Gentenaars, foodies en mensen thuishorend in de doorsnede van deze verzamelingen kijken mij bij het lezen van de volgende zin waarschijnlijk hoogstverbaasd aan.

Gisteren at ik voor het eerst in de Martino.

Volgens de recensie in Zone 09 ben ik dus geen student (ooit geweest), fuifnummer (ooit beetje geweest) of artistiekeling (never will be), want ik frequenteer dit legendarische eetadresje niet. Maar de verwonderden kan ik geruststellen. Eén bezoekje was voldoende om mij absoluut te overtuigen: Ik keer tevreden terug!

Hoewel ik geen overtuigd carnivoor ben, filterde ik uit de menukaart een steak. Een steak met witloof en frietjes. Begeleid door een – en later nog een tweede – glas rode huiswijn van een respectabele kwaliteit.

Op mijn bord verscheen een perfect saignant gebakken stuk mals rundsvlees, overgoten met een soortement tomatensaus en geflankeerd door een royale portie rauw witloof in mayonaise. Tussen mijn lap vlees en die van mijn disgenoot kwam bovendien een kom formidabele frietjes te staan. Zonder twijfel mijn beste biefstuk friet in jaren!

Verder een eigentijds (aantal jaren terug vernieuwd) interieur, een vlotte bediening als plussen. Een gebrek aan elektronische betaalmiddelen als enige min. Hier kom ik in een volgende vleesbui of bij een late honger – bewapend met bankbiljetten – zeker nog eens langs.

•••

UPDATE – Omdat er van mijn eerste passage geen fotomateriaal was, toch nog even een meer recente Instagrampost invoegen als visuele ondersteuning…