Deprecated: mb_strlen(): Passing null to parameter #1 ($string) of type string is deprecated in /home/imageee/elidesc.com/wp-content/plugins/bolcom-partnerprogramma-wordpress-plugin/src/BolPartnerPlugin/Widgets/Renderer/ProductRenderer.php on line 102

Een boek van Antonio Lobo Antunes

“Portugal, september 1975. Bijna anderhalf jaar na de Anjerrevolutie, wanneer de macht van de communisten op zijn hoogtepunt is, schaart een familie van grootgrondbezitters zich rond het sterfbed van een oude patriarch. Om de beurt vertellen ze het verhaal van hun aftakeling en ondergang. Als een reidans. Een dans der verdoemden.”

Dat zegt de achterflap.

Eerlijk? Ik vond het een vreselijk boek dat ik met bijzonder veel moeite doorspartelde. Omdat ik een boek niet onuitgelezen kan laten liggen, zette ik door. Noch het verhaal noch de schrijfstijl konden mij echter boeien. Lobo Antunes hanteert lange zinnen met weinig leestekens en versmeltende deelzinnen. Hij raakt mij kwijt.

“Heb jij ’s nachts, kort voor het licht wordt, als je voelt dat de kleur van de jaloezieën gaat veranderen zonder al veranderd te zijn, dat de kleren en de meubels en barsten in de muren uit het donker zullen oprijzen met de rillingen van gezonken schepen die weer boven water komen en de mast van de lamp op het nachtkastje overdekken met de zeeweekdieren van de slaap, als mijn lichaam, dat aan het jouwe hangt als een mandrillenjong aan de buik van zijn moeder, rond begint te kruipen op jacht naar de pinda van een sigaret, als alles dus al anders is zonder dat er iets is veranderd en wacht op het schijfje citroen van de zon op de schaal van de daken, heb jij dan nooit dat je hier in Estrela, in de witte ruimte van de ochtend die zich langzaam opmaakt met kleuren, niet de huiselijke geluiden in de flat hoort, niet de druiven en de bomen in het plantsoen, niet het knarsen van de trams op de rails, niet onze bronchitis waar de tabak in borrelt, maar niet-lokaliseerbaar, aan de andere kant van de muren, op de eindeloze afstand van god weet hoeveel fotoalbums, een blikken treintje dat tussen de schoenen onder het bed glijdt, of de woonkamer in en uit rijdt tussen de kapotte pick-up en de transistorradio, terwijl mijn vader met een hoorn om zijn nek vanuit het raam staat te zwaaien met zijn ridicule vlaggen?”

Dat soort zinnen bedoel ik. Zucht.

‘Dans der verdoemden’ holderdebol.comder kopen?