Afspreken bij Josephine’s? Graag! Ik ben wel benieuwd naar de cocktails en het eten daar. Wanneer mijn gezelschap een paar dagen op voorhand reserveert, krijgt ze te horen dat het eerste tafeltje pas om 19u30 beschikbaar is. No problem. We houden ons wel koest in de bar… Die gaat trouwens om 18u open en als eerste klant van de avond wandel ik daar 5 minuten later binnen. Voor de rit Gent-Antwerpen neem ik altijd wat marge, al blijkt dat in de eindejaarsperiode dus geen noodzakelijkheid.
Een vriendelijke man neemt mijn jas en stipt onze reservatie aan. Vervolgens troont hij mij mee naar een tafeltje met 2 zetelstoelen. Niet veel later arriveert ook mijn compagnon. Ondertussen heb ik het retro-interieur en de uitgebreide barkaart geïnspecteerd. Josephine’s lijkt mij de geschikte plek om mij voor in het eerst in mijn leven aan een gin tonic te wagen. En dan meteen maar een goede (volgens de anderen, wegens zelf geen kenner): Hendrick’s gin (€ 9) en Fever-Tree tonic (€ 3). De cocktail aan de overkant kan ik niet meer benoemen, maar het was iets met oude rum. En wat betreft de G&T: het was niet de laatste, als fervente tonicdrinker logischerwijs mijn smaak.
Terwijl bestuderen we de kaart. Een voorgerecht hoeft niet in dit bourgondische jaargetijde, desalniettemin bestellen we toch de topcharcuterie (€ 18) als starter. “Flinterdun op onze antieke Berkel gesneden: chorizo, lomo curado a la pimiento, Mangalicaham en Coppa di Parma. Ook perfect om te delen!” En delen zullen we doen. Daarna kiest Caroline de kalswang in Marsalasaus, schorseneren, kroket van aardappel en zwarte olijven (€ 24) en ik zoek mijn gading in de sectie ‘Grill & The Big Green Egg’. Het wordt de Ierse entrecôte (275 gram), pommes pont neuf en een frisse salade van jonge sla, rucola, gekonfijte kerstomaten en radijsjes, met zelfgemaakte mayonaise en groene pepersaus (€ 25). Een mond vol, straks blijkt niet enkel figuurlijk bedoeld. Wijngewijs opteren we voor een halve liter Les Condes, een Chileense merlot uit 2011 (€ 20). Daarnaast vragen we San Pelligrino, want we willen veilig thuis geraken.
Vroeger dan gepland worden we uitgenodigd om aan tafel te gaan. Vreemd, want ze hebben helemaal nog geen eerste service gedraaid vóór ons. Uiteraard morren we niet en installeren we ons aan tafel. Daar krijgen we quasi instant de topcharcuterie voorgeschoteld. Daarbij komt een sneetje brood, boter, olijfolie en grof zeezout. Perfecte combinatie met een glaasje rode wijn en wat gekwebbel! Bij mij valt de Mangalicaham het meest in de smaak, aan de overkant de chorizo. Dan volgt als verrassing een bol sorbet. Appelsorbet, luidt het. Niet veel later komt de ober dat corrigeren naar ananas, witbier en een derde ingrediënt dat ik vergeten ben. Schattig! En vanzelfsprekend verfrissend.
En dan de hoofdgerechten, een beetje onproportioneel verdeeld langs beide kanten van de tafel. Ik zie een diep bord met kalfswang en ronde kroketten. Supermals vlees blijkt na proeven, maar het geheel van het gerecht valt toch licht tegen wegens twee vechtende sauzen (ik citeer vrij). Vlak voor mijn neus ligt daarentegen een fantastisch stukje saignant gegrild vlees van Ierse oorsprong. Daarbij komt een overvloedige berg sla, die ik zelfs gedeeltelijk aan de disgenoot schenk – en ik heb nochtans wel wat konijnneigingen. Perfect pommes pont neuf, een stevige pepersaus en zoals beloofd huisgemaakte mayonaise. Het wordt een behoorlijk gevecht om een leeg bord af te leveren, maar ik slaag er tot misprijzen van mijn buik uiteindelijk toch in. Wat een stuk! Wat een smaak!
Iets wat mij verder nog opvalt: zijn vrouwelijke diensters passé? Onlangs merkte ik op bij J.E.F. in Gent dat enkel niet onknappe mannen de zaal bedienen. Zo ook bij Josephine’s. Mannelijke obers galore. Wederom geen gemor.
Bij het naar buiten gaan wordt de bar muzikaal opgeleukt door live piano en contrabas. Josephine – of eigenlijk Dieter Van Roy – weet duidelijk waar ze mee bezig is. Topconcept! Niet goedkoop, maar doenbaar als je een beetje let op wat je bestelt.
