Een boek van Guido Everaert
De uitnodiging voor zijn boeklancering geraakte door een foutje van de firma niet tot bij mij. Ter compensatie beloof ik Guido om op de Boekenbeurs – die hij achteraf in zijn De Morgen column als een troosteloze, vervelende ervaring omschreef – Storytelling te kopen. Hij gaat tijdens de openingsavond zo op in zijn gesprek met Jef Staes dat ik de kans niet krijg om er een gesigneerd exemplaar van te maken. Geen erg!

Lees verder →
Wanneer ik bij de recherche van de Antwerpse politie verwacht wordt om teruggevonden gestolen goederen te gaan recupereren – waarvoor uiteraard dank, tevens van mijn werkgever -, zoek ik nog een lunchplek in de buurt van de Mechelsesteenweg. Google Maps en een recente resto recensie in DM City Antwerpen brengen mij bij De Harmonie.

Lees verder →
Dineren met een groep van een tiental mensen is nog zo aangenaam als er zich geen gedoe voordoet omwille van te maken keuzes, als er met andere woorden gezamenlijk een menuutje geconsumeerd wordt. Zo geschiedde in Restaurant Corneille, verbonden aan Hotel Stiemerheide in Genk. Ons gezelschap mag plaatsnemen aan een iets te krappe ronde tafel; zowel de krapte als de vorm bevorderen de gezelligheid.
Voor de volledigheid dient een foodie als ik tevens te melden dat er op hetzelfde domein nog een übermodern betonnen complex staat waarin de ploeg van restaurant De Kristalijn gerechten met een ster serveert. Next time!
We starten met een glaasje bubbels en een aantal opwarmertjes. Op een langwerpig bordje van links naar rechts: marshmallow van aardappel met mosterdzaad, makreelmousse en schuim van erwt en toast met witte pens en gel van truffel. Altijd leuk om in gezelschap dezelfde smaakervaringen te delen… Ik ben met deze amuses meteen in de juiste sfeer! De rest lijkt dezelfde mening toegedaan.
Lees verder →
Cuichine in de Zurenborgse Draakstraat is al jaren mijn favoriete Chinees in Antwerpen en bij uitbreiding Vlaanderen, misschien zelfs mijn favoriete Aziaat tout court. Als blijkt dat zij de Vertigo op de Draakplaats overnemen en daar het bijhuis Bar Chine openen, kan mijn foodiegeluk dan ook niet op. Ik volg de evolutie via hun sociale kanalen en woon na een weekje zacht roderen (soft launch) graag hun opening bij voor bloggers en buren. Die avond was dermate gezellig dat ik quasi geen bruikbaar blogmateriaal verzamelde. Daarom las ik de volgende middag een last-minute lunch in. Hilariteit bij de uitbaters.
Bar Chine is eerder een eetbar dan een restaurant en laat dat nu net de horecaformule zijn waar ik de laatste maanden o zo verlekkerd op ben geworden. Ongedwongen genieten.
Mijn enig bruikbare beeld van de opening is de kimchi dog (varkensworst, pistolet, kimchi, chilimayo, komkommer – € 7,5). De toon is meteen gezet. Misschien zie ik spoken, maar volgens mij kijken ze bij Bar Chine iets meer over de grenzen van China dan het moederhuis. Er staan op de kaart ook linken naar Korea en andere landen.

Lees verder →
Vlak tegenover het MAS opende op de horecavolle Sint-Aldegondiskaai MóN, een restaurant waar een Catalaanse houtskooloven van het merk Josper centraal staat. Ik wik en weeg mijn woorden in de vorige zin, want ik ben mij bewust van een verschil tussen grillen en barbecuen. Alleen vergeet ik altijd wat nu weer met en wat zonder deksel is en dus laat ik beide termen wijselijk achterwege.
In het leuke interieur met hout, wit, zwart en glas valt in het bijzonder de keukensectie op. Bij het woord ‘keukensectie’ wederom gewik en geweeg: ‘keukenserre’, ‘keukenbox’, ‘keukenhoek’ waren ook opties. Wat ik precies bedoel, kunnen jullie hier checken.
Mijn lunchcompagnon zit al te wachten in het gezelschap van een Omer. Een biertje, daar ben ik wel voor te vinden! Zeker als ik merk dat er Geuze Boon geserveerd wordt. Bovendien aan de vrij onwaarschijnlijke prijs van € 3 voor 37,5 cl. Dat kan niet anders dan een vergissing zijn, weliswaar eentje waar ik vanzelfsprekend niet rouwig om ben. We vullen de drankvoorraad nog verder aan met een halve liter spuitwater.

Lees verder →