Ja, uiteraard ben ik al ooit bij Café René geweest. Alleen dateert eten wellicht van voor mijn bloggeboorte en over gewoon een drankje valt niet zoveel te schrijven. Behalve over een bepaald kunstwerk – in dit geval van GRAR – dat er aan de muur hangt.

Nu staat er een teamlunch op de planning en die gaat door op de hoek van de Gebroeders Vandeveldestraat en de Ajuinlei. Boven staat een tafel voor zes gedekt – en petit comité, want er zijn wat collega’s op verlof. Ik start met een kombucha natuur van Carpe Diem (€ 3), terwijl de rest eerst nog iets in de koffiecategorie drinkt.

Lees verder →

Noah ligt aangemeerd aan de Handelsdokkaai, vlakbij het Stapelplein en tegenover DOK. Met ‘Feel good food’ als tagline en lunch & aperobar als middle name lijkt het mij de perfecte plek om een avondlijk aperitiefje te nuttigen in een zuinige zomerzon. Alvorens naar het door mij geliefde Alberte te trekken voor meer bar & hors d’oeuvres.

Parking vormt geen probleem bij Noah: je kunt zelfs tot aan de loopplank rijden, als je het bordje met ‘Parkeerkaart Handelsdok’ negeert – want hoe kom je in godsnaam aan zo’n kaart en staan die plaatsen niet altijd leeg?

We gaan aan bord en installeren ons aan een picknicktafel op het voordek. Ik moet toegeven dat ik alle bootgerelateerde termen in deze blogpost snel even google, want niet alles rond varende tuigen zit in mijn basisvocabulaire.

De aan de tafel gebonden kaart verklapt enkel de drankjes. Daarop staan een aantal verleidelijke cocktails, zoals de Stormy Weather met Bulleit bourbon, vermouth en Cynar (€ 8). We houden het wegens nog wijnplannen die avond bij een eenvoudige cava (€ 5), waarvan ik de details niet noteerde.

Lees verder →

Bij Alix kun je feestjes organiseren, bij Alix kun je picknicken. En sinds kort kun je er ook lunchen, op woensdag, donderdag en vrijdag. De website en alle foto’s die ik al op Instagram zag verschijnen pompen de verwachtingen op. Zo hebben we het graag!

Lees verder →

Wanneer ik op een middag met een in Gentbrugge wonende vriendin bij Ma & Ik wil afspreken voor een snelle lunch, blijkt dat de dames hun werkweek pas ’s woensdags op gang trekken. Zoekend naar een alternatief, komen we op Fithap in de Vlaanderenstraat uit: recent geopend en helemaal doordrongen van de gezondheidsgedachte. Je kunt er terecht voor wraps, slaatjes en meer dat de lijn geen schade berokkent.

We wandelen binnen en schuiven achteraan aan. Het klaarmaken van de wraps of de salades lijkt vrij vlot te lopen, maar het stropt wat aan de kassa.

Lees verder →

Deze resto review schreef ik origineel in opdracht van Goesting magazine – dat maandelijks verscheen als bijlage bij De Morgen en Het Laatste Nieuws.

Lotus Root verandert van naam, gastvrouw en chef Jan Verhelst keert terug naar de keuken. Redenen genoeg om op ontdekking te gaan in Eke.

Bij aankomst om 19u30 is het restaurant leeg. Dat voelt altijd wat vreemd! Het interieur straalt iets te klassieke klasse uit. We reserveerden voor het Discovery menu (3 x taste, aperitief, wijn, koffie inbegrepen – € 65) en starten meteen.

Als aperitief kiezen we champagne van Jacques Lassaigne uit Montgueux. Deze prima parels begeleiden twee hapjes: Gillardeau oester, gember, soja, kalamansi en canneloni, geitenkaas, cashew noten, baby paksoi. We zijn smaakgewijs meteen onder de indruk. De Aziatische oester enerzijds en de canneloni die mij inspireert om thuis te kopiëren.

De gastvrouw schenkt een erg lekkere witte wijn: L’Impertinent van Château des Estanilles. De frisse en tegelijk stevige toetsen accorderen met de kabeljauw, prei, rabarber, yuzu beurre blanc. De rabarber dringt iets minder door, maar wat zijn we beiden opgetogen dat er brood op tafel staat om die zalige beurre blanc met citrus op te dippen.

Vervolgens mogen we de gedecanteerde Joel Gott, een 14 maanden op eik gerijpte Merlot en Carbernet Sauvignon uit Washington, degusteren. Mijn wederhelft is zichtbaar onder de indruk! Daarbij serveert Jan Verhelst Nieuw-Zeelands lam, witte en zwarte bonen, asperges, ratte aardappel. Het rosé vlees smelt in de mond en de diepe smaken van de garnituur doen het nog meer eer aan.

Als eerste dessert volgt melkchocolade, tonka boon, caramel, cacao grué. Lekker zonder meer en toch gaat mijn voorkeur uit naar de allerlaatste gang: appel, zuring, witte chocolade. Eén verrassend ingrediënt staat niet op de kaart en dat is olijfolie. Ik geniet.

Alle respect voor de originele combinaties van Jan Verhelst! De chef komt nog – zeer – uitgebreid zijn toekomstplannen toelichten. We bedanken voor de smaakvolle avond en zetten koers naar Gent.