Tijdverdrijf

Tijdverdrijf is een bezigheid om op een plezierige wijze de tijd door te komen.”
– dixit Wikipedia.

Dus als je iets leuk vindt – een activiteit Facebookgewijs een dikke duim zou geven -, dan probeer je als het ware de tijd te verdrijven. Als iets negatiefs, een zwerm vliegen die je met de hand of een vliegenmepper wegjaagt. Want tijd… Bah! Wie houdt daar nu van?

Wanneer je iets graag doet – ik denk aan vol-au-vent maken, een museum bezoeken, aperitieven of Scandinavische crimi kijken -, dan wil je toch net dat de tijd zo gestaag en liefst traag mogelijk wegtikt. Ooit al eens gedacht terwijl je volledig ontspannen in het schoonheidsinstituut vertoeft en een dame zorgvuldig jouw teennagels lakt: “Man, man, man, wat is teennagels lakken toch ongelofelijk fijn. Dat de tijd maar snel verdrijft!”.

Dus kunnen we met z’n allen nadenken over een correcter alternatief?

Tijdbijblijf?

foursquare list ‘Ook open op zondag in Gent!’

Zondag zocht ik mij last-minute suf naar een restaurant om ’s middags met mijn ouders te lunchen… Geen evidentie in Gent! Never again. Want als de deurbel gaat en je hebt nog geen reservatie op zak, dan slaat mijn innerlijke paniekmeter toch behoorlijk tilt.

Just another foursquare list.
https://foursquare.com/elidesc/list/ook-open-op-zondag-in-gent

 

Pluk de dag, tok een eitje

Eitjes en Elise, het zijn dikke vrienden.

Als kind al ging ik het liefst bij oma en opa eten op vrijdag, want dan waren er roereieren met frietjes. Ja, goede christenen aten vroeger op vrijdag geen vlees. Ook wanneer ik met mijn ouders op reis was in Engeland, kon ik het bij het English breakfast niet nalaten om voor de scrambled of fried versie te gaan naast die overheerlijke bonen in tomatensaus.

En dan volgde mijn vegetarische periode… Van mijn 13 jaar ongeveer tot mijn 20. Ik at behoorlijk gevarieerd, met dank aan mijn vroeger ook veggie papa en mijn flexibele mama. Veel burgers van La Vie Est Belle, een beetje seitan af en toe, veel peulvruchten. Maar voornamelijk te veel eitjes. Omeletten, paardenogen – aka spiegeleieren (overigens overheerlijk in combinatie met gestoofde sojascheuten).

En samen met vriendinnen zongen we altijd “Pluk de dag, tok een eitje” met twee ritmische tikken op de schaal van een zachtgekookt ding erachteraan. Maar waar komt dat zinnetje eigenlijk vandaan? Even Googlen en YouTuben later stoot ik op een reclamefilmpje uit de jaren negentig. Het blijkt “Breek de dag, tik een eitje” te zijn. Tja, het geheugen is soms selectief en contamineert een beetje met “Carpe diem!”.

Wat denken jullie? Vrijdag is het Wereldeierdag. Misschien nog eens doen zoals die goede oude christenen en op vrijdag dat stukje vlees of vis vervangen door een doodeenvoudig of ietwat formidabeler geprepareerd ei? Inspiratie voor net iets meer dan een omelet champignon – waar overigens niets mis mee is – vind je op http://www.ei.be.

Eat Love Tastings (gesloten)

Eat Love Pizza, daar waren we al geweest. Als je naar het toilet gaat, kom je wonderlijk genoeg bij dezelfde sanitaire voorzieningen terecht als in Eat Love Tastings. Ja, de Ajuinlei en Onderbergen huisvesten rug-aan-rug-gebouwen. Komt daarbij dat Eat Love Tastings vroeger eenvoudigweg Mineral heette – je weet wel, met die herkenbare gevel in groene mozaïekjes – en in een tussenfase even The Fat Cow, een pop-up restaurant met hoogwaardig rundvlees als specialiteit.

We komen op een vrijdagavond met onze reservatie aan in het totaal heringerichte, maar veelbelovend uitziende interieur met veel wit, hout en design – zoals de bekende DSW-stoelen van Eames. “Kies maar een tafeltje voor 2”, luidt het vriendelijk en dat doen we meteen. De dienster komt even later met de menukaarten aanzetten en stelt voor om het concept uit te leggen. Ik geef toe al een kleine voorstudie gedaan te hebben op de website – zo ben ik nu eenmaal.

We gaan mee in het menu waar je voor de 6 (€ 39) of de 9 (€ 62) formule kunt opteren. 6 = 3 bar bites + 2 tastings + 1 sweets of kaas. Dat lijkt ons ruim voldoende, zeker als de dame nog eens onderstreept dat een tasting een portie tussen voor- en hoofdgerecht inhoudt. Ze verklaart ook nog nader dat je doorgaans telkens 1 maal dezelfde bar bite / tasting krijgt, aangevuld met dan nog individuele porties. Ze geeft tevens aan dat je wel om een specifiek gerecht kunt verzoeken en ik vermeld meteen de pad thai krab & brasvar buikspek. Nu al tevreden wachten we verlekkerd af met een glaasje cava (€ 7).

