Fnac service

Een fout cadeau kopen… Voor talrijken onder ons een herkenbare situatie. Zo redirect de domeinnaam foutcadeau.be naar ebay.be. Niet slecht gezien. Mij overkwam het dus onlangs ook. Ik kocht mijn vader bij Fnac een iPad keypad dock – met een zekere voldoening, zo van “wat een paps-geoptimaliseerd geschenk”. Tot ik op het moment van overhandiging vernam dat mijn vader – gadgetgevoelig als hij is – al eerder deze accessoires aanschafte. Dus zat er mij niets anders op dan van deze dubbel af te geraken, helaas zonder aankoopbewijsje en zonder prijssticker.

Mijn eerste poging situeerde zich op Twitter. Een tweet – verschillende malen geretweet – leverde 2 lauwwarme reacties op die niet meteen tot de verhoopte deal leidden. Dus waagde ik het gisteren toch om bij de infobalie van Fnac Gent aan te kloppen. Een uiterst behulpzame dame bezorgde mij eerst mijn recent aangeschafte ledenkaart – wat misschien onbewust de vriendelijkheid bevorderde. Vervolgens informeerde ik naar het omruilen. Bleek dat geen enkel probleem te zijn zonder rekening op voorwaarde dat ik mij de aankoopdatum nog kon herinneren en bereid was €5 administratiekosten te betalen.

De beiden aanvaard, zwierf ik eventjes later met een brede glimlach en een aankoopbon ter waarde van een iPad keypad dock door de verdiepingen vol multimediale verleidingen.

10/10 voor de klantenservice.
Ik keer tevreden terug…

Brood overload

Belgen houden van brood. Op dit vlak ben ik absoluut atypisch, want voor mij hoeft het dagelijks brood niet. Ik verkies zelfs de dagen zonder. Mijn vriend daarentegen is wat brood betreft wel op en top Belg. Dus ga ik tijdens het weekend geregeld langs de bakker om brood en “lange, witte pistolets” – in Gent bekend als picollo’s.

Deze morgen reed ik dus richting Zwijnaardsesteenweg, omdat onze vaste bakker Franky in de Holstraat op weekenddagen meestal al rond 11u picolloloos is. Bij aankomst trof mij wederom de overdosis bakkers! Op de kruising van de Zwijnaardsesteenweg met de Kraaistraat en de Klepperstraat hebben zich namelijk maar liefst 4 – jawel, 4 – bakkerijen gevestigd. Bakkerij Serlippens, bakkerij Aernoudt, bakkerij Patrick en bakkerij Broodnodig.

My Google Maps “Brood overload”

De middenstandslogica ontgaat mij, de concurrentiestrategie eveneens. Geen idee wat de geschiedenis achter deze brood overload is. Gentenaars die ze wel kennen, alvast bedankt om het verhaal te delen!

Gent Lichtfestival

Gent timmert al jaren aan een feeëriek lichtplan. De eerste resultaten daarvan stonden centraal in de aftiteling van Flikken. De tentoonstelling “Belichte stad” in het STAM onderstreept eveneens dat licht en donker de sfeer van een stad bepalen. En dit weekend richt mijn thuisstad de schijnwerpers op deze jarenlange inspanningen tijdens het Licht Festival Gent.

Het initiatief wordt duidelijk gesmaakt door de massa, waardoor zowel op vrijdag als op zaterdag voornamelijk een volgeparkeerde stad was met op de topattracties rijen schuifelende lichtzoekers. Maar noch de massa, noch de vrieskou temperden mijn nieuwsgierigheid naar projectiepareltjes. Bovendien mag ik wel stellen dat de organisatoren een mooie eerste editie – met onder meer een indrukwekkend onthaal in de Sint-Niklaaskerk en lichtgevende jassen voor de gidsen – in elkaar boksten. Toch een opmerking van mijn kant over het beschikbaar maken van het parcours: met een PDFje, wat signalisatie en mogelijk een (betalende) gids van vlees en bloed moet de bezoeker het doen. Gelukkig zijn er nog de mensenstromen om de weg te wijzen… Maar anno 2011 zou een smartphone app die navigatie combineert met een audioguide geen overbodige luxe zijn.

Hieronder het beeldverslag van de tweedaagse lichtwandeling. Naar het einde toe belemmerden mijn bevroren vingers het nemen van scherpe foto’s – met enkele verrassende lichteffecten tot gevolg. De lichtgevende bloemen van Sophie Guyot, “Hier licht Gent” gevormd door lampadairekes en uiteraard “On dirait que” van Spectaculaires raakten mij het meest.

[portfolio_slideshow]

Jacques Tati @ Caermersklooster

Jacques Tati overleed in 1982, een jaartje voor mijn geboortejaar. Misschien een verklaring waarom ik tot op heden geen enkele van zijn langspeelfilms gezien heb. “Voor mijn tijd” vind ik doorgaans een flauw excuus. Vandaar dat we vandaag naar het Caermersklooster trokken voor een kennismaking met de Franse cineast. Bij het buitengaan meteen een nieuw voornemen rijker: deze stukjes cinematografisch erfgoed tot ons nemen!

La vie, c’est très drôle, si on prend le temps de regarder
Jacques Tati

[portfolio_slideshow]

STAM

Het Stadsmuseum Gent kende ik totnogtoe enkel van de buitenkant – en van het hippe openingsfeestje op 9 oktober. Tijd dus om daar op deze winterzondag met snuifje feestkater verandering in te brengen. Op naar die binnenkant…

Meteen valt op dat de architectuur zowel binnens- als buitenshuis parelt. Perfect in lijn met de rode draad – om meteen in STAMs huisstijl te blijven – doorheen de Bijlokesite: een naadloze combinatie van hypermodern met keurig gerestaureerd.

Het stadsmuseum vertelt het verhaal van Gent. En dat verhaal begint in de introductieruimte met gigantische luchtfoto waar alle locals – mits het aantrekken van schoenbeschermers – dolenthousiast op zoek gaan naar hun stekje. De volgende zalen tonen chronologisch de Gentse geschiedenis – met een extra portie aandacht (in de vorm van een zaal) voor twee populaire thema’s, meer bepaald Keizer Karel en “De Rechtvaardige Rechters”.

Naast de old meets new architectuur apprecieerden mijn vriend en ik tevens de interactiviteit. En de veelvuldig aanwezige kinderen met ons… Torens bouwen met witte legoblokjes, verhalen horen op luisterbanken, filmpjes compileren en geprojecteerd zien. Bovendien is het multimedialiteit troef in STAM: projectoren, holografische schermen, touch tabletten, … en Apple computers alom.

Tenslotte behaagt het hedendaagse jasje. Van de eerder genoemde architectuur, over de grafische vormgeving tot het STAMcafé. Om deze voor de hand liggende woordspeling konden Christine De Weerdt en team alvast niet heen!

[portfolio_slideshow]