Het is de tweede post in een nieuwe reeks: ‘Het verhaal van [NAAM VAN RECEPT OF INGREDIËNT]’. Omdat ik het eerlijk gezegd vreselijk vind om recepten voluit uit te schrijven en dan maar liever in grote lijnen vertel hoe ik een first-timer heb aangepakt. Zoals die kreeft op Valentijntjesdag of nu dus hutsepot. Het verhaal van.
Er zijn zo van die gerechten waar je steeds de bereidingswijze van jouw mama – of in mijn geval ook soms papa – de beste blijft vinden. Denk aan spaghettisaus (de Vlaamse bolognaise). Denk aan hutsepot.
Ik zal dat wel van thuis uit hebben meegekregen, maar ik heb eigenlijk een hekel aan ‘overworteling’ in de keuken. Voor mij dus absoluut geen wortelen in spaghettisaus, noch in hutsepot. Mijn moeder beperkt haar hutsepot tot vlees – ik ben niet zeker welk onderdeel van het varken, maar ik gok op schouder -, aardappelen en savooikool. Bijzonder uitgepuurd dus, en tegelijk ook wel hoe ik het leven graag heb.
Een paar dagen voordien krijg ik van mijn zus een stok spruiten. Dus deze wil ik zeker meenemen in mijn eerste hutsepot. Ik sla aan het Googlen… Bij Jeroen Meus en zijn Dagelijkse Kost vind ik meteen een recept met aardappelen, spruitjes en rookworst. Mmmm, ik koester eerlijk gezegd wel een zwak voor die laatste. Ik stoot bij VTM Koken en andere kookwebsites vaker op Vlaamse versies met een veelvoud aan groenten. Uiteindelijk besluit ik om bij het eerste recept nog raapjes toe te voegen en voor gewone worsten in plaats van rookworsten te gaan. Off we go. Go, hutsepot!
