Een boek van Nicci French

Toen ik van mijn vader ‘Dinsdag is voorbij’ van Nicci French cadeau kreeg, merkte ik dat de man uit de boekwinkel hem eigenlijk een tweede deel van een Frieda Klein reeks aanpraat had. Niet echt netjes. Soit. Voor mij meteen een reden om het eerste boek uit wat een 8-luik schijnt te worden aan te kopen. Wanneer ik via bol.com ‘Blauwe maandag’ bestel, merk ik de volgende dag echter dat ik mij vergiste qua vorm. Uit de verpakking haal ik een dwarsligger, de gelegenheid om dat handzame formaat eens uit te testen. Tijdens mijn verblijf in (de thermen van) Spa beklaag ik het mij absoluut niet dat deze meeslepende bibberroman (bij deze tevens mijn excuses voor het flauwe neologisme) in de zak van mijn badjas past…

Nicci French staat in mijn hoofd synoniem voor verslavende thrillers met een literaire insteek en een superstrakke plot. Onlangs liet ik mij nog 2 dagen lang inpalmen door De bewoonde wereld. Met ‘Blauwe maandag’ ben ik eenzelfde lot beschoren.

Ik maak kennis met Frieda Klein, een psychoanalyticus die mij in eerste instantie aan Thomas Schaeffer uit Those Who Kill doet denken. Hij rolt als een psycholoog quasi toevallig in de politieonderzoeken die rechercheur Katrine Ries Jensen voert. Zo vergaat het Frieda ook in de zaak rond een vermiste jongen. Het auteurskoppel slaagt er in mij zonder ironie ‘Toeme! Echt! Dat had ik nu niet zien aankomen!’ te laten prevelen.

En ik ben meteen in het vervolg ‘Dinsdag is voorbij’ begonnen…

‘Blauwe maandag’ holderdebol.comder kopen?

Een boek van Hafid Bouazza

Gouden Uil Literatuurprijs in 2004 als kwaliteitslabel. Dat is een parameter waar ik in de aankoopbeslissing al eens rekening durf mee te houden. Paravion komt bij mij aan als een mooi vormgegeven en bevattelijk boek van 208 pagina’s.

En dan volgt het lezen… Nogal poëtische zinnen, zintuigelijke beschrijvingen. Een erg dunne grens tussen realiteit en het antoniem. Niet meteen mijn ding.

Paravion is de naam die de vaak analfabete mensen uit Morea (wellicht Marokko) geven aan Nederland – en Amsterdam in het bijzonder. Mannen vertrekken Paravionwaarts en laten het dorp zo achter met quasi enkel nog vrouwen. De jongste Baba Baloek treedt niet in de emigrerende voetsporen van zijn grootvader en vader. Op die manier krijgt hij een markante rol in het mannenvrije dorp toebedeeld. Verder vliegende tapijten, karrenmannen, kruizemunt, rinkelende enkelbanden. In contrast met Paravion.

‘Paravion’ holderdebol.comder kopen?

Een boek van Marc Lammers

Professioneel afscheid nemen is vooral de specialiteit van Xavier De Baere. Van tijd tot tijd ziet een mens zich genoodzaakt dat ook in het echte leven te doen. Eerder al van Barco, later van de Vlaamse MediaMaatschappij. En dat gaat gepaard met drankjes en fijne attenties… Zo kreeg ik onlangs van mijn ex-collega’s mooi coupkes (nog niet gebruikt, schaam op mij) en van mijn ex-baas een boek. Met een betekenis. Want mijn ex-baas is afkomstig uit Nederland en speelt zelf hockey, dus verrast ze mij met Yes! Een crisis van Marc Lammers. Hij was onder meer bondscoach van het Nederlandse vrouwenhockeyteam tijdens de Olympische Spelen in Bejing, alwaar ze goud wonnen.

Tegenwoordig begeef ik mij professioneel nog steeds in het medialandschap, maar dan met een innovatie-insteek. Nooit gedacht dat ik dingen rond innovatie zou opsteken van de heer Lammers… Maar opsteken it is.

