Zaterdag heenreis
Woensdag terugreis
Verblijven in Ferienhaus Schmid, Tösens
Snowboarden in pistengebied Serfaus – Fiss – Ladis
Auteur archieven: elidesc
De trui van Steven Van Belleghem
De vraag is niet waar Steven Van Belleghem zijn vestimentaire inspiratie haalt.
Bij Jommeke. Of misschien bij Kuifje.
De vraag is welk kleur de cover van zijn tweede boek zal hebben.
Zwart dus!
•••
UPDATE
Om onduidelijkheid uit te sluiten: de cover van het Nederlandstalige boek is wit, de cover van het Engelstalige zwart. Steven Van Belleghem droeg tijdens de boekvoorstelling vandaag in ieder geval GEEN trui. Een hemdje! En ik zag dat het goed was… :)
Gent Lichtfestival 2012
Weinig woorden, wel beelden rond de tweede editie van het Gentse Lichtfestival. Als vorig jaar een mensenzee was, dan mogen we nu van iets in de overtreffende trap met onnoemlijk veel meer water spreken. Op Twitter las ik iemand die het omschreef als Gentse Feesten Light, maar dan wel met net zoveel mensen als op een zomerse topavond. Let there be light!
[portfolio_slideshow]
Sushi Palace
Ik eet niet zo heel vaak sushi. De laatste keer waren een paar maki’s tijdens Klara in deSingel, de keer ervoor een boot bij Ocean Sushi – what’s in a name. Toen ik die voorlaatste ervaring met mijn collega Caroline deelde, riep ze ontgoocheld uit dat er toch betere sushi in Gent te vinden moet zijn. Zoals een Sushi Palace bijvoorbeeld. Een snelle Google later bleek er inderdaad een Gentse afdeling te bestaan. Ik kreeg zelfs een aantal bestelsuggesties…
Toen ik vandaag een eetgelegenheid zocht in de buurt van het Gent Lichtfestival parcours, dacht ik ineens aan Sushi Palace. Een tafeltje voor twee lukte nog net om 20u30. Ons meeschuifelen met de mensenmassa langs verlichte paden verliep iets vlotter dan initieel gedacht, dus landden we al om 19u45 in Oudburg. We waagden onze kans vroegtijdig en kregen gelukkig terstond een tafeltje.
Meteen merkte ik dat de combo’s die ik al uitvoerig met Caroline besproken had enkel als take away mogelijk waren en een standaard sushiboot vond ik ineens een tikkeltje saai. Dus nam ik uitvoerig de tijd om vergezeld van een glaasje cava een gevarieerd gamma samen te stellen.
- sashimi tonijn – 4 stuks
- nigiri zalm – 2 stuks
- nigiri scampi – 2 stuks
- hoso maki zalm – 8 stuks
- hoso maki oshinko (radijs pickle) – 8 stuks
- inside out pikante tonijn – 8 stuks
- shrimp tempura (gefrituurde garnalen, komkommer, verse salade) – 5 stuks
- dragon eyes (avocado, vermengd met zalm en gefrituurd) – 8 stuks
Bij de eerste hap besefte ik dat ik eigenlijk nog nooit echt lekkere sushi gegeten had. En zelfs die vond ik goed. Deze sushi durf ik zonder overdrijven een openbaring noemen. Mijn wederhelft was zowaar nog enthousiaster. Je proeft zo overduidelijk dat deze sushi à la minute bereid wordt.
En het fabeltje dat sushi en Japans eten in het algemeen bijzonder duur is? We klopten af op € 59,75 en trokken met een licht gevoel verder de feeërieke stad in om mee te deinen op de mensenzee.
Ansatz Der Maschine
Concerten recenseren, daar ben ik eerlijk gezegd geen krak in. En in cd-voorstellingen beoordelen al helemaal niet. Daar heb je sites als indiestyle.be voor. Toch wil ik in dit bijzondere geval – meer bepaald ‘Heat’ van Ansatz Der Maschine – een paar persoonlijke impressies kwijt. Omdat frontman Mathijs Bertel naast ons woont. Omdat wij bijgevolg het creatieproces grotendeels vanaf de zijlijn meebeleefden. De zijlijn mag je interpreteren als mijn eigenste slaapkamer, die aan de componeerruimte van mijn muzikale buurman grenst. Bij wijze van compensatie staan we vermeld in de ‘Thank you’ – zij het met typo, desalniettemin vereerd.
Ik grapte dan ook steevast dat ik op de cd-voorstelling alle nummers zou meeneuriën. Afgelopen zaterdag in De Kreun bleek dat echter in slechts beperkte mate zo te zijn. Daar pikten we nog een paar nummers van het voorprogramma mee en stelden ons vervolgens strategisch – als in recht voor het podium – op.
Ansatz Der Maschine bestaat live uit 9 muzikanten en sinds hun derde en nieuwe cd tevens een zangeres. Na het eerste nummer in typerende Ansatz-stijl waar zo moeilijk een label (indietronica volgens Mathijs himself) op te plakken valt, verschijnt ze achter de micro. Zij is een knappe jongedame met een integere naturel en een breekbare stem. Doorheen het optreden wisselen de intieme nummers en het opentrekken van alle registers elkaar af. De buurman leeft zich uit met allerhande knopjes, op viool en op mandoline – I assume.
Dit alles wordt extra ondersteund door intrigerende visuals. Wanneer in beeld een andere voormalige buurman getooid in harnas op een mobilette verschijnt, breekt zelfs even een ingetogen hilariteit onder de bekenden uit.
De band speelt iets langer dan een uur en verveelt geen moment. Na het concert krijgt iedere aanwezige bovendien de cd overhandigd, die we op de terugweg naar Gent meteen nogmaals beluisteren.
Applaus en diepe buiging voor Mathijs en zijn geoliede Ansatz Der Maschine!