Japanse noedelsoepen staan sinds een paar jaar op mijn radar. Met dank aan Ramen Noedelbar (van Eetavontuur) in Gent en via Cuichine / Bar Chine ook Umamido in Brussel en Antwerpen. Dit keer ga ik na verschillende aanbevelingen bij Nanaban in Zaventem mijn soep uitlepelen, op het Heldenplein vlakbij het station in Zaventem centrum.

Ik kom rond 12u45 aan. De U-vormige eettoog en de paar tafeltjes tegen de muur zitten vol, rechts wachten twee mannen op hun beurt. Ik schuif aan. Het valt meteen op dat ik niet de enige Einzelgänger ben die hier alleen noedelsoep komt slurpen. Een paar minuten later vertrekken een paar klanten en kan ik plaatsnemen.

Op de menukaart staan 7 soorten noedelsoep die kunnen aangepast worden qua portie of aangevuld met extra’s als meer varkensgebraad, ei of een kommetje rijst. ’s Avonds wordt de lijst met bijgerechten iets langer, onder meer met gyoza. Ik kies voor de miso ramen  (op basis van bonenpasta – € 13), de eerste keuze op de kaart. Als drankje wil ik cola light.

Ik informeer even of er met Bancontact betaald kan worden. Niet, dus loop ik snel even naar de bankautomaat iets verder in de straat. Eens terug merk ik dat mijn buurmannen intussen al druk aan het lepelen zijn. Ook mijn miso ramen verschijnt meteen.

De miso ramen bestaat uit noedels en dampende bouillon als basisingrediënten. Daarbij komen sneetjes varkensgebraad, een half hardgekookt eitje en allerlei groenten: sojascheuten, luzernescheuten, cresson, spinazie, lente-uitjes en peultjes. Telkens opnieuw verwonder ik mij over de diepe smaak van de bouillon in zo’n noedelbar. Dat moet ik thuis toch ook eens proberen, maar ik heb zo’n lichtblauw vermoeden dat ik niet eens in de buurt zal komen van Nanaban. Hun soep smaakt overigens nog beter eens je merkt dat een oude Japanner er chef is.

Trouwens, ik kijk met veel respect naar de Japans ogende mannen die geroutineerd hun kom noedelsoep leegslurpen. Hoewel ik intussen wel enigszins gewoon ben om met stokjes te eten, blijft noedelsoep een uitdaging. Ik pak alle vaste onderdelen met de stokjes aan en schep intussen afwisselend bouillon met zo’n typische lepel. Voor mij zit trouwens een man die beide tools in de hand houdt: stokjes links en lepel rechts. Zijn tempo kan ik onmogelijk bijhouden: links, rechts, links, rechts, …

Hier kom ik nog langs wanneer ik een vlotte lunch zoek in de buurt van Zaventem!