En cherchant… Anita Demassieux – part II

Een weekje geleden schreef ik over Anita Demassieux, een dame die mij regelmatig op een spammetje trakteert. Vandaag zag ik ineens een duidelijke (1) naast mijn Spam folder verschijnen. Absoluut beseffend dat ik dit non-event wellicht wat dramatiseer, voelde ik meteen dat zij het was… Anita Demassieux!

In diezelfde post stelde ik mij de vraag welke boodschap Anita probeert te verkondigen en moest ik meteen het antwoord schuldig blijven. Vandaar dat ik vandaag ietwat opgewonden haar mailtje openklikte, maar – what was I thinking – geen spectaculaire inhoud ontdekte. Voor mijn ogen een amateuristische e-mail van het “CESE (Conseil Economique, Social et Environnemental) de Lorraine”, wars van enige vorm van uitschrijven. Dus ben ik gedoemd om consequent op de “Report spam” knop te blijven klikken.

Gezien de eerste 7 hits in Google op de zoekterm “Anita Demassieux” ofwel naar mijn blog ofwel naar mijn Twitter verwijzen, denk ik dat het tijd is om dit onderwerp af te sluiten. Voor wie toch een gezicht op de dame in kwestie wil plakken (menselijke nieuwsgierigheid – velen onder ons niet vreemd): @J_La wees mij hierop. Misschien moet ik haar maar eens een mailtje sturen!

Chère Anita…

Bladwijzer

Toen ik vandaag na een leesmoment mijn boek opzij wou leggen, schoot ineens iets ongelofelijk triviaals door mijn hoofd: Hoe markeren mensen waar ze in een boek aanbelanden? Ikzelf plooi doorgaans een hoekje over. Maar er zijn uiteraard nog andere mogelijkheden. Een kleine rondvraag…

[polldaddy poll=4148915]

Ooit al de rubriek Woordkramerij gehoord in Espresso op Klara? Met hun baseline “Woorden die Moeder de Taal liever kwijt dan rijk is” prikkelen ze meer dan enkel mijn aandacht. Net zoals bij Marc Reynebeau en Saskia de Coster borrelde daarnet een zekere irritatie op voor een woord – namelijk het woord ‘bladwijzer’. Want er moet toch een meer flatterende formulering bestaan voor het punt waarop je een adempauze neemt tussen twee weg-van-de-wereld-in-jouw-boek stondes…

Leesbreker?
Woordvaartkaart?

Flauwe pogingen van mijn kant.
Suggesties meer dan welkom!

PS – Gerelateerd aan dit onderwerp herinner ik mij een oproep via Twitter om een woord te bedenken voor “de periode tussen boek A uitlezen en de eerste bladzijde van boek B omslaan”.

En cherchant… Anita Demassieux

Wekelijks komt ze een paar keer langs in mijn mailbox.
Wekelijks rapporteer ik haar als spam.

Tweewekelijks duik ik nog eens naar het slot en de opening van haar bericht om keer op keer tot de constatatie te komen dat “Unsubscribe” niet bestaat in haar wereld.

En ze blijft lustig e-mails sturen!
Vandaag zuchtte ik diep toen ik ze terug in mijn spam folder zag verschijnen.
Instinctief klikte ik “Delete forever” aan.

En toen stelde ik mezelf de vraag: Wat probeert Anita mij eigenlijk te verkondigen? Ik dacht na tot in het kwadraat, maar zelfs in opperste concentratie kon ik haar boodschap niet meer herinneren.

Een ferme fail wat betreft e-mail marketing.
Tenzij ze het merk Anita Demassieux probeert te pushen natuurlijk.

Staakt het staken!

Bij Brink’s – vermoedelijk niet zonder reden.
Bij bpost – door die van bij Brink’s.
Bij de NMBS – where else?
Bij het personeel van de Antwerpse rusthuizen – vraag mij niet waarom.
Bij De Lijn – vanaf morgen ongetwijfeld na die projectielen.

Weet je? Als ik nieuwsberichten over stakingen en betogingen hoor, dan vertonen mijn oren zelfs die typische spitsneiging niet meer. En als ik het dan toch door mijn trommelvlies krijg, popt de ergernis op. Al zal dat wel niet sociaal wenselijk zijn… Niet alleen de manier waarop vakbonden sociaal overleg steevast simplificeren; ook de manier waarop de achterban hun frustratie uit kan er bij mij niet (meer) in.

Stakingen. Betogingen.
Waarom niet wat meer originaliteit in het sociaal protest?

Enkele aanzetten voor creatievere drukkingsmiddelen:

stiltepauze
aan kassa van supermarkt plichtsbewust barcodes scannen, maar zonder één enkel woord uit te spreken

maskerparade
als conducteur kaartjes knippen, doch met lachwekkend masker voor gezicht

betooging
in plaats van altijd dat stappen met vlaggen en zo, gewoon lange toog op straat en dan kameraadschappelijk allemaal samen pintje drinken

flash mob
voor marketing – en in het bijzonder virale doeleinden – absoluut uitgemolken, maar werkgever zou volgens mij nog steeds vreemd opkijken

gnikats
exact het omgekeerde van staking, dus simpelweg blijven werken

Ongetwijfeld nog veel betere alternatieven…

Vind ik leuk?

 

Tapas y compañia

Woordspelingen met tapas zijn populair tegenwoordig.

  • Er zijn de patapas van VLAM.
    Voor zij die van aardappelen houden.
  • En de hoppas van de Week van de Smaak.
    Voor zij die wel een hapje bij het Belgische bier lusten.
  • Iets verder terug in de tijd waren er de wappaz van Christer Elfving.
    Voor zij die de Spaanse klassieker graag iets wereldser zien,
    misschien zelfs absoluut Zweeds.

Een vaststelling van mijn kant, geen waardeoordeel.
Want ik geef toe: wat bekken ze lekker…