Flemish Foodies

Het gebeurt wel eens dat mensen mij vragen naar Gentse restotips in het algemeen, of mijn mening over de Flemish Foodies adresjes in het bijzonder.

Foto: Piet De Kersgieter

Wat doet een economische luiaard als ik dan? Een lijstje posten.
Link. Send. Post. Tweet. Smakelijk!

Design museum Gent

Na een lekker ontbijtje bij Simon Says wipten we nog even binnen in het Design museum Gent, dat al lang op mijn to visit lijstje stond. Op zondag mag je daar tot 13u blijkbaar gratis binnen, geen idee of het polsen naar onze postcode (9000 – Gentenaar dus) daar iets mee te maken had. Verschillende mensen gaven reeds aan dat het Design museum Gent geen topper is, maar toch won mijn nieuwsgierigheid – en ook wel de tijdelijke tentoonstelling over Coca-Cola – het van de criticasters.

Volledig coca-cola-lized wandelden we na een uurtje terug buiten. Toch wel eens de moeite waard, mijns inziens. Het museum moet het duidelijk hebben van de tijdelijke trekkers als 125 jaar Coca-Cola en van de focus op kinderen – zie de Playmobil ventjes doorheen de verschillende ruimtes. De vaste collectie mag wat mij betreft best eens afgestoft worden.

[portfolio_slideshow]

Wellicht profiteert het Design museum Gent van de topligging vlakbij de Gras- en Korenlei, maar ondervindt het stevige concurrentie uit de hoek van musea à la STAM en het Caermersklooster.

 

Gent Lichtfestival 2012

Weinig woorden, wel beelden rond de tweede editie van het Gentse Lichtfestival. Als vorig jaar een mensenzee was, dan mogen we nu van iets in de overtreffende trap met onnoemlijk veel meer water spreken. Op Twitter las ik iemand die het omschreef als Gentse Feesten Light, maar dan wel met net zoveel mensen als op een zomerse topavond. Let there be light!

[portfolio_slideshow]

Sushi Palace

Ik eet niet zo heel vaak sushi. De laatste keer waren een paar maki’s tijdens Klara in deSingel, de keer ervoor een boot bij Ocean Sushi – what’s in a name. Toen ik die voorlaatste ervaring met mijn collega Caroline deelde, riep ze ontgoocheld uit dat er toch betere sushi in Gent te vinden moet zijn. Zoals een Sushi Palace bijvoorbeeld. Een snelle Google later bleek er inderdaad een Gentse afdeling te bestaan. Ik kreeg zelfs een aantal bestelsuggesties…

Toen ik vandaag een eetgelegenheid zocht in de buurt van het Gent Lichtfestival parcours, dacht ik ineens aan Sushi Palace. Een tafeltje voor twee lukte nog net om 20u30. Ons meeschuifelen met de mensenmassa langs verlichte paden verliep iets vlotter dan initieel gedacht, dus landden we al om 19u45 in Oudburg. We waagden onze kans vroegtijdig en kregen gelukkig terstond een tafeltje.

Meteen merkte ik dat de combo’s die ik al uitvoerig met Caroline besproken had enkel als take away mogelijk waren en een standaard sushiboot vond ik ineens een tikkeltje saai. Dus nam ik uitvoerig de tijd om vergezeld van een glaasje cava een gevarieerd gamma samen te stellen.

  • sashimi tonijn – 4 stuks
  • nigiri zalm – 2 stuks
  • nigiri scampi – 2 stuks
  • hoso maki zalm – 8 stuks
  • hoso maki oshinko (radijs pickle) – 8 stuks
  • inside out pikante tonijn – 8 stuks
  • shrimp tempura (gefrituurde garnalen, komkommer, verse salade) – 5 stuks
  • dragon eyes (avocado, vermengd met zalm en gefrituurd) – 8 stuks

Bij de eerste hap besefte ik dat ik eigenlijk nog nooit echt lekkere sushi gegeten had. En zelfs die vond ik goed. Deze sushi durf ik zonder overdrijven een openbaring noemen. Mijn wederhelft was zowaar nog enthousiaster. Je proeft zo overduidelijk dat deze sushi à la minute bereid wordt.

En het fabeltje dat sushi en Japans eten in het algemeen bijzonder duur is? We klopten af op € 59,75 en trokken met een licht gevoel verder de feeërieke stad in om mee te deinen op de mensenzee.

Kerst (is a) mess

Vrijdagavond reed ik na een lastige werkdag huiswaarts met bijzonder weinig animo om keukengewijs nog veel te presteren. Toen mijn lief telefonisch gewag maakte van iets bij DOK, luisterde ik dan ook geïnteresseerd. Zelf pizza’s maken, beignets, toren gratis bier waren de kernwoorden van zijn betoog. Niet veel later pikte ik hem dan ook op en we cruisden we naar de site op de splitsing van de Afrikalaan en de Koopvaardijlaan. Mijn ervaringen met deze ‘werfplek voor verpozing en creatieve manoeuvres’ beperkten zich op dat moment tot enkele zomerse – ahum, remember the summer of 2011 – bezoekjes aan DOKstrand. Dus wel benieuwd naar de DOKkantine…

Buiten staan vuurtonnen, een aantal eigenzinnige interpretaties van kerstbomen (bijvoorbeeld met autobanden), de beloofde toren bier en wat eetkraampjes. We proeven eerst elk een soepje (€2 per stuk): champignonsoep met truffelolie en zure room voor mij, pompoensoep met citroengras en koriander voor meneer. Daarna stellen we inderdaad zelf een pizza (€5 per stuk) samen. Op de mijne komen vooral ansjovis, kappertjes en na het bakken rucola. Gelukkig kan ik mij wat inhouden wat de pizzabedenking betreft, waardoor ik – in tegenstelling tot sommige anderen – wel een krokante pizza als eindresultaat krijg.

Binnen behoorlijk wat volk – maar de eerlijkheid gebiedt mij om mee te geven dat de DOKkantine helemaal niet zo ruim is. Er is akoestische muziek van Ghent Jamming. Ik kijk vooral rond naar de leuke details die her en der op muren allerhande terug te vinden zijn. Zoals daar zijn…

Bovendien tevens fijn dat het feestje veel vroeger dan wat ik mij uit mijn wilde jaren herinner op gang komt. Al rond half tien wiegen de heupjes en zwaaien de beentjes. Een kerstknaller dus vooraleer DOK even in winterslaapmodus gaat. We kijken al uit naar de verpozingen en de creatieve manoeuvres van 2012!