Aqua Azul

Vorig jaar schonken de collega’s mij een saunabon voor mijn verjaardag. Top! Lekker zweten! En plein public dan nog wel. De bon was een jaar geldig en volgende week mag ik alweer een kaarsje uitblazen, dus hoog tijd om richting Aqua Azul in het Gentse Patershol te trekken. Omdat ik na een drukke werkdag niet meteen weet of ik daar wel mijn buikje zal kunnen vullen, prik ik nog snel een klein pakje friet met curryketchup en een frikandel (ook wel curryworst – en dus in lijn met mijn saus) bij Frituur Jozef op de Vrijdagsmarkt. Dit moet zowat de slechtste manier zijn om een avondje sauna te starten, maar soit. Ik tref mijn vriendin en we treden binnen in het indrukwekkende pand.

We worden meteen verwelkomd door een jongedame die ons vraagt of we al eerder bij Aqua Azul zijn geweest en ze wijst er ons meteen op dat dit een stille sauna is waar sereniteit op prijs gesteld wordt. Jezus! Boodschap begrepen. We zijn duidelijk wat te luidruchtig binnengewandeld. Ik word eerlijk gezegd al een beetje ambetant. Zij die mij kennen, weten dat ik meteen onpasselijk word als het naar chakra’s begint te stinken. Maar voor de tweede keer soit, we gaan ons omkleden – allez, uitkleden eigenlijk.

Sauna Aqua Azul

Foto: www.aqua-azul.be

We starten met een watertje in de bar om even te hydrateren. Omdat we daar alleen zitten en vastberaden blijven fluisteren, komt de strenge dame toch even haar woorden relativeren. Daar zal ze later toch nog spijt van krijgen, weet ik. Alle lof trouwens voor het interieur van Aqua Azul: we vertoeven in een imponerend art deco gebouw dat met zorg gedecoreerd en bemeubeld is. Wat een contrast met sommige andere sauna’s!

Dan dalen we af naar de eigenlijke welnessruimte waar we – naar het citaat van Seneca op de deur – schroomvoetend binnentreden en eerst nog een rondleiding krijgen. We douchen en gaan daarna de warmste sauna in. Oef! We houden het net geen zandloper vol. Het dompelbad buiten durven we toch niet aan. Ik hou het bij mijn teen, maar trek wel de emmer met ijskoud water om boven mijn hoofd – al valt het grootste deel er (gelukkig) naast. We brubbelen, zweten, verfrissen en rusten. Geregeld herinnerd aan het feit dat we te veel lawaai maken. Tja, en we doen nochtans zo hard ons best…

In de bar laven we ons aan een glaasje witte wijn voor mij en een versgeperst sapje van sinaasappel en pompelmoes voor mijn vriendin. Nootjes staan er voor het grijpen.

Samengevat een ontspannende avond in een fenomenaal pand met een iets te zweverige sfeer voor mijn nuchtere zelve. Misschien wel een sauna om in je eentje naartoe te gaan.

Flemish Foodies update

Het wordt tijd om die Flemish Foodies post van inmiddels twee jaar oud even te updaten! Nieuwe restaurants, nieuwe posts. En for Christ’s sake een meer recente foto… :) Het was even zoeken, maar dit beeld rond hun Flemish Food Fest van vorig jaar lijkt al iets actueler.

FFF

KOBE DESRAMAULTS | De Vitrine

website
http://www.de-vitrine.be/
mijn blog
http://elidesc.com/2011/11/28/de-vitrine/
http://elidesc.com/2012/06/06/de-vitrine-tweede-bezoek/

straks tevens de man achter De Superette
http://www.standaard.be/cnt/dmf20131227_00904601

en natuurlijk ook In De Wulf (★) in Dranouter
http://elidesc.com/2011/02/11/in-de-wulf/

JASON BLANCKAERT | J.E.F.

website
http://www.j-e-f.be/
mijn blog
http://elidesc.com/2012/02/07/j-e-f/
http://elidesc.com/2012/11/28/j-e-f-for-lunch/
http://elidesc.com/2012/12/20/j-e-f-for-lunch-again/

voorheen chef bij C-Jean
http://elidesc.com/2010/11/13/c-jean/

OLLY CEULENAERE | Restaurant Publiek

website
http://www.publiekgent.be/
mijn blog
http://elidesc.com/2014/02/01/restaurant-publiek/

voorheen chef bij Volta
http://elidesc.com/2011/01/13/volta/
http://elidesc.com/2013/02/27/volta-lunch/

Waarom Paulien Cornelisse en ik best wel vriendinnen zouden kunnen zijn

Ik hou van Taal is zeg maar echt mijn ding. Ik hou van En dan nog iets…. Kortom, ik hou van Paulien Cornelisse en haar humor. Bij haar vorige zaalshow greep ik naast tickets, voor Maar ondertussen lukt het mij wel om twee tickets te verzilveren – in Eeklo of all places. Zo zijn we ook meteen eens in CC De Herbakker geweest!

