Vietnam lijkt het goed te doen in Antwerpen: eerst was er BÚN in de Sint-Jorispoort, nu ook Pho 61 op de Grote Markt. Het is op een woensdagmiddag dat we er een uur na onze reservatie aankomen. Ik probeerde de vertraging nog telefonisch te melden, maar zonder gehoor. Gelukkig blijkt de impact op de vriendelijkheid en de beschikbaarheid van de lunchkaart klein: enkel de verse lenterolletjes zijn uitverkocht aan een grote groep.
Deze resto review schreef ik origineel in opdracht van Goesting magazine – dat maandelijks verscheen als bijlage bij De Morgen en Het Laatste Nieuws.
Van feestzaal naar eigen restaurant: dat is de stap die chef Joke Sap en haar partner Jo Lormans met Noord 57 in Torhout zetten.
Laten we openen met een dikke duim voor het interieur: ze haalden het stijlvolle maximum uit een gedateerde villa. Hopelijk trekt de kaart met als slagzin ‘Natuur aan de basis’ deze lijn door. We starten met witte wijn: Fruchtspiel (€ 7), Grüner Veltliner uit 2014 en de gekende Heuvellandse bubbels, genaamd Wiscoutre (€ 5).
Vervolgens krijgen we de eetkaart: rechts à la carte en links het menu ‘Ontdek Noord 57’ (€ 48). Een vriendelijke dienster vertelt dat we helemaal niet hoeven kiezen bij dat menu: we krijgen zes (!) voorgerechten en qua hoofdschotels zowel vlees als vis. We zijn overtuigd: hij graag mét wijnarrangement (€ 17), ik ben BOB.
Vlot verschijnt een aanlokkelijke stoet voorgerechten: schelpjes – citroengras, pizza – spinazie – ricotta, guacamole – falafel – kruiden, carpaccio – rund – sjalot – notenolie, tataki zalm – oosters, witte pens – gemarineerde groentjes. We zijn wat overdonderd… Zo rijkelijk, zo verzorgd en bovenal zo lekker! Het lukt me niet een favoriet te kiezen uit al die smaken, misschien zelfs net te veel smaken? Eigenlijk zijn we nu al voldaan.
De hoofdgerechten blijken al even gul: West-Vlaams Rood – gekonfijte aardappel – crème van aubergine en als vissuggestie van de dag zeebaars – linzen – bloemkool. Opnieuw bijzonder zorgzaam gedresseerd, vol kleur, diepe smaken en dus als besluit een chef die duidelijk weet wat ze wil. Hier wint voor mij de combinatie van zeebaars en linzen.
We passen voor de nagerechten, hoewel ze er op de naburige tafels echt beeldig uitzien. Wel lusten we koffie, waarbij groene macarons en een ongevraagde korting van € 3 op elk menu horen. Supersympathiek!
Torhout zal Noord 57 ongetwijfeld omarmen: royale borden en glazen, telkens van een prima niveau. Alleen denk ik – eerlijk is eerlijk – bij geen enkele hap of slok aan de natuur die aan de basis ligt.
Café ‘t Zeezicht is een fenomeen, een gangmaker op de Zurenborgse Dageraadplaats. Vroeger kon je in geval van een hongertje lasagne of iets makkelijk opwarmbaars in het café bestellen, één verdiep stijgen naar De Overvloed of even verder kijken op het plein naar bijvoorbeeld Umamido, May’s, Ardent of nog iets anders. Sinds kort namen de Zeezichters het heft – ja, ook koksmessen hebben een heft – in eigen handen met twee nieuwe zaken op de verdiepen als gevolg. Op het eerste zit Overzicht, een eetlokaal met huisgemaakt, seizoensgebonden, thuiskomen en lokaal als kernwoorden. Op het tweede doen ze met Overzee van spice it up met Zuidoost-Aziatische foodsharing. Wij stijgen tot aan de vakantiesfeer en installeren ons – zonder reservatie overigens – aan een tafeltje voor twee personen.
