De invloed van ‘Eat. Sleep. Rave. Repeat.’ op menukaarten?

Geregeld stel ik mij totaal irrelevante vragen… Zoals of ‘Eat. Sleep. Rave. Repeat’ met al z’n varianten een effect zouden hebben op hoe chefs hun menukaart opstellen?

Eat_Sleep_Rave_Repeat

Eat. Sleep. Watte?

Alle zichzelf respecterende chefs spreken al een eindje niet meer van bedjes, zalfjes en torentjes. Ze sommen de hoofdingrediënten op in een vrij droge lijst. Doorgaans met komma’s, koppeltekens of zo van die bolletjes (waarvan ik zelfs niet weet hoe dit leesteken heet) tussen. Ik ben fan. Geen gedoe en zo.

Zouden ze nu à la Fatboy Slim binnenkort die schrijfwijze updaten? Bepaalde mensen kan dat wellicht geen ene moer schelen… Maar hey, ik heb nu eenmaal een zwak voor hoofdletters en leestekens. Voor ritme ook. Neuroten moeten er zijn, nietwaar?

*** Hou even die oorwurm van een nummer in je achterhoofd… ***

Spek. Raap. Spruit. Jus.
Rund. Loof. Peer. Zaad.
Merg. Slak. Rook. Brood.
Poon. Wulk. Jus. Noot.

Geef toe, dat swingt toch gigantisch als je dat zo met die song in je hoofd opsomt? Een beetje lastig wel omdat je je tot één lettergreep per ingrediënt moet beperken. Al houdt het tegelijk iets mysterieus in… Zaad? Welk zaad? Noot? Welke noot? Merg? Wiens merg?

Even melden nog dat ik hiervoor de menukaart van J.E.F. enigszins uitgepuurd heb.
Bedankt voor de inspiratie, Jason!

Eén gedachte over “De invloed van ‘Eat. Sleep. Rave. Repeat.’ op menukaarten?

Reacties zijn gesloten.