De voorstelling begint met het nummer “California dreamin'” van The Mamas And The Papas dat – eerder subtiel – door de luidsprekers klinkt. Dat klinken wordt ineens eerder knallen, de lichten doven en dan verschijnt Paulien Cornelisse op het podium die het nummer meespeelt op een blokfluit. Ik lig m-e-t-e-e-n in een deuk. Dit is té grappig!

Maar ondertussen

Foto: pauliencornelisse.nl

Weet je waarom Paulien Cornelissen en ik best wel vriendinnen zouden kunnen zijn?

We hebben beiden iets met leestekens. Zij introduceerde tijdens ‘Maar ondertussen’ een aantal nieuwe leestekens: komma komma komma, komma punt, uitroepteken gedachtestreepje, enzoverder. Ik schrijf er bijvoorbeeld een blogpost over.

We filosoferen beiden over de zin van het leven. Zij vertelt erover in haar show en interpreteert die zin meteen ook letterlijk als een opeenvolging van woorden. Ik krabbel er iets over in mijn schetsboek, met wederom een knipoog naar die leestekens.

De-zin-van-het-leven

En laat ons meteen maar 100% eerlijk zijn, want daar draait het tenslotte om in vriendschap. We zullen beiden nooit een schoonheidswedstrijd winnen. Of toch geen waar de jury schoonheid niet als iets dat vanbinnen zit definieert.

Blokfluit en dwarsfluit liggen volgens mij ook niet zo ver uiteen.

Daarnaast zijn er de verschillen.

  • Ik zat nooit op ballet en kan het concept ‘balletmoeder’ dus niet thuisbrengen.
  • Ik heb niet zo heel erg veel met microbiologie en zou dus ook niet snel mijn eigen spuug (speeksel, geen kots) of bloed onder een microscoop leggen.
  • Zij is ongemeen grappig, ik ben dat in geen geval.
  • Zij wordt blij van combinatievoorzetsels, ik had ze nog nooit zo als groep bekeken.
  • Zij verafschuwt beige, ik stoor mij er minder opvallend aan – of het moest over de basis van het Burberry patroon gaan.

‘Maar ondertussen’ is samengevat een geniale voorstelling waarbij ik van begin tot eind zit te gniffelen. Paulien speelt in CC De Herbakker haar voorlaatste keer in Vlaanderen, voor de rest van de reeks zul je bijgevolg naar Nederland moeten uitwijken. En ik kijk nu al uit naar de opvolger – zij het boek, zij het cabaret – van mijn vriendin Paulien!

Smartmat

Maanden al twijfel ik om Smartmat eens uit te testen: lekker en gezond eten waarvan de ingrediënten en de recepten thuis geleverd worden. Zo’n pakket voor twee personen lijkt mij perfect, daarin worden drie gerechten voorzien. Twee keer koken voor twee personen, één keer voor vier. Zo kun je twee dagen hetzelfde eten, of bijvoorbeeld gasten inviteren. En toch blijft € 65 voor drie keer eten best prijzig en eten wij ook wel vrij vaak buitenshuis. Er zit al maanden een promotiecode van een collega in mijn mailbox, maar het duurt uiteindelijk tot deze blogtestweek om echt te gaan smartmatten.

De Smartmat ervaring begint met de levering. Ze hadden mij aangekondigd om 20u en het zal maximum een kwartiertje later zijn als de deurbel gaat. Ik open verrukt de voordeur en krijg een bruine papieren zak van een koerier die binnen de kortste keren verdwenen is. Ik hoor het hem denken: “Jezus! Een first-timer…”.

2014-01-20 20.18.27 2014-01-20 20.23.26

Ik maak een slide tot in de keuken en begin zorgvuldig met de ‘unboxing’, hoewel het hier geen doos maar een zak betreft uiteraard. Wat. Een. Mooie. Verzameling. Ingrediënten. Een prachtig stuk kabeljauw, rundsgehakt, bacon, verse pasta, quinoa, doperwten, rucola, kerstomaten, geroosterde paprika’s, parmezaan, zonnebloempitten, enzoverder. Ik zie kwaliteit, kraakvers en wat klavertjes die biologische ingrediënten labelen. Voor iemand als mij erg aangenaam om rustig uit te pakken, te besnuffelen, vervolgens weg te bergen en tot slot met de recepten in de zetel te ploffen.

Nogal wat mensen reageren op Facebook, Twitter en Instagram. De enen omdat ze al van Smartmat doen, de anderen omdat ze samen met mij nieuwsgierig zijn.

Ik integreer hieronder telkens de foto van Smartmat en dan wat het bij ons geworden is. Zelf ben ik verre van een foodfotograaf en zit ik met de pech dat ik ’s avonds kook – wat in de winter vanzelfsprekend een gebrek aan natuurlijk licht betekent. Verder heb ik geen serieuze camera; ik doe het allemaal met mijn iPhone 5.

