Tekortschieten
Le Jardin Bohémien (gesloten)
Na de BIO-Planet eethoek gisteren, mocht ik vandaag Le Jardin Bohémien van mijn restolijstje schrappen. Het lief had namelijk na de relatieve ontgoocheling van de Retrobeurs behoefte aan een glas cava of iets dergelijks.
In Le Jardin Bohémien heerste een gezellige drukte door een grote groep ontbijters in combinatie met de rest van het clientèle. Ik pikte een klein tafeltje achterin uit met zicht op die impressionant lange tafel enerzijds en het interieur – inclusