Vriendin van de poëzie?

Het klopt, wat Sofie Lemaire vanavond op Studio Brussel vertelde.

Poëzie is doorgaans iets minder toegankelijk dan proza. Poëzie verliest zichzelf dikwijls in nutteloze complexiteit – noem het de heerschappij van het tussenderegeldom. Poëzie ligt soms zwaar op de maag. Maar bij gelegenheid stoot je (al dan niet via een tussenpersoon) op toegankelijke pareltjes. Gedichtjes met de klemtoon op de lettergreep “dicht”. Ze brengen jou dichter bij de poëzie, de auteur ervan, het verkondigde idee en soms ook wel jezelf.

Mijn (en Sofies) persoonlijke favoriet uit de aangehaalde dichtbundel – of althans wat er online van terug te vinden valt. Bij deze meteen ook mijn excuses om de weinig seizoensverantwoorde keuze.

Siberië

Geef me je jas
van bont van teddyberen.
Leg je arm om me heen
en al je winterkleren.
Zoen me
tot ik warm word.
Zoen me
tot ik spin.
Trek je eigen huid dan uit,
stop mij eronder in.
Sus me met je hartslag:
wij ons wij ons wij ons.
Maak van dit veel te grote bed
een heel klein fort van dons.

Bart Moeyaert
“Verzamel de liefde”
Em. Querido’s Uitgeverij BV 2003
www.bartmoeyaert.com

Examenmopjes

Deze morgen landde een mailtje in mijn Inbox dat archiefgewijs in de map “Fun” thuishoort. Een mailtje met examenmopjes, oftewel humor toegespitst op de periode van het jaar – zij het met een aantal dagen vertraging. Leerkrachten hebben namelijk de goede gewoonte opgevat om glimlachmomenten tijdens het verbeteren van examens met de rest van de wereld te delen. Helaas voor de leerlingen, hoera voor de rest!

Enkele fijne voorbeelden.

Maar wie zonder zonde is… Op de lagere school bezondigde ik mij namelijk eveneens aan examenmopjes. Met dat verschil dat ik zo flauw was om eerst het correcte en daarna het lachwekkende antwoord te noteren. Eddy Wally linken aan de definitie van marktkramer en zo. Respect dus voor deze schoolgaanden die voluit voor de “ad rem track” gaan!

“tout & bon” – mais pas le bon ton

Ik fotografeer graag waar en wat ik eet.

Deze middag wou ik dit opnieuw doen bij het gezonde adresje dat ik in Rijsel voor ogen had – want “healthy & fast”, daarvoor ga ik lunchgewijs steevast door de knieën. Meteen kwam de uitbater naar buiten om te informeren waarom ik die foto nam. Eerlijk gezegd wist ik het eerste moment niet goed wat te antwoorden. Toen ik even later stuntelig “C’est pour mon blog” repliceerde, bekeek hij mij zowaar op buitenaardse wijze. Een verdere scène bleef uit, maar toch…

Neen, ik ben geen culinair adviseur die concepten komt afkijken.
Ja, ik ben de klant die je kon gehad hebben. Niet dus! Dan maar bij Exqi langsgeweest…

Voilà!

Tour de Wimblecup

Hoogdagen voor de sportliefhebbers.

Ongetwijfeld.

De Worldcup – inclusief vuvuzela’s.
Wimbledon – inclusief witte pakjes.
De Tour – inclusief karavaan en Sporza commentatoren.

En toch kan ik het bij zo’n sportbombardement niet nalaten om eens middenrifdiep te zuchten… Want hoe moet ik in godsnaam alle wedstrijden, klassementen, pronostieken, voor-/tijdens-/na-besprekingen, diepte-interviews en dergelijke volgen zonder daar een stevige part-time aan te spenderen?

Ik wil live beleven hoe het stadium oranje kleurt bij het aantreden van het Nederlandse elftal. Ik wil live beleven hoe Isner en Mahut op langgerekte wijze een record aan diggelen slaan. Ik wil live beleven hoe het peloton al dan niet beslist om op gevallen mederenners te wachten.

Desalniettemin bedankt voor de hoogdagen! Ik pik af en toe een kruimeltje mee – terwijl ik nostalgisch terugdenk aan die zondagavonden met Frank Raes en Sportweekend. De ultieme samenvatting van de sportieve actualiteit… Niet live, maar dat wil ik Frank zonder moeite vergeven.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=2Bb5f3kSRw4&feature=PlayList&p=514C6C2F0CC8BEF4&playnext_from=PL&playnext=1&index=7]

Ruik ik hier een Facebook-groepje?

Doelen stellen – en bijstellen…

Mensen willen vanalles doen.
Maar bij voorkeur met een doel voor ogen…

Evy treedt dit statement bij.
Aan iedereen die wil beginnen met lopen – of #starttorunnen zoals dat lekker bekt.
Hou jezelf een doel voor ogen!

En wij luisteren naar Evy…
Dus ons (buurmeisje + mezelf) doel was:
10km lopen op Dwars Door Hasselt.
Plaatsvindende op de symbolische datum 10/10/2010.
In de hometown van mijn buurmeisje.

Tot plots de verstrooidheid intreedt
en goedkope tickets naar Barcelona de agenda onopzettelijk verstoren.

Bye bye, doel!
Bye bye, Dwars Door Hasselt!

Maar geen probleem…
Zou mijn vader zeggen.
Want problemen bestaan niet, enkel oplossingen.

Dwars Door Mechelen – here we come…
Nikske symbolische datum, nikske hometown.
Gewoon lopen met 10km als doel voor ogen.

Let’s keep on running!
#runtillyouthinkitsfun