We starten op woensdag met de visgratin met paprika. Eigenlijk raadt Smartmat aan om de opgegeven volgorde (rundsburgers – visgratin – pasta pesto) te respecteren, maar ik wil toch liever eerst de vis klaarmaken. De pasta pesto volgt, omdat we op donderdag vrij laat zijn en ik denk dat dat minder werk is. Vergeef me mijn ongehoorzaamheid!

Smartmat visgratin

Foto: Smartmat

2014-01-22 19.32.41

Geslaagde eerste kennismaking! Het stuk vacuüm verpakte kabeljauw maakt indruk. We hebben slechts 50% van de parmezaan en de rucola nodig: deze zullen later in de week nog de hoofdingrediënten van een pesto uitmaken. Slim! De verhouding geroosterde paprika is voor ons persoonlijk wel iets uit balans: de smaak is erg intens en we hebben achteraf de helft van de gemixte paprika’s over. Toch fijn om eens aan de slag te gaan met een ingrediënt dat ik nooit eerder in huis haalde, maar bijvoorbeeld wel al gebruikt zag worden in de kookboeken van Jamie Oliver. We twijfelen even om nog wat extra parmezaan toe te voegen. Er ligt immers nog een blok van onze ‘eigen’ parmezaan (niet uit het Smartmat-pakket, bedoel ik) in de koelkast. Uiteindelijk houden we ons toch aan het recept, voor een keertje geen betweter. Of zou ik toch nog zeggen dat er op de voorbeeldfoto duidelijk rijst en geen quinoa staat?

De volgende dag arriveer ik vrij laat thuis na een werkgerelateerde drink, dus besluit ik om voor de pasta pesto te gaan.

Smartmat pasta pesto

Foto: Smartmat

2014-01-23 20.07.58-1

Diezelfde drink haal ik dan ook aan om de ontegensprekelijk slordige pasta pesto te verantwoorden die je hierboven ziet. Bovendien blijkt het geheugen van mijn iPhone ineens vol te zitten net als ik mijn foto wil nemen. Ik grijp dan maar naar de iPhone 4 van mijn lief, met een significant minder performante camera. Het recept vertrekt dus van verse tagliatelle en een pesto van rucola, parmezaan en zonnebloempitten. Daar komen nog gekookte broccoliroosjes bij en dan mag alles gemengd worden. Geen gemakkelijke klus! De pasta wordt afgewerkt met gehalveerde kerstomaten, gescheurde mozzarella en gebakken bacon. Dit keer wijken we wél lichtjes af van het recept en zetten we toch nog wat extra parmezaan op tafel om af te werken. De basilicum die op de foto staat heb ik helaas niet in huis. Samengevat een nogal lompe pasta met een net iets te scherp doorsmakende rucolapesto. Geen nood. Morgen beter.

We ronden op vrijdag af met rundsburgers met uiencompote en rode bosbessen.

Smartmat rundsburgers

Foto: Smartmat

2014-01-24 19.56.56

Dit is voor ons de topper van de week! Hoewel het recept nog iets lekkerder zou zijn bij een tweede en dus geoptimaliseerde beurt. Uiencompote en veenbessen in combinatie met rundsburgers. Ik zou het zelf nooit bedenken en dat is net één van de sterktes van Smartmat. Eigenlijk is dit recept voor vier personen bedoeld. We hebben echter niemand uitgenodigd en plannen zeker niet om de volgende dag nogmaals hetzelfde eten – dat staat niet in mijn eetwoordenboek. Dus besluit ik om toch gewoon alles klaar te maken en de rest als kliekjeslunch te beschouwen.

Mijn vriend maakt de hamburgers: vijf in plaats van de voorgeschreven acht. We zetten ze zoals gevraagd 20 minuten in een oven van 220° C. Dat zouden we een volgende keer toch tot maximum 15 minuten beperken, om een iets minder doorbakken resultaat te bekomen. We werken tenslotte met rundsvlees. Intussen maak ik de uiencompote en de veenbessen warm, kook ik de doperwten en gaan de aardappelen de stoomoven in. Ik voel een Zweedse inspiratie en ik zie een kleurrijk bord dat mij aanspreekt.

Ondanks het feit dat ik vaak en graag kook, moet ik toch even wennen om alle puzzelstukjes van de Smartmat recepten op het juiste moment in elkaar te doen vallen. De bereidingen zijn allesbehalve complex, maar soms mispak ik mij toch aan hoe lang iets nodig heeft. Omdat het niet altijd expliciet vermeld staat ook. Verder zijn wij nogal into Pascale Naessens – wat inhoudt dat wij quasi nooit meer koolhydraten eten op weekdagen. Dat reserveren we voor etentjes met gasten en buitenshuis. Bij Smartmat is het dus quinoa, tagliatelle en aardappelen: zowaar een koolhydraten-hattrick.

Ondanks mijn kritische nootjes een erg geslaagde week met nieuwe ingrediënten, Elise-atypische smaken, mooi vormgegeven recepten en een fantastische ‘unboxing’ ervaring.

Waarvoor dank, Smartmat!

En of ik nu klant word? Eerlijk gezegd ben ik er nog steeds niet uit.