Je t’ai vu
Je sais plus quand
Je me souviens
Que ton nom
Et évidemment
Ce balcon impressionant
Je t’ai vu
Je sais plus quand
Je me souviens
Que ton nom
Et évidemment
Ce balcon impressionant
Ode aan de vis.
De vleugels in het bijzonder.
Mosselen zijn heerlijk.
Krabbenpoten zo mogelijk nog heerlijker.
Maar rog is het summum van heerlijkheid.
En niet uitsluitend in het land der vissen.
Fan van rog dus.
Los van de bereidingswijze.
Als men mij toch vraagt om te kiezen,
dan in boter gebakken met kappertjes.
Gewoon met gekookte aardappelen of puree erbij.
En een beetje sla.
Hiermee krijg je mij zeker een half uurtje stil…
Opgegroeid met Stef Bos
Als cassetje in de autoradio
Papa, omwille van de herkenbaarheid
Gek zijn is gezond, als excuus om eens zot te doen
Is dit nu later, om evidente redenen
Nog steeds brul ik enthousiast mee
En af en toe
Als er aanleiding is
Soms zelfs zonder
Stel ik mij de vraag
Of we nu dus later zijn
Denk het wel
Hoop van niet
Wil nog vaak
“Dat ik ooit ook zo. Als ik later.” opperen…
De tekenaar van Tiny is niet meer.
Jeugdsentiment, volgens de Facebook post van mijn ex-collega Ineke.
En jeugdsentiment it is!
Zo voerde het krantenartikel mij mee naar de zeemzoete verhaaltjes van Tiny op school, op de kermis of in de tuin. Maar ik probeerde mij in het bijzonder te herinneren welk verhaal ik als kind tot vervelens toe gelezen heb…
“Tiny is jarig” katapulteert mij terug naar haar verjaardagfeestje. Dat feestje waar – in tegenstelling tot mijn eigen verjaardagsfeestjes – meisjes én jongens uitgenodigd waren. Iets waar ik stiekem jaloers op was…
Straks voor mij toevallig tevens een verjaardagsfeestje.
Niet het mijne, doch wel eentje met meisjes én jongens!
’s Morgens in de uitgerekte weg naar het werk laat ik mij meevoeren op de klassieke klanken die Klara programmeert. Bach, Beethoven, Mozart, Rachmaninov en Dvorák. Mijn meer dan bijzondere aandacht gaat echter keer op keer uit naar een non-muzikaal element: de Woordkramerij rubriek tijdens Espresso, oftewel “Thomas staat op” met opvallend minder hyperkinesie.
Bij het bladeren door de woorden die Moeder de Taal vergat te baren, maakte ik het instant voornemen om onderstaande nooit meer te vergeten…
Deemstering
The blue hour. Overgang van de dag in de avond.
Gedachtestraat
Een ijkpunt uit een persoonlijke of collectieve culturele herinnering. Verwant met lieu de mémoire.
Memopauze
Nederlands woord voor black-out.
Onderuitnodigen
Iets wat iemand doet wanneer hij je eerst stroop om de mond smeert om je vervolgens voor een kar te spannen die jij helemaal niet kunt trekken.
Pastorasme
Het gevoel dat je overvalt wanneer je ergens buiten bent, meestal in een landelijke omgeving, en daar ervaart dat alles héél even perfect is.
Pauweren
Hormonengestuurd machogepronk in de fitness.
Retroleed
Onaangename herinnering aan het verleden.
Wegwee
Het tegenovergestelde van heimwee.
Wijsbeer
Iemand die licht anarchistisch maar vooral diep wil denken en voelen.
Woordstop
In de steek gelaten worden door een woord waar je met geen mogelijkheid opkomt.
Zwartelen
Negatief denken.
Uit “Woordkramerij – De woorden die Moeder de Taal vergat te baren”
(Klara – 2009, De afzonderlijke auteurs & Uitgeverij Vrijdag)