Deprecated: mb_strlen(): Passing null to parameter #1 ($string) of type string is deprecated in /home/imageee/elidesc.com/wp-content/plugins/bolcom-partnerprogramma-wordpress-plugin/src/BolPartnerPlugin/Widgets/Renderer/ProductRenderer.php on line 102
Een boek van Saskia De Coster
Mijn tweede Saskia De Coster, na Wij en ik. Wanneer een vriendin mij dit boek uitleent, verwijzen we naar die andere roman van Saskia De Coster. Vreemd genoeg kan geen van beiden zich écht goed herinneren waarrond het verhaal in ‘Wij en ik’ nu ook alweer draait. Dat pleit niet echt voor Saskia De Coster. Maar goed, we vergeten deze vorm van lezersdementie even en ik ga van start in ‘Wat alleen wij horen’.
De roman kijkt binnen in de levens van verschillende bewoners van het Atlasgebouw, een aftands appartementsgebouw in een niet nader genoemde grootstad. We maken kennis met de alleenstaande moeder Melanie en haar zoontje Claus, de voormalige zeevaarder George en zijn uit Afrika afkomstige vrouw Abigail, de nogal apathische conciërge Anton en z’n romanschrijvende zus Erin, de knappe nieuwe huurster Lou, …
Hun leven wordt met het nodige gebulder opgeschrikt als op het braakliggend terrein aan de overkant bouwwerken van start gaan, terwijl de stad na hun protestactie eerder beloofd had de bouwvergunning hiervoor niet toe te kennen. Dat opschrikken stijgt nog een aantal levels wanneer bij alle huurders een aangetekend schrijven in de bus valt – of in de meerderheid van de gevallen de melding dat ze hun aangetekend schrijven in het postkantoor mogen ophalen. Het schrijven komt van De Firma, het bedrijf waaraan ze allen maandelijks huur betalen, en meldt dat hun woonst binnen zes maanden gesloopt wordt.
De observaties van Saskia De Coster treffen en de trekjes van de verschillende bewoners lijken zo ‘des mensen’ dat je meteen linken legt naar reële personen in je onmiddellijke omgeving. Soms lijkt de auteur echter even de pedalen kwijt… In het bijzonder één passage (wanneer conciërge Anton naar De Firma trekt om het hen allemaal eens goed te gaan zeggen) voelt zo surreëel aan dat je een paar bladzijden verder bijna niet meer kan geloven dat dit ook daadwerkelijk gebeurd is. Los daarvan viel ‘Wat alleen wij horen’ om het met een fruitig spreekwoord te omschrijven best te pruimen, niettemin zal het boek nooit tot mijn favoriet van 2016 verkozen worden.
‘Wat alleen wij horen’ holderdebol.comder kopen?