Ondertussen duiken we tevens in de wijnkaart. Hier wil ik toch wel even opmerken dat die beslist prijzig is: wat de rode wijn betreft geen enkele fles onder de € 30. Doorgaans gaan wij voor iets tussen € 20 en € 25, of zelfs de huiswijn. Bij de witte wijn valt het iets beter mee, maar mijn wederhelft is een rode bui. Dus opteren we voor een fles van € 34, dewelke ontgaat mij echter alweer – iets met merlot.

Als bar bites (leuk woord overigens) krijgen we:

  • 2 x carpaccio gerijpt west-vlaams rood – zeldzaam rundsvlees van de Dierendonck boerderij (voor elk 3 sneetjes topkwaliteit, opgediend met wat olijfolie en zeezout)
  • 1 x straciatta di burrata – soort mozzarella, maar romiger en véél lekkerder (geserveerd met olijfolie en kappertjes, hemels op-de-tong-smeltend)
  • 1 x tomatencollectie (rood, geel, groen, alle kleuren van de rastaregenboog)
  • 1 x kaviaar van aubergine (een leeggeschraapt potje als eindresultaat)
  • 1 x grijze ongepelde garnalen (mooie, grote exemplaren)

Nog even verduidelijken dat de commentaren na het koppelteken deze van Eat Love Tastings zelf zijn, deze tussen haakjes van mij. Ieder hapje kenmerkt zich door ingrediënten van het hoogste niveau. De ‘back to basics & nostalgie’ vind ik niet meteen terug, maar daarvoor was ik dan ook niet naar deze nieuwe zaak gekomen.

En dan verschijnen de hoofdgerechten:

  • 2 x pad thai krab & brasvar buikspek – noedels, noordzeekrab, pinda (een ietwat gewaagde, doch geslaagde combinatie; de noedels echter iets te plat van smaak)
  • 1 x mosselen – citroengras, thaise basilicum
  • 1 x risotto van tarwe – broccoli en pecorino (niet vermeld op de online kaart en het minst smaakvolle van de avond; niet makkelijk wel met tarwe, weet ik uit ervaring)

Na dit alles kijken we elkaar aan en zeggen quasi op hetzelfde moment dat de 9 formule echt wel overdaad zou geweest zijn… En dat schaadt, naar men zegt. Verder wil ik graag nog een eervolle vermelding uitreiken voor het servies. Eat Love Tastings schuift net zoals vele hedendaagse restaurants (zoals de meeste van de Flemish Foodies) het witte servies langs de kant en kiest voor borden en schalen met iets meer karakter. Aardewerk, gebakken en gekleurde keramiek, stuk voor stuk bouwstenen van gezelligheid.

Als dessert krijgen we het meest gastronomische gerecht van de avond voorgeschoteld: een combinatie van peer en popcorn. Een alliteratie op je bord, wat fijn en lekker ook. Zoveel bordjes later vat ik de 6 formule samen als een puike prestatie van chef Tom Van Lysebettens, volgens hun website een jonge wolf uit de sterrenkeukens. Verder ook nog een pluim voor het zaalpersoneel: stuk voor stuk knappe (ja, vrouwen kunnen dat zeggen over andere vrouwen) en attente dames.

Een niet minne € 133 armer stappen we Onderbergen in, maar het mag al eens iets meer zijn als je iets kleins te vieren hebt. Leve het vieren. Leve de nieuwe adresjes.

De Vijfde explosief!

Gisteren stootte ik via de uitkalender in De Morgen op het programma van het Festival van Vlaanderen in Gent: “De Vijfde explosief!” – een uitvoering van Ludwig van Beethovens Symfonie nr. 5 in de Sint-Michielskerk. De website geeft “SOLD OUT” aan.

Toeme! Damn! Verdammt! Wat nu? Wat zijn de opties?

Ik leg mijn oor even te luister via Twitter en Facebook. Gelukkig reageert de officiële Twitteraccount @gentfestival dat de laatste tickets te koop zijn aan de ingang. Ik neem mij voor om eens impulsief te doen – niet meteen een karaktertrek van mijnentwege – en het er op te wagen. Toen ik dat ’s avonds thuis vertelde, nam mijn wederhelft meteen zijn gsm en pleegde een telefoontje. Eén enkel gesprek later was het geregeld… Afspraak om 20u15 aan de ingang van de Sint-Michielskerk voor vrijkaarten. Spannend!

