Een boek van Griet Op de Beeck
Ik had het heel subtiel ingefluisterd bij mijn collega’s, dat ik dit boek wel als verjaardagsgeschenk wou. En warempel! Hoewel ik nog andere boeken gekregen heb, neem ik deze toch als eerste vast. Waarom? Ik veronderstel door de magistraal mooie titel. Zo sprekend, zo vanzelfsprekend ook. Want inderdaad: als we in de zevende hemel kunnen zijn, waarom dan niet tevens in de achtste, de negende of de drieënvijftigste?
Een boek van David Sedaris
Tegenwoordig laat ik mij in de solden vaker gaan bij boeken dan bij kleren. Wanneer ik bij FNAC een klein boekje zie liggen met een prijskaartje van € 3, hap ik meteen toe. Ik heb het over Eekhrn zkt eekhrn van David Sedaris, een humoristisch fenomeen uit de Verenigde Staten die in dit specifieke geval van 125 pagina’s dierenverhalen brengt.
Een boek van John Williams
Arnon Grunberg – na De asielzoeker niet meteen mijn favoriete auteur – voorspelt dat dit boek mijn leven zal veranderen. The New York Times spreekt over de perfecte roman: hartverscheurend en adembenemend. En nog tientallen anderen laten zich meer dan enthousiast uit over deze heruitgave van Stoner, een boek van John Williams uit 1965. Jawel, inmiddels bijna 50 jaar geleden!
En ik? Ik geef het in Goodreads een middelmatige drie sterren. In eerste instantie durf ik niet goed, want al mijn leesvrienden zijn gul met vier tot vijf sterren. De vertwijfeling slaat toe… Snap ik het niet? Ben ik te lomp om de genialiteit ervan in te zien? Waar zit dat ‘onwaarschijnlijk mooi geschreven’ en die ‘perfecte en precieze taal’? Tot ik ineens bemerk dat Guido het boek een luttele twee sterren toebedeelt. Wanneer een erudiet man als Guido eenzelfde bedenkelijkheid voelt, normaliseert mijn ademhaling.
Volgens mij zou mijn vriend overigens perfect kunnen voorspellen hoeveel sterren ik een boek geef, puur op basis van hoezeer ik meegezogen word in een verhaal en al dan niet van de wereld ben. Bij Stoner duurt het zeker tot de helft voor ik enigszins vertrokken ben. Ja, William Stoner lijdt een weinig benijdenswaardig leven. Er wordt hem veel onterecht onrecht aangedaan en hij bijt veel te weinig van zich af. En toch raakt het mij niet… Ben ik gevoelloos? Dat mijn EQ en empathisch vermogen niet verbluffend zijn, heb ik al meermaals mogen vernemen. Maar boeken maken doorgaans net wél iets los bij mij. Als ik een – volgens mijn definitie – geniale zin gelezen heb, moet ik zelfs altijd even stoppen met lezen om zo’n opeenvolging van woorden te laten be-zin-ken. Niet dus bij Stoner.
Ik pas dan ook voor Butcher’s Crossing, de tweede heruitgave van John Williams.
‘Stoner’ holderdebol.comder kopen?
Een boek van Saskia De Coster
Tijdens mijn laatste bezoek aan ’t Stad leest kan ik aan twee titels niet weerstaan: ‘Stoner’ van John Williams en ‘Wij en ik’ van Saskia De Coster. Eens thuisgekomen begin ik meteen in die laatste. Stiekem omdat ik denk dat ‘Stoner’ beter is, waarover later meer.
Ik las ergens een vergelijking met ‘Het goddelijke monster’ van Tom Lanoye en ja, ik zie de parallel. Gelukkig heb ik deze trilogie met veel graagte gelezen. De familie Vandersanden (vader Stefaan, moeder Mieke en dochter Sarah) leidt net zoals de familie Deschryver een welgesteld leven. Onheil blijft hen – of beter gezegd de stamboom Vandersanden – echter niet gespaard. Daar waar Lanoye soms te hard overhelt naar de fictie en de “Ja, dat zal wel…”, kun je je bij De Coster veel beter voorstellen dat het een waargebeurd verhaal is. Wat voor alle duidelijkheid niet zo is. Een aantal universele en toch vrij Vlaamse thema’s komen aan bod in ‘Wij en ik’ – een titel die zoals wel vaker meerdere lagen bevat.
Dit boek is mijn eerste kennismaking met Saskia De Coster. Ze leest aangenaam, ze schrijft niet te zwart en laat een opening voor hoop. Met dat laatste had ik vooral een probleem bij Arnon Grunberg. Bij hem moest ik wel meermaals mijn lezen onderbreken om te prevelen: “Dit is een geniaal geschreven zin!”. Zo’n ervaringen heb ik bij ‘Wij en ik’ niet, alsof het verhaal de taal en de bewoordingen opzuigt. Niettemin een vlotte aanrader.
‘Wij en ik’ holderdebol.comder kopen?
Als aanvulling op mijn Goodreads 2014 reading challenge wil ik mij toch ook voornemen om iets aan mijn erbarmelijke saldo in de boekentop 100 uit De Tijd te doen. Die lijst bundelt de 100 beste romans aller tijden, volgens 29 redacteurs van de krant. Elf van de honderd las ik reeds, niet meteen een getal om trots op te zijn… Ja, ik mag best wel wat aan mijn culture littéraire doen. Dus waarom niet een stuk van die 24 exemplaren dit jaar reserveren voor bijzonder oude of iets meer recente klassiekers?
Omdat ik het wel erg goedkoop zou vinden om gewoon die ganse lijst te kopiëren, hieronder de boeken die ik al las. Ik gebruik dit neutrale werkwoord, omdat de exactere beschrijving varieert van ‘doorploeterde’ tot ‘verslond’.
6. De ondraaglijke lichtheid van het bestaan, Milan Kundera (1984)
16. Norwegian Wood, Haruki Murakami (1987)
19. 1984, George Orwell (1949)
Lees verder
