Museum M

Zo tussen een meeting en een restaurantbezoek in de tijd vinden om een nog niet bezocht museum binnen te wandelen. Ik denk dat dat mijn klein geluk is. Een paar dagen geleden lukte mij dat in Leuven… Een uurtje voor sluitingstijd kom ik aan, ik betaal € 9 en begin gewapend met een sticker en een plattegrondje aan mijn museumwandeling.

Museum M maakt meteen indruk omwille van zijn architectuur. De moderne volumes vloeien naadloos over in de kamers van een oud herenhuis. Het dakterras blaast mij omver. Wat een prachtige plek! Een beetje magisch ook, omdat ik er zo helemaal alleen rondloop en het even lijkt of niemand weet dat ik op de wereld ben. Hier wil ik wel eens met een lekker glaasje in de hand naar een intiem concert luisteren. Ik zeg maar iets.

photo (56)En dan nog over de collectie! De permanente van M blikt vooral op het verre verleden terug, vaak ook met een religieuze insteek. Als topwerk verwijs ik logischerwijs naar een schilderij over de sacramenten van Rogier van der Weyden. Verder loopt er in die categorie ook een tijdelijke tentoonstelling van Hieronymus Cock.

Mijn hart ligt echter bij de hedendaagse kunst. Daar zorgen Geert Goiris en Sol LeWitt voor. Die laatste met twee enorme werken in een zaal op het niveau van het dakterras.

photo (54)

Videokunst ligt mij veel minder, dus loop ik nogal snel door Blijven Kijken en Saskia Olde Wolbers. Afronden doe ik in het museumcafé! Ja, strenge mevrouw de suppoost, ik ben op tijd buitengeraakt… :)

Het Vogelnest – EI#3

Afgelopen weekend was het feest bij het vogelnest, een broedplaats voor cultuur in Gent die zijn nest bouwde in het bedrijvencentrum aan de Nieuwevaart. Wij gaan er op een zondag heen, getriggerd door een artikeltje in zone/09 voor de Eco Urban Crafts Market. Dat marktje blijkt deel uit te maken van het feestweekend EI#3. We vinden er vooral veel (dezelfde of gelijkaardige) handgemaakte juwelen, kledij, kaartjes, … Gelukkig ook een paar originele designers met houten plankjes, krukjes en lampen.

photo (44)

Wanneer we een peiltje met expo erop zien, gaan we nieuwsgierig kijken. We klimmen een ijzeren brandtrap op tot het eigenlijke nest. Daar staat een boeiende tentoonstelling opgesteld met bijzondere aandacht voor de inmiddels overleden Nederlander Herman Brood. Voornamelijk schilderijen, maar ook zijn met verf bespatte schoenen trekken de aandacht vanuit een vitrinekast.

photo (48)

Verder raak ik tevens gecharmeerd door het werk van Benjamin Van Oost, Jochen Samson en uiteraard het fijne uitzicht op de omringende panden en het ruimere Gent.

photo (45) photo (47)

Modernisme | Tentoonstelling in het MSK

Een tijdelijke tentoonstelling rond het modernisme met als ondertitel ‘Belgische abstracte kunst en Europa (1912 tot 1930)’ in het Gentse Museum voor Schone Kunsten. I’m in! Op een zaterdag wandel ik het MSK binnen en als Gentenaar betaal ik € 6,50 voor een ticket.

modernisme

De expo wordt gespreid over veertien zalen, ongeveer de helft van het museum. Er is in het bijzonder aandacht voor schilderkunst, maar ook beeldhouwkunst, fotografie en architectuur komen aan bod. Wat de schilders betreft maak ik voornamelijk aangenaam kennis met Pierre-Louis Flouquet; bij onderstaand werk zonder titel moet ik instinctief aan de WASBAR met zijn tegeltjestoog denken.

flouquet-

De architecten van deze stroming liggen mij eigenlijk nog het meest van allemaal. Hiermee bedoel ik dat als ik zou moeten kiezen tussen een modernistisch huis of een herenhuis, ik voor het eerste zou gaan. In het geval van een schilderij zou ik wellicht toch eerder naar popart of hedendaagse kunst neigen in plaats van modernisme. Ronkende namen uit de architectuur van die tijd zijn Le Corbusier en Gaston Eysselinck (tevens architect van dat prachtige De Grote Post gebouw in Oostende).