De perfectionist Marc Lammers leert mij dat innoveren 8 à 9 op de 10 keer mislukken is (#FAIL – zoals we dat op Twitter zouden zeggen). Dat credo kennen we ondertussen. Durf te falen. Wees niet bang om een nederlaag toe te geven, er uit te leren en opnieuw en opnieuw en opnieuw te beginnen. Makkelijk gezegd, maar it doesn’t fit my character (ook wel ego genoemd). Perfectionisme staat voor minstens 100%. De befaamde hockeycoach herhaalt ettelijke keren dat 50 stapjes van 2% tevens een totaalsom van 100 opleveren.

De allerbelangrijkste les ligt voor mij in het feit dat inspiratie voor innovatie meer dan doorgaans van buiten de sector komt… IJsjassen uit de paardensport toepassen op de hockeyvrouwen bijvoorbeeld. IJsbadjes uit het voetbal, als ik mij niet vergis.

En wat met de mediasector? Bij welke mosterdproducten kunnen wij vernieuwing halen? Ruimtevaart? Farmacie? Ik roep maar iets.

Een ontspannende leestip, over een sport waar wij Belgen sinds de deelname van onze hockeydames aan London 2012 tevens een beetje van wakker liggen. Maar voornamelijk over innoveren en hoe niet-hockey’ers uit Marc Lammers’ ervaringen kunnen leren…

‘Yes! Een crisis’ holderdebol.comder kopen?

Een boek van Nicci French

Op de één of andere manier voelde ik mij een beetje plat commercieel toen ik in Standaard Boekhandel zwichtte voor een soldenboek (€ 7,5) van Nicci French. Alsof ik afgleed naar de categorie van Pieter Aspe literaruur met kleine L. En dan nog? Mijn tweede innerlijke reflex. Ik hoef mijn leesleven niet te beperken tot mogelijke Nobelprijswinnaars. Bovendien verheven Nicci French (ja, meervoud wegens een getrouwd auteursduo) zich toch nog een paar niveautjes boven ons aller Aspe – wat ik eerlijkheidshalve uitmaak na slechts een paar hoofdstukken van deze schrijver. Maar voel vooral geen gêne als je Van In van tijd tot tijd vermakelijk vindt. Variatie is de beste saus.

Terug naar Nicci French en hun ‘De bewoonde wereld’… Na toch wel wat worstelen met Free Ride van Robert Levine over copyright in the digital age ervaarde ik deze thriller instant als een verademing, zij het dan eentje met ingehouden adem. Een dame ontwaakt in een donkere ruimte, vastgebonden en met een zak over het hoofd. Wie is ze? Waar is ze? Dat is het uitgangspunt. Geloof versus ongeloof.

Nog geen 48 uur later sla ik de laatste bladzijde om… En meteen stuur ik een mailtje naar mijn vader dat ik graag dat nooit uitgelezen Nicci French boek van hem ook eens wil lezen! Het soort boeken dat mij eraan herinnert hoe hard ik tijd en ruimte compleet kan vergeten, als auteurs me maar genoeg bij mijn nekvel nemen.

‘De bewoonde wereld’ holderdebol.comder kopen?

Vandaag een duikje in Antwerpen. Eerst een Bongobon ‘ontbijt met bubbels’ consumeren in Grand Café deSingel, daarna parkeren op de kaaien voor wat Kloosterstraat en omgeving (uiteindelijk tot Grote Markt, Steen en uiteindelijk beland in De Vagant). Slechts een paar honderd meter na het parkeren stootten we op een boeken stockverkoop in het Zuiderpershuis – vlak naast Café Corsari. Een eerste onverwachte tussenstop.

En overigens eentje met succes… Een uurtje later wandelen we terug buiten met 5 boeken onder de arm en slechts € 30 lichter. De droom van elke wurm.

De buit.

• Steve Jobs – de biografie,  door Walter Isaacson (€ 13)
• De correcties, door Jonathan Franzen (€ 3)
• Laat het feest beginnen, door Niccolò Ammaniti (€ 4)
• Dans der verdoemden, door António Lobo Antunes (€ 5)
• Paravion, door Hafid Bouazza (€ 5)

Juich! Huppel! Klakhiel!
Who needs the Boekenbeurs anyway?