Het leuke aan uit eten met mijn maatje Geert is dat ik quasi altijd carte blanche krijg, vooral als er van sharing is caring moet gedaan worden. Alright! Ik gooi mij op de menukaart en probeer tot een zo gebalanceerd mogelijke bestelling te komen… Zo’n menukaart met foto’s van het eten in plastieken mapjes, ook dat doet trouwens aan streetfood denken. Op het krijtbord staan nog wat extra opties.
Maar first things first: doe om te drinken maar wat witte wijn. Een halve liter huiswijn (€ 12). Die doet wat ik van een huiswijn verwacht: niet meteen indruk maken, gewoon de dorst lessen. Daar waar de wijn lest, trekken de zoute en tegelijk pikante nootjes langs de andere kant. Het lijkt allemaal te kloppen bij Overzee, zo heb ik het graag.
Foto: Geert Van Couteren
Waar ga je eten tussen de avant-première van Belgica bij Kinepolis Gent en de after-party op de Vlasmarkt? Ik loop even mijn restolijstje af en kom zo uit bij het Marokkaanse restaurant Mogador in de Mageleinstraat. Een paar jaar geleden waren ze genomineerd voor de Gouden Vork van het toenmalige DM City (ooit zone/09 en nu Goesting) en zo zijn ze op mijn lijstje beland.
Tussen de avant-première…
Deze resto review schreef ik origineel in opdracht van Goesting magazine – dat maandelijks verscheen als bijlage bij De Morgen en Het Laatste Nieuws.
Twee heren die elkaar kennen van bij Hertog Jan en samen een restaurant / aperitiefbar openen: met een hoge lat trekken we richting Vinto in Kruishoutem.
Het is zaterdagavond, de zaak zit mooi gevuld en we krijgen een ruime tafel in een akoestisch minder deel van de zaak. De eetkeuze bestaat uit à la carte, twee, drie of vier gangen. Het menu wordt samengesteld uit de kaart. Ze willen de gerechten verklappen, wij verkiezen de verrassing. En doe maar de gulden middenweg: drie rondes (€ 34).
Starten doen we met een Crémant d’Alsace (€ 7) en enkele gesmaakte amuses: kroepoek van parmezaan met poeder van tomaat, gefrituurde visjes met tartaar en kalfstong met zure groentjes. Stuk voor stuk lekker, vooral van die visjes lusten we wel een volle puntzak met véél tartaar.
De naam verraadt het al en bij deze bevestig ik het nogmaals: de wijnen zijn top bij Vinto. Op een krijtbord staan de opties per glas met sprekende adjectieven als vlezig, elegant, rondborstig, … Bij het voorgerecht schenkt men de Christmann (€ 5,50), een fruitige Riesling uit 2014. Deze wordt gesmaakt en overklast zelfs het gerecht: tijgergarnaal, zoete aardappel, flespompoen, wortelkruiden. De kop is nog iets te rauw waardoor je niet die typische neiging hebt om er even op te zuigen. Voor de rest wel een leuke bereiding.
Als rode wijn komt de Tamiz (€ 5,50), een vlezige Spanjaard uit 2013, voor ons te staan. Omdat het hoofdgerecht nogal op zich laat wachten, krijgen we een ‘refill’ van het huis. Attent! Dat wachten blijkt de moeite: de filet van eend met jus van ajuin proeft perfect. Als bijgerechten verschijnen kroket met spek en quinoa met aardpeer en beukenzwammen.
Het tempo blijft dalen. Daarom vragen we bij het dessert (framboos, vanille, violet) meteen ook de koffie. We ronden af met huisgemaakte marshmallows en een haverkoekje met chocolade.
Vinto zal zonder twijfel aanslaan in Kruishoutem en omstreken: hoogstaande borden, schitterende wijnen, alleen nog even de juiste vaart zoeken.