Wanneer we rond 20u aankwamen, checkte ik even bij de balie naar de nog beschikbare tickets. Het bleken er welgeteld 12 te zijn, op nogal onfortuinlijke plaatsen uiteraard. Toch zag ik voor mijn neus plaats na plaats verkocht worden. Gelukkig daagde onze connectie op met twee mooie tickets (rij 16 in de middenbeuk) en kaartjes voor de receptie achteraf.

Dolgelukkig schuifelde ik de kerk in, hiermee de gemiddelde leeftijd gevoelig naar beneden halend – ik gok op een jaar of 50. Ondertussen nam ik het pogrammaboekje even door en leerde dat het een nogal eigenzinnige uitvoering van de 5de symfonie zou worden. Spira Mirabilis kiest er namelijk voor om zonder dirigent te spelen. Herinner je nog het gevecht van Tom Waes in een aflevering van Tomtesterom met de “ta-da-da-daaaaam”? Volgens deze groep jonge muzikanten kan een symfonie perfect uitgevoerd worden zonder stokje.

Het concert startte rond 20u30 met een uitleg door Francesco en Timoti over de filosofie van het ensemble. De violist Timoti laat passages horen op verschillende manieren geïnterpreteerd. Voor het ongeoefende oor is het verschil niet altijd even makkelijk te horen, maar we begrijpen de boodschap. Sommige nuances beslissen ze à la minute tijdens het concert, door een initiatief van een bepaalde muzikant bijvoorbeeld. Andere zaken leggen ze op voorhand vast, omdat dat volgens hen evidenties waren voor Ludwig van Beethoven. Bovendien kiezen ze er bewust voor om maar één werk uit te voeren op een concert en daarvoor te oefenen, oefenen, oefenen. Sommige festivalorganisatoren of concertpromotoren appreciëren deze aanpak niet wegens té korte optredens, maar daardoor zijn ze dubbel zo dankbaar als ze wel gevraagd worden. Een dikke dankjewel dus richting het Festival van Vlaanderen Gent!

Rond 21u starten ze dan… Ta-da-da-daaaam. Ta-da-da-daam. En ze zijn vertrokken. Een half uurtje muzikaal genieten, in een indrukwekkend kader met helaas ongemakkelijke en te dicht bij elkaar opgestelde stoelen. Door de akoestiek in de kerk vind ik wel dat Spira Mirabilis iets te zacht speelt. Iets meer fortissimo af en toe leek mij bevorderlijk voor de impact. Nooit eerder woonde ik een uitvoering van de 5de symfonie bij, dus ik smul.

Doorheen het concert valt mij wel op dat ze zonder dirigent spelen, maar alle ogen zijn quasi ononderbroken gericht op de eerste viool – een expressieve dame met een zwiepende bos krullen. Wat mij bij de opstelling van hun orkest wel opvalt, is dat de dame met de piccolo rechts staat naast de pauken en dus niet bij de dwarsfluiten. Een volgens mij abnormale opstelling, of er ontgaat mij een stukje muziekgeschiedenis. Verder trekt een klarinetspeler – volgens de website vermoedelijk Igor Armani – de aandacht door zijn levendige manier van spelen. Bijzonder amusant.

Dat er tussen de verschillende delen van een symfonie niet geapplaudisseerd wordt, voelt voor mij soms wat ongemakkelijk. Maar dat maakt het publiek goed op het einde van het concert – al moeten de muzikanten wel tot hun tweede verschijning wachten op een staande ovatie. Wij passen wel voor de vraag- en antwoordsessie.

Lichtjes neuriënd wandelen we richting Het Pand voor de receptie. En uiteraard kan ik het als zelfverklaarde foodie niet nalaten om een paar woordjes over de catering neer te schrijven. Die wordt verzorgd door Foodsie. Bij het binnenkomen blijkt dat ze nogal onvoorbereid in allerijl cava beginnen uit te schenken. Hoort het niet meer om aan de ingang klaar te staan met (weliswaar niet al te lang op voorhand) ingeschonken glazen op een dienblad? Nu creëren ze meteen al chaos en troepen de concertgangers samen rond die paar tafels waar de drankbron zich bevindt.

Wij stellen ons uiteindelijk eerder aan het einde van de zaal op. Tijdens de receptie met walking dinner komen ze gelukkig wel voldoende rond om de glazen bij te vullen, ook tot aan de eerder uithoeken. Eetgewijs ontgoochelt Foodsie ronduit met de drie hapjes die tot bij ons komen: kipvingers met tartaarsaus (beiden gelukkig homemade), toastje met wildpaté en veenbessengelei en pompoensoep. De soep valt blijkbaar niet bijzonder in de smaak of ze hebben zich in hoeveelheid vergist, want hiermee blijven ze maar aandraven.

Anyway, ik klaag niet echt. Want ik had al gegeten en die receptie kwam er plotsklaps als extraatje bij. Ik onthou gewoon dat ik Foodsie nooit zelf zal inschakelen als catering!

Tot slot nog even meegeven dat het concert wordt uitgezonden door Klara op 9 oktober om 20u in het programma ‘In de loge’.