Zo tevreden was ik dat men mij goed genoeg kent om niet te nomineren voor de Ice Bucket Challenge. Zo gecharmeerd was ik om mijn persoonlijke boekentop op vraag van Isabelle – kortweg Belle – openbaar te maken.

Elise zou Elise niet zijn zonder online tooltje om zo’n dingen bij te houden, inclusief een secuur ingevulde ranking. Goodreads heet het ding. Daarnaast schrijf ik de laatste jaren telkens book reviews van het gelezene. Eenvoudig klusje, dacht ik: combineer de vijf sterren bij Goodreads met de zoekterm ‘boek’ + ’top’ op mijn blog.

De realiteit bleek iets complexer. Maar hier zijn ze: mijn tien favoriete boeken. Niet gerangschrikt volgens liefde, eerder chronologisch opgelijst van mijn kindertijd tot nu.

1 Het dolfijnenkind – Patrick Lagrou
Een eerste brokje jeugdsentiment. Rond mijn tiende waren dolfijnen extreem hip: het dolfinarium in het Boudewijn Park, De Droomfabriek en bij de dolfijnen zwemmen als clichédroom, de grotere broer in Free Willy (Jesse!) en het boek van Patrick Lagrou. Dat ik hem als fan schreef en hij antwoordde op azuurblauw papier met azuurblauwe (iets
donkerder tint weliswaar) inkt versterkte mijn fanship enkel. Lees verder →

Een boek van Arnon Grunberg

Mijn eerste kennismaking met Arnon Grunberg was bijzonder onaangenaam: zijn boek De asielzoeker lag mij helemaal niet. Zo erg niet zelfs dat ik mij aan het eind van mijn book review afvraag: “Wat nu? Moet ik Grunberg nog een kans geven? Of concludeer ik na dit eerste boek best simpelweg dat hij mijn type schrijver niet is?”. Meteen volgen een aantal reacties, waaronder de tip om ‘De man zonder ziekte’ te gebruiken als tweede kans. Maar het zijn uiteindelijk zijn stukken voor De Correspondent over de hotelmens en ‘Thuis ben je waar…’ die mij over de streep trekken.

Lees verder →

Een boek van John Green

Ik laat mij soms wel leiden door de bestsellerlijstjes, ook bij dit boek. Maar dan moest ik nog beslissen tussen Engels (The fault in our stars) of Nederlands: het woord ‘weeffout’ spreekt niet meteen in het voordeel van de vertaling en toch beland ik bij mijn moedertaal – dat heb je met mensen die graag schrijven, altijd op zoek naar zinderende zinnen.

Lees verder →

Een boek van Herman Finkers

Minstens even fijn om te weten wat iemand van een boek vindt, is te lezen hoe die er toe komt om net dat boek te kiezen. In dit geval was dat het tweede exemplaar uit mijn ‘Gentse Feesten 2014 uitspraak van de dag project’. Een vriend merkte op dat Igor Van Den Berghe zijn mosterd bij de Nederlandse komiek Herman Finkers haalde. De reden dus om via bol.com zijn verzamelde vertelsels in huis te halen…

Lees verder →