Mijn liefde voor love spot Dôme Sur Mer ventileerde ik al eerder.

Als je er verkiest om een schotel fruits de mer te combineren met een fles champagne, wandel je gegarandeerd met een spijzige rekening buiten. Je kunt er echter tevens mits wat opletten royaal eten voor een doenbaar bedrag. Mijn statement.

Zondagavond dineerde ik er samen met mijn vriend. Eerst een mix van kreukels, grijze garnalen en wulken. Vervolgens samen een bord met 6 oesters. Tot slot elk een halve kreeft met salieboter. Dat alles begeleid door een uitstekende fles witte wijn.

Snel even hoofdrekenen? Waag voor jezelf een gokje naar het betaalde bedrag…

.
.
.
| neem gerust even de tijd |
.
.
.

Ik verlos jullie.

• € 9 – kreukels, grijze garnalen, wulken
• € 13 – oesters
• € 23 – per halve kreeft
• € 18 – fles witte wijn Domaine La Bastille
• € 86 in totaal

Echt wel schappelijk, toch?

Believe me! Uit eten kan prijzig zijn, maar mits een beetje opletten kun je die maandelijkse resto expenses (ja, ik houd dat tegenwoordig bij in een Excelbestand) echt wel onder controle houden…

• Eén of twee cava’tjes per persoon als aperitief bijvoorbeeld kan al snel oplopen tot boven de € 20. Voor die prijs selecteerden wij bij Dôme Sur Mer een fles witte wijn, een bijzonder lekkere fles overigens.
• Bepaalde vissoorten kosten steevast stukken van mensen: tarbot of dorade onder andere. Vermijd ze op restaurant! Combineer een uitje naar zee met deze aankopen aan de bron (de viswinkels in de buurt van de vismijnen) en maak ze thuis klaar. Goedkopere vis als makreel zijn bij restaurants als dus een financiële verademing.
• Als je geen menu neemt, zijn de porties van een voorgerecht, een hoofdgerecht en een dessert à la carte doorgaans te groot voor een doorsnee maag.
• En € 23 voor een halve kreeft is echt wel een zacht prijsje! Doe wat marktonderzoek en detecteer opportuniteiten. Een opvallend democratisch geprijsd gerecht of een specialiteit van het huis bijvoorbeeld. Verwacht geen prima ribbetjes in een visrestaurant en omgekeerd.

Ik geef het maar mee.

Dat de mannen van Eetavontuur wat in hun mars hebben, daar twijfelt niemand – zelfs de meest unfoodie onder ons – nog aan. Aan den lijve ondervonden tijdens een Vietnamese kookworkshop ooit en hun Street Food Festival iets meer onlangs. Pikante mannen met tegenwoordig de Eetramen noedelbar in het Gentse Oudburg (meer de kant van ’t Sluizeken dan die van het Gravensteen). Verjaardagen zijn er om te genieten, dus trekken we op zaterdagmiddag 9 februari daarheen om te lunchen op mijn 30.

Reserveren kan er niet. Om op zeker te spelen (en op aanraden van de heer Tom Vandenberghe, evenals de bezieler van Eetavontuur) arriveren we iets na twaalven. Het piepkleine maar piekfijne zaakje telt nog maar één gast. Wij nestelen zich naast hem aan de toog. Intussen gluren we naar de witte tegeltjes met de eet- en drinkopties.

Als appetizers kiezen we voor de edamame (gewokte sojabonen met chili en zout | € 6) en de gyoza (panfried dimsums met scampi-rundsgehakt-vulling | € 4). Met een wit wijntje voor haar en een Asahi biertje voor hem. Bij de vraag of hij graag Tiger of Asahi wil, volgen we de hint van Benoit achter de toog en het fornuis dat Asahi iets droger smaakt.

Ik hou wel van hun aanpak. Direct, persoonlijk, met veel overgave, no nonsense, verhaaltjes bij elk gerecht. Aan de toog schuiven steeds meer mensen aan die het personeel ook buiten de noedelbar schijnen te kennen. Een plus, die ongedwongen sfeer. Een min, die lichte zweem van ongewenst midden in een vriendenclubje te belanden.

Voor het eerst eet ik edamame gewokt, behoorlijk pikante peultjes met superzachte bonen binnenin. En mooi meegenomen gezonde alternatief voor chips. Ik ben evenzeer fan als van de koude versie met bijvoorbeeld wasabimayonaise bij Cuichine. Naast dat stoommandje verschijnt een fleurig servies met de gebakken dim sums. We delen broederlijk, maar wat met die vijfde gyoza? Stevige porties en tiptop smaakmakers. Laat die noedelsoep maar komen…

Dan verschijnt een gretige kom dampende noedelsoep bestaand uit vanzelfsprekend noedels en een geurige bouillon, gegarneerd met – ik doe en poging – paksoi, Chinese kool, bamboescheuten, gegride oesterzwammen, shiitake, nori (ook wel zeewierpapier) en sesamzaadjes. Wat een rijke en gulle soep! De volslagen vervolmaking van een Aziatische lunch. En dan heb ik nog niet geproefd van die nasi lamak & beef rendang (rijst gekookt in kokosmelk, sambal, gefrituurde ansjovis, komkommer en rundsvlees in curry).

Nu ik dit languit uittyp, besef ik dat de gefrituurde ansjovis bij mijn vriend ontrbrak. Desondanks proefde ik met smaak en hoorde ik niet anders dan bevestiging naast mij. We proefden eerder al een mini-versie op dat bewuste Street Food Festival, maar ook als volwaardige maaltijd staat die nasi lamak niet mis.

We passen voor nog meer, al brengen die buns met buikspek ons wel even in de verleiding. Licht en lunchdronken wandelen we de sympathieke Ramen Noedelbar buiten en enkele Oudburgse interieurshops binnen. Batterijen opgeladen voor dat dirty thirty feestje. Een nieuwe favoriet krijgt plek op mijn lunchlijstje. Herhaalbezoekjes FTW!