Ik Jan Cremer
Een boek van Jan Cremer
Dat ‘Ik Jan Cremer’ thuishoort in de reeks verboden boeken van De Morgen valt niet te betwisten. Mijn aanleiding om eens treffelijk kennis te maken met Jan Cremer – who the f*ck is this dude – ontspruit uit een inmiddels al niet meer zo nieuwe bar op het Gentse Kramersplein aan het begin (of is dat het einde) van de Overpoort: Bar Jan Cremer. De bagels zijn er lekker, de ligstoelen pakken nogal wat zon en dus prikkelt de inspiratiebron. Tijdens een tuinfeestje bij vrienden leen ik dit boek dan ook even uit hun bibliotheek.
Umamido
3
When in Brussels, dan overloop ik even mijn restolijstje om te zien of daar nog iets met een BXL-tintje tussen staat. Zo ook op een zondagmiddag na een streep cultuur: Umamido is in de running wegens open op zondag en geen reservatie mogelijk. Dus zet ik koers naar het Flageyplein, waar vlakbij in de Chaussée de Vleurgat 1 deze Japanse ramenbar rockt.
Villa Empain
Lijstjesmadammen als ik hebben ook zo’n ding met ‘leuke uitjes’ en daar staat Villa Empain al meer dan twee jaar geduldig op te prijken. Een vrij lege zondagse agenda leidt mij naar deze bijzondere plek in Brussel die beheerd wordt door de Boghossian Stichting. Vanuit de Libanees-Armeense oprichters van de stichting komt wellicht de baseline ‘Een centrum voor kunst en dialoog tussen de oosterse en de westerse cultuur’.
Viva Sara
Om anderhalf uur te overbruggen zetten we koers richting de Grote Markt van Kortrijk: naar Viva Sara, ook wel Viva Lekkere Koffie. Eén van de collega’s maakt van de gelegenheid gebruik om z’n lege koffiemachine van een voorraadje door Koffiebranderij Deprez gebrande bonen te voorzien. Hoewel de zon schijnt, installeren wij ons binnen om wat te werken. De gratis WIFI van de stad Kortrijk reikt niet tot daar, maar we krijgen de code van Viva Sara in ruil. Het grote en opvallend mooi ingerichte pand is zo goed als leeg, op een paar bejaarden na.
Een vriendelijke en strak geklede (wit hemd, bretellen en zwarte vlinderdas) ober komt onze bestelling opnemen: we beginnen met koffie en vragen alvast de lunchkaart voor straks. Eerst een cappucinno (€ 3,30) dus! Die komt even later met een pluim in het melkschuim en een verleidelijk bordje ter begeleiding. Zalig zandwafeltje, het mag gezegd.
