BAAR (gesloten)

Antwoord

Een restaurant dat tevens een uitgaansgelegenheid is, waar je met andere woorden recht van de tafel naar de dansvloer kan: dat is BAAR. Een restaurant met een topinterieur (West-Vlamingen denken nu meteen aan die meubelzaak langs de grote baan in Izegem) van de intussen vermaarde Lieven Musschoot en Piet Hein Eek: dat is BAAR. Een restaurant waar ze tevens een tweegangenlunch serveren aan € 17: dat is BAAR. Tijd om een proefkonijn te mobiliseren en via e-mail te reserveren voor een donderdagse lunch!

Het is geen evidentie om BAAR niet voorbij te lopen in de Lange Violettestraat. Zonder groot uithangbord of iets in die trant en donkere ramen aan de gevel ligt het wel erg subtiel ingebed. We stappen binnen, lopen door het eerste bargedeelte langs een lange toog naar de tafels achteraan. Daar staan er slechts vier gedekt (2 x 2 + 2 x 4) en later blijkt dat zelfs dat er nog voor de helft te veel waren.

De lunch checkte ik naar goede gewoonte op voorhand (via hun Facebookpagina).

VG:: Coeur de boeuf tomaat, mozzarella, bruschetta
/ Gemarineerde zalm, granny smith, roquette, citrusgel

HG:: Roastbeef, zilverui, ovenpatatjen, bioboontjes
/ Linzenburger

Mijn gezelschap gaat twee maal voor de eerste optie en ik voor de tweede. Als aperitief vraagt hij een glas witte Chardonnay. Ik hou mij met een ginger ale van Fever-Tree aan mijn alcoholdieet. Om nog wat kilo’s te verliezen, niet omdat ik iets blijds verwachts (zoals sommige mensen – wellicht logischerwijs – vermoeden). Daarnaast bestellen we nog een liter spuitwater, dat wordt (wel te warm) opgediend in een brede fles met DRINKBAAR op. Je kent mij, zo’n woordgrapjes kan ik erg appreciëren.

Nu wordt het even wachten geblazen. We zijn in totaal met vier eetgasten en de gerechten lijken nochtans niet al te complex. Intussen krijgen we wel een soort rode wasabinootjes, brood en olijfolie. Ik probeer er zoveel mogelijk af te blijven, want het zijn de kleine dingen die het verschil maken tijdens een dieet. Dan komen de verzorgde borden: voor mij gemarineerde zalm met Granny Smith, komkommer, rucola, vlierbloesem en citrusgel. Verzorgd en tegelijk een tikkeltje slordig gepresenteerd, lekker en tegelijk niet bijster indrukwekkend van smaak. Het voelt voor mij een beetje aan als net niet… Misschien ben ik te streng, maar wellicht worden mijn verwachtingen de hoogte in gestuwd door de hoge lat van het interieur.

Daarna oefenen we opnieuw geduld uit voor het hoofdgerecht. We zijn om 12u20 aangekomen, hebben quasi meteen besteld en krijgen toch pas een uur later de tweede gang. Dat is simpelweg te traag voor een lunch. Wat moet dat geven als de zaak vol zit?

Opnieuw kunnen we echt niet klagen over het eten: aan weerszijden van de tafel mooi gepresenteerde gerechten in meer dan voldoende ruime porties. Ik krijg een burgerbroodje met daarop een duidelijk homemade linzenburger, daarnaast een erg pittige en opnieuw duidelijk homemade ketchup. Verder in de oven gebakken aardappelschijfjes, wat zilveruitjes en een takje affilla cress voor het oog dat ook wat wil. In een kommetje apart komen nog bioboontjes, die – samen met de aardappelen en de zilveruitjes – ook terugkeren in het rosbiefgerecht. Ik eet met smaak, nog meer smaak zelfs dan tijdens het voorgerecht. Insgelijks aan de overkant. En extra bonuspunten overigens nog voor het servies dat de erg geslaagde lijn van het interieur volgt!

Samengevat krijg je voor die € 17 zeker en vast een waardige lunch in een fantastisch kader. Alleen jammer dat zo weinig mensen de weg naar BAAR vinden over de middag, waardoor de zaak nu nog wat schwung mist… Het tempo moet verder écht omhoog! Meer volk bedienen in een kortere tijdspanne, dat is de uitdaging waar BAAR tegen aan kijkt. En als mijn alcoholdieet voorbij is, kom ik ’s avonds nogmaals terug voor de blijkbaar prima gin tonics (als ik de Foursquare tips mag geloven) en wie weet wel wat danspasjes.

Nog even melden dat BAAR mij tot slot een toplocatie lijkt voor (bedrijfs)feestjes! Al weet ik niet of ze daar into zijn en blijkt parkeren niet evident in die buurt. Afhuren die handel.

•••

En die mooie banken van Piet Hein Eek zijn nét een tikje te hoog om aan een tafel te zitten en te eten… Daar maakte mijn gezelschap grappig bewijsmateriaal van!

Jigger’s

Geplaatst op 24/08/2013 door elidesc

Ik ben niet meteen een cocktailmie… Er is een bruine-rum-met-cola-light-periode geweest en mojito’s zijn al te vaak een ontgoocheling – behalve dan in de MIX aan het Gravensteen. En tegenwoordig slaat vooral gin tonic de klok. Om deze laatste reden wil mijn vriend graag eens naar één van de Gentse cocktailbars: hij wil een échte gin tonic proeven. Zo gevraagd, zo geregeld. Op een vrijdagnamiddag bel ik naar Jigger’s in Oudburg, omdat op hun website staat dat reserveren telefonisch kan / moet. Geen probleem! We worden er na het werk verwacht voor een cocktail om het weekend in te zetten.