De permanente collectie laat ik dit keer links liggen. Tijd voor een apero en een hapje!

100 jaar Vooruit

Vooruit viert zijn eeuwfeest. 100 jaar!

Redenen genoeg om een programma samen te stellen dat op 1 mei feestelijk start. Bezoekers kunnen de witte of de gele route volgen doorheen dit indrukwekkende gebouw, langs de zalen, trappen, ramen, … Zoveel plaatsen in een pand dat we allemaal kennen, maar waar we nog nooit eerder toegang tot hadden. 100 keer hoera!

photo (27) photo (28) photo (29) photo (30) photo (31) photo (32)

 

Parsifal

Na mijn opera-ontmaagding met Carmen in de Vlaamse Opera (de Gentse poot op de Kouter) in juni vorig jaar onderging ik deze week een vervolg. Als verrassing voor mijn paps bestelde ik twee tickets van de middelste categorie (€ 44,50) voor Parsifal. Zelfde operahuis, zelfde locatie, andere productie. Dit keer Wagner in plaats van Bizet.

Vol verwachtingen wandelen we het operagebouw binnen rond 17u45. Jawel, ik maak geen grapje. Voor Richard Wagner en zijn opera’s moet je best wat moeite doen. Je investeert niet zomaar twee uur op een avond, Wagner vraagt de volle vijf uur van jouw aandacht (inclusief twee keer een half uur pauze weliswaar). Een intense ervaring, dat zie je van mijlenver aankomen… Die tijd moeten we doorbrengen op het derde balkon, op de derde rij en dat blijken toch geen optimale plaatsen te zijn. Daarom wachten we de start af en zakken dan een rijtje naar de onverkochte plaatsen voor ons op de tweede rij.

Het eerste bedrijf blaast ons werkelijk van onze sokken. Wat een visueel en muzikaal verbluffende vertoning! We worden heen en weer geslingerd tussen bombastisch, engelachtig, rechttoe-rechtaan. Alles erg mooi verpakt voor het oog: het geheel speelt zich af in een witte cirkel met rondom een wit gordijn waar geregeld bloed van naar beneden loopt. Intrigerend! De zangers / acteurs zijn bovendien allemaal gekleed in tinten wit, beige en pastel (paars, blauw, roze), behalve dan de hoofdrolspelers.

wasscène

Het kan geen kwaad om de synopsis even door te nemen op voorhand, want het is als Wagner-leek niet altijd even eenvoudig om door te hebben dat zwanen in wit geklede kinderen zijn en een boog voorgesteld wordt door een emmer (met rode verf als bloed in). Dat je de Nederlandse tekst mee kunt volgen via de ‘boventitels’ in de lichtband helpt ook. Nog trouwens over die kinderen… Tijdens de voorstelling vraagt iemand mij via Twitter of ik dat geen ongemakkelijk scène vond, een beetje op het pedofiele af lees ik tussen de regels. Ja, het voelt inderdaad bevreemdend en daarom net tegelijk erg pakkend.

photo (13)

Tijdens de pauze werken we een sandwich met gerookte zalm naar binnen in de prachtige foyer. Tevens het vermelden waard vind ik de democratisering van opera: geen blasé gedoe, echt niet. Rondom ons zie ik gewone mensen op zoek naar wat cultuur.

Het tweede en derde luik kunnen wat ons betreft het overweldigende niveau van het beginstuk niet aan, desalniettemin genieten we met volle teugen. En die teugen zetten we bovendien verder tijdens de laatste pauze: bij een geslaagde avond horen wat bubbels, Taittinger dan nog wel. Tijdens het verstommen van het langgerekte applaus wandelen we een beetje operadronken de Kouter op.

Wagner bekoort ons, deze regie van Tatjana Gürbaca eveneens. Topentertainment!