Eetkaffee Multatuli

Het verwondert mij een beetje dat Eetkaffee Multatuli nog niet tussen mijn food reviews staat. Soit, een teken dat mijn laatste bezoek aan de Poperingse broers toch van een aantal jaar geleden dateert. In elk geval zocht ik onlangs een plek waar je met een vijftiental personen vlot, gezellig en bovenal lekker kunt eten. Geen eenvoudig vraagstuk! Vaak zijn zaken die regelmatig groepen ontvangen dat net iets té gewoon (waardoor je een aan-de-lopende-band-gevoel opdoet), net iets té studentikoos of moet het eten inboeten.

Eetkaffee Multatuli vermeldt in de hoofdnavigatie van hun website het woordje ‘groepen‘ én ik ben fan van hun straight forward keuken: toegankelijk, een tikkeltje Vlaams, een tikkeltje werelds. Dus reserveer ik alvast telefonisch en overtuig iedereen om voor de formule van € 23,50 te kiezen. Deze formule bestaat uit aperitiefhapjes, hoofdgerecht en dessert – met telkens een zestal opties voor de laatste twee gangen. De keuzes lopen binnen en de smaken zijn erg gespreid. Over goûts et couleurs valt immers niet te twisten, of Eetkaffee Multatuli schat de verscheidenheid van het Vlaamse smaakpallet prima in…

Ikzelf opteer in deze dieettijden voor het p

We komen een beetje in gespreide slagorde aan. Inmiddels zijn er al wat drankjes besteld en geserveerd; de rest en de borden met tapas (manchegokaas, serranoham, 2 soorten chorizo, olijven, bruschetta met tapenade) volgen even later. In de ruimte op de eerste verdieping van het prachtige Van Crombrugghe gebouw zijn nog twee andere groepen ondergebracht, maar dat stoort uiteindelijk niet. Er kan naar hartelust getetterd worden!

Dan wordt het tijd om de grote honger te stillen… Het slaatje scampi bevalt mij in grote lijnen: de sla is origineel opgebouwd uit niet enkel sla, maar tevens ook andere groenten (zoals rode kool en wortel) en kruiden als bijvoorbeeld kervel. Het geeft het geheel de nodige knapperigheid; de pompelmoes en de watermeloen nog wat pit. Persoonlijk hou ik wel meer van ongepelde scampi – al besef ik dat niet iedereen dat met mij eens is.

Na iets te veel aperitiefhapjes (wegens al een andere apero vóór Multatuli) ben ik erg tevreden met mijn lichte dessertkeuze: drie toch wel stevige bollen sorbet. De dame blanche, de tiramisu en de crème brûlée rondom mij kunnen niet tot een hapje verleiden. Voor de brownie maak ik daarentegen graag een uitzondering.

We ronden af met een rekening van € 30 per persoon en dalen voldaan de monumentale houten trap af. Nog even een groepsfoto voor de deur en daarna iedereen rechtstreeks – of iets minder rechtstreeks – naar huis…

Tot slot nog even melden dat de broers sinds ongeveer een half jaar de succesformule nagenoeg kopiëren in hun tweede zaak De Stokerij. Tevens een aanrader!

Een reactie achterlaten