Bij Jigger’s – The Noble Drugstore wandel je niet zomaar binnen: je belt aan en wacht tot ze komen opendoen. Alles past perfect in de sfeer van de grote drooglegging en de serie Boardwalk Empire. We blijken op dit vroege uur en deze zomerse vooravond de enige gasten te zijn en installeren ons op het erg leuk ingerichte terras achteraan.

De bijpassend geklede heer (te korte broek, bretellen, vlinderdasje, …) komt ons alvast een glaasje water – met mandarijnsiroop, zo blijkt later – brengen en wat uitleg. Als we zeggen dat het ons eerste bezoek is, komt hij er zelfs even bijzitten. De huisregels, dat is het eerste wat je moet lezen. Het klinkt streng, maar het zijn allemaal principes waar ik mij perfect in kan vinden. Vooral de laatste vind ik sprekend – en misschien ook wel een beetje confronterend. Wil ik die of die wel alleen in mijn huis achterlaten?

Nadat het weekmenu overlopen is, vertel ik waarvoor we specifiek gekomen zijn. Een échte gin tonic voor mijn wederhelft en een alcoholvrije cocktail voor mezelf. Na een gesprekje over de hype rond gin tonic en dat komkommer in het glas een uitvinding is van Hendrick’s (zelfs geen dry) gin, raadt hij mijn meneer aan om voor de toch niet zo klassieke Tanqueray Ten te gaan met Fever-Tree tonic, pompelmoes en basilicum (€ 11). Hij volgt. Ik vraag specifiek iets met ginger beer en bij het opdienen blijkt dat een cocktail te zijn met ginger beer, een siroopje, (véél) salie, citroen en limoen (€ 7).

Bijzonder verfrissend en absoluut mijn ding! We nippen op ’t gemak van deze toch wel dure drankjes – even melden dat mijn dagschotel ’s middags ongeveer evenveel kostte. We denken looooooong drink en wandelen een uurtje later – terwijl we nog steeds de enige klanten zijn – terug buiten. Klaar voor het weekend!

Jigger’s zie ik als een fijne belevenis, al wordt het zeker niet mijn stamcafé. Wel een absolute must voor iedereen die wel verzot is op cocktails en de ganse sfeer eromheen.

Wat lees je op vakantie?

Geplaatst op 22/08/2013 door elidesc

Dat vraag je als boekenwurm wel eens na een vakantie: “En, wat heb je gelezen?”.
Onder de Corsicaanse zon – zij het erg vaak in de schaduw – las ik het volgende:

De ondraaglijke lichtheid van het bestaan | Milan Kundera
Wachten op woensdag | Nicci French
De kleine prins | Antoine de Saint-Exupéry
1984 | George Orwell (nog in bezig)

Source: My goodreads reading challenge

De kleine prins

Geplaatst op 20/08/2013 door elidesc

Een boek van Antoine de Saint-Exupéry

Wellicht heeft iedereen dit boekje ooit op school in het Frans moeten lezen, behalve ik dan. Als ik het mij goed herinner, lazen wij enkel een paar fragmenten. De Nederlandse vertaling staat wel op mijn boekenplank en leek mij ideaal voor een namiddagje op een Corsicaans strand. Even iets lichts lezen, de toch aanwezige diepere lagen zoeken en vooral bedenken wat een zot levensverhaal de auteur kenmerkt.

De verteller in ‘De kleine prins’ is tevens een piloot. In tegenstelling tot wat er later in het echte leven van de Saint-Exupéry (verschwunden boven de Middellandse Zee) zal gebeuren, lijdt deze man motorpech met zijn vliegtuig midden in de woestijn. Daar ontmoet hij een klein prinsje dat leeft op een mini-planeet, dat om een pas later duidelijke reden naar allerlei andere planeten reist alwaar hij karikaturaal volk leert kennen en dat de ene quote-waardige uitspraak na de andere doet.

L’essentiel est invisible pour les yeux.
Al klinkt dat veel minder welluidend in het Nederlands…

‘De kleine prins’ holderdebol.comder kopen?

Wachten op woensdag

Geplaatst op 19/08/2013 door elidesc

Een boek van Nicci French

Na Blauwe maandag en Dinsdag is voorbij gaat het schrijverskoppel Nicci French verder in de reeks rond psycho-analytica Frieda Klein met de volgende dag van de week: ‘Wachten op woensdag’. Perfecte vakantielectuur, zo’n literaire thriller. Dus ben ik aangenaam verrast om in Brussels Airport dit boek te zien blinken tijdens het wachten op onze vlucht naar Corsica. Verkocht!

Traditiegetrouw verslind ik dit derde verhaal met Frieda Klein in de hoofdrol wederom aan een hels tempo. Bij mijn terugkeer merk ik op humo.be dat nummertje drie van hen maar twee sterren krijgt. Dat is wel heel spaarzaam! Ik ben akkoord dat ik de plot deze keer wel al even kon voorspellen – en dat dan ook deed. En toch blijf ik van plan om de rest van de week- en weekenddagen te lezen. Dat heb je natuurlijk als ze sommige verhaallijnen over de verschillende boeken laten doorlopen… Wat een gemiste (verkoops)kans zou het ook zijn om dit niet te doen!

In dit boek werkt Frieda niet meer voor de politie, maar naar goede gewoonte weet ze opnieuw op meerdere manieren met hen in aanraking komen: onzacht en hard. Over de diverse onderzoekslijnen wil ik niet veel kwijt, daarvoor moet je ‘Wachten op woensdag’ gewoon lezen. Al ben ik zelf erg benieuwd naar hoe ze die lastige relatie met de arm der wet zeven boeken lang geloofwaardig zullen kunnen houden.

‘Wachten op woensdag’ holderdebol.comder kopen?