Waar voorheen Brasserie Van Loock zat op de Dageraadplaats openden recent enkele ex-Moskou’ers (tegenwoordig Oost op de Draakplaats) May’s. Het terras zit al goed vol op een zomerse vakantieavond tegen 18u00. Gelukkig mogen wij aanschuiven bij een koppel heren die aan een ronde houten bank zit. Waarvoor dank!

Bij May’s eet je voornamelijk Thais – de roots van de kokkin -, op de kaart staan echter tevens westerse klassiekers als slaatje geitenkaas of mosselen met frieten. Van deze laatste is overigens ook een Thaise versie (€ 26) verkrijgbaar! Mijn vriendin en ik houden wel van de Thaise en bij uitbreiding de ruimere oosterse keuken. We maken er zelfs een soort van sport van om telkens we afspreken iets met een Aziatisch tintje te reserveren.

Een echte Antwerpse komt uitleggen wat de suggesties zijn: tilapia in bananenblad, Thais slaatje met zeevruchten, entrecote in oestersaus, … We duiken toch in de kaart, want ik zit in een pad-thai-periode. Ja, ik heb zo van die XXX-periodes! Dan zou ik eenzelfde iets (of dat nu pad thai of de combinatie van ricotta en mortadella is) elke dag kunnen eten, tot ik het ineens weer beu ben en de frequentie een duikvlucht neemt.

We bestellen een glaasje rosé en de groentenloempia’s (€ 8) als aperitiefje.

Lees verder →

Na 44 km fietsen – eigenlijk iets meer wegens af en toe een omwegje – langs de Mauritsroute doorheen Terneuzen, Hoek, Philippine, Sas van Gent en Sluiskil landen we in het mosseldorp Philippine. We hebben tegen 18u30 gereserveerd in mosselrestaurant De Oude Haven, gelegen in een rustige hoek van het centrale plein. Omdat we iets sneller gefietst hebben dan gepland lopen we een half uurtje voor op schema. Maar het terras zit al goed gevuld en bijgevolg kloppen we tegen 18u00 aan. Gelukkig kunnen we nog net een plekje in de schaduw verzilveren, want eten in de volle zon ligt ons niet meteen.

De keuze wordt snel gemaakt: vier maal de gekookte mosselen volgens familierecept (€ 27). Het woord ‘gekookte’ in combinatie met mosselen klinkt in mijn oren wat vreemd. Gezien we in een mosselrestaurant zijn, maak ik mij geen grote zorgen. Desalniettemin associeer ik mosselen niet met koken, dat toch voor mij om iets onderdompelen in vocht van meer dan 100°C gaat. Misschien tevens even opmerken dat € 27 meer is dan wat wij in Vlaanderen doorgaans betalen voor mosselen (€ 21 à 24). Niet dat dat een probleem vormt, alleen denk je automatisch dat eten dichter bij de bron ook goedkoper zal zijn.

Als aperitief lusten we graag een fles crémant rosé, waarvan ik geen verdere details gelogd heb. Verder kiezen we nog een aantal hapjes: olijven, toastjes met gerookte zalm en garnaalkroketjes. Afgaand op de prijs per kroket (€ 2) en het feit dat er ook huisgemaakte garnaalkroketten op de menukaart staan, veronderstel ik dat ook de aperobolletjes van het huis zullen zijn. En jawel, de dienster bevestigt dat!

Lees verder →

We zoeken een plek in Antwerpen om met drie vriendinnen iets eenvoudigs te gaan eten. Ideetjes worden over en weer gemessengerd, uiteindelijk belanden we bij ORSO Pizzeria in de buurt van de Dageraadplaats – meer bepaald de Grote Beerstraat. Ze werken met shiften: 18u00 of 20u30. De zwangere disgenoot prefereert de vroege shift en wij gaan vanzelfsprekend akkoord. Wel vragen we om pas tegen 18u30 te arriveren.

Als aperitief willen de niet-zwangeren graag de LEONI Dorato proeven, een goudgele frisse wijn gemaakt in hun cantina in Italië. Wij lusten deze zeer specifieke wijn in een schattig klein flesje wel, maar het is niet het type wijn om meerdere glazen van te drinken. Ik kan mij wel voorstellen dat niet iedereen enthousiast zou zijn over deze natuurwijn.

Even over het kader. ORSO zit in een hoekpand, maar ondanks het zomerseizoen laat het weer het niet toe om op het terras te eten. De kleine pizzeria is eigentijds en hip ingericht, naar onze meug is het misschien allemaal iets té hip(ster). Jammer ook dat de akoestiek goede gesprekken dwarsboomt.

Voor bij de pizza’s vragen we nog spuitwater – uiteraard San Pelligrino – en een glas rosé (€ 4), tevens van de familiewijn LEONI. Op de kaart vertellen ze dat deze wijnen gemaakt zijn in Emilia Romagna, de bakermat van hun familie Leoni; gegroeid, handgeplukt en gefermenteerd op de schil voor 20 dagen onder toeziend oog van vader Guido Leoni.

Lees verder →

Sommige restaurants staan al een eeuwigheid op mijn restolijstje: de Japanner Amatsu in de Gentse Hoogpoort is zo eentje. Wij Gentenaars kennen allemaal het zwarte gat en het zomerslaapje na de Gentse Feesten. Maar waar iedereen op dag 1 “DETOX!” gilt, worden er op dag 2 al duchtig plannen gemaakt om dat gat te vullen. Andrew Vassallo helpt ons daarbij met een keihandige Foursquare lijst: OPEN NA DE GENTSE FEESTEN. Iedereen kan editen of suggesties doorgeven: ik adviseerde alvast om Amatsu toe te voegen.

Er zit opvallend veel volk bij deze vrij sober ingerichte Japanner. Ik wacht op mijn gezelschap en blader intussen al door de kaart – die ik naar goede gewoonte al bijna vanbuiten ken door mijn voorafgaandelijke internetresearch. Bij de menu’s spreekt het sushimenu (€ 42) mij wel aan, al wil ik dat misschien houden voor een volgend bezoekje samen met mijn meneer. De houten planken met sushi en sashimi zijn pure kunst.

Ons oog valt op het traditionele Japans menu (prijs volgens keuze hoofdgerecht) en lusten als aperitief wel een glas cava. Verder mag er ook spuitwater op tafel komen.

Wakame Su & Nimono
Zeewiersalade & Nimono

Chicken Gyõza
Gebakken deegvulling met kip

Tempura >> € 36
Gefrituurde garnaal, vis en groenten

Softshell Krab met Yakisoba noodles >> € 39
Krokante krab met gebakken noodles
Naar Japanse gewoonte komt bij het hoofdgerecht: miso soep, japans hapje, pickles

Dessert

* Stilaan een gewoonte geworden, maar ook dit keer mijn excuses voor de ondermaatse foto’s. Te weinig licht en te veel aandacht naar het gesprek haal ik aan als argumenten. *

Het menu start met een drieledig hapje: aubergine, octopus en groen zeewier. Onze interesse is gewekt. Daarna volgt de eerste echte gang: een zeewiersalade met komkommer en sesam in één kommetje, nimono in een ander kommetje. Dat tweede ziet er vrij ongewoon uit met al die felle kleurtjes, al blijkt het ‘gewoon’ om een typisch Japans gerecht met gekookte groenten en fishcake (die witte ster met roze) te gaan.

Lees verder →