Examenmopjes

Deze morgen landde een mailtje in mijn Inbox dat archiefgewijs in de map “Fun” thuishoort. Een mailtje met examenmopjes, oftewel humor toegespitst op de periode van het jaar – zij het met een aantal dagen vertraging. Leerkrachten hebben namelijk de goede gewoonte opgevat om glimlachmomenten tijdens het verbeteren van examens met de rest van de wereld te delen. Helaas voor de leerlingen, hoera voor de rest!

Enkele fijne voorbeelden.

Maar wie zonder zonde is… Op de lagere school bezondigde ik mij namelijk eveneens aan examenmopjes. Met dat verschil dat ik zo flauw was om eerst het correcte en daarna het lachwekkende antwoord te noteren. Eddy Wally linken aan de definitie van marktkramer en zo. Respect dus voor deze schoolgaanden die voluit voor de “ad rem track” gaan!

“tout & bon” – mais pas le bon ton

Ik fotografeer graag waar en wat ik eet.

Deze middag wou ik dit opnieuw doen bij het gezonde adresje dat ik in Rijsel voor ogen had – want “healthy & fast”, daarvoor ga ik lunchgewijs steevast door de knieën. Meteen kwam de uitbater naar buiten om te informeren waarom ik die foto nam. Eerlijk gezegd wist ik het eerste moment niet goed wat te antwoorden. Toen ik even later stuntelig “C’est pour mon blog” repliceerde, bekeek hij mij zowaar op buitenaardse wijze. Een verdere scène bleef uit, maar toch…

Neen, ik ben geen culinair adviseur die concepten komt afkijken.
Ja, ik ben de klant die je kon gehad hebben. Niet dus! Dan maar bij Exqi langsgeweest…

Voilà!

Tour de Wimblecup

Hoogdagen voor de sportliefhebbers.

Ongetwijfeld.

De Worldcup – inclusief vuvuzela’s.
Wimbledon – inclusief witte pakjes.
De Tour – inclusief karavaan en Sporza commentatoren.

En toch kan ik het bij zo’n sportbombardement niet nalaten om eens middenrifdiep te zuchten… Want hoe moet ik in godsnaam alle wedstrijden, klassementen, pronostieken, voor-/tijdens-/na-besprekingen, diepte-interviews en dergelijke volgen zonder daar een stevige part-time aan te spenderen?

Ik wil live beleven hoe het stadium oranje kleurt bij het aantreden van het Nederlandse elftal. Ik wil live beleven hoe Isner en Mahut op langgerekte wijze een record aan diggelen slaan. Ik wil live beleven hoe het peloton al dan niet beslist om op gevallen mederenners te wachten.

Desalniettemin bedankt voor de hoogdagen! Ik pik af en toe een kruimeltje mee – terwijl ik nostalgisch terugdenk aan die zondagavonden met Frank Raes en Sportweekend. De ultieme samenvatting van de sportieve actualiteit… Niet live, maar dat wil ik Frank zonder moeite vergeven.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=2Bb5f3kSRw4&feature=PlayList&p=514C6C2F0CC8BEF4&playnext_from=PL&playnext=1&index=7]

Ruik ik hier een Facebook-groepje?

Doelen stellen – en bijstellen…

Mensen willen vanalles doen.
Maar bij voorkeur met een doel voor ogen…

Evy treedt dit statement bij.
Aan iedereen die wil beginnen met lopen – of #starttorunnen zoals dat lekker bekt.
Hou jezelf een doel voor ogen!

En wij luisteren naar Evy…
Dus ons (buurmeisje + mezelf) doel was:
10km lopen op Dwars Door Hasselt.
Plaatsvindende op de symbolische datum 10/10/2010.
In de hometown van mijn buurmeisje.

Tot plots de verstrooidheid intreedt
en goedkope tickets naar Barcelona de agenda onopzettelijk verstoren.

Bye bye, doel!
Bye bye, Dwars Door Hasselt!

Maar geen probleem…
Zou mijn vader zeggen.
Want problemen bestaan niet, enkel oplossingen.

Dwars Door Mechelen – here we come…
Nikske symbolische datum, nikske hometown.
Gewoon lopen met 10km als doel voor ogen.

Let’s keep on running!
#runtillyouthinkitsfun

Pourquoi j’adore Couleur Café

België is ongetwijfeld het land met de hoogste festivaldichtheid.
Doorheen de jaren behoorlijk wat marktonderzoek gedaan.
Mijn persoonlijke streepjesrecord staat naast Couleur Café.
Bij deze meteen gebombardeerd tot mijn favoriete festival.

Waarom?
Hierbij enkele van mijn 125 argumenten.

Omdat het een stadsfestival pur sang is. Festival meets city.

Omdat niet veel festivals in die mate rekening houden met foodies – lang leve “la (grande et petite) rue du bien manger”.

Omdat ik er steevast getrakteerd word op het mooiste vuurwerk van het jaar.

Omdat ik altijd wat stil word van de zonsondergang (en vervolgens de maanopkomst) – net zoals op de meeste festivals trouwens.

Omdat decoratie er toe doet. Een ticketkraam is niet gewoon een ticketkraam.

Omdat toiletgebruik een gratis service is. Bovendien ook nog eens proper (naar festivalnormen) en de locatie voor het tanken van drinkbaar water.

Omdat kunst meer dan op andere festivals een plaatsje krijgt in Tour & Taxis.

En dan heb ik het nog niet gehad over waar het op een festival doorgaans om draait: Muziek! Musique! Music! Musik! Música!

Ik ben fan.