijn compagnon wijnt aangepast. We passen voor het aperitief, uiteraard niet voor het hapje: gazpacho, espuma met paëllakruiden en gamba’s. Niet veel later verschijnen de voorgerechten op leiborden: een rijk palet aan ingrediënten, ruime aandacht voor presentatie. De disgenoot is vooral geïntrigeerd door de originele merengue (misschien zelfs eerder spons) met een sterke olijfoliesmaak.

Het hoofdgerecht vind ik visueel nog net iets sterker. Gedresseerd op één lijn: een versneden kwartel, aardappelchips, verse erwtjes (gekookt en in gelei), wortelen (gestoofd en in zalfje), portosaus, affilla cress. Lekker doch iets te weinig gekruid. Tenslotte krijgen we het dessert opgediend in een diep bord. Meteen ook mijn eerste ervaring met het ijs van Jules Destrooper. 100% seizoensgebonden en fris als lunchafsluiter!

Over de wijn kan ik wegens geheelonthouding niet uitwijden (wit uit Pfalz, rood uit regio Pyreneeën). De bediening is van goede wil, evenwel laten sommigen nog steekjes vallen en blijft de gastvrouw opvallend op de achtergrond: haar enige interventie is het (nogal kwistig) uitgieten van de portosaus.

Samengevat een gastronomische lunch aan een correcte prijs. De Kijk-Uit bezit potentieel door de historische locatie in combinatie met de moderne keuken. Een extra portie schwung lijkt mij niettemin noodzakelijk om tot succesvolle blijver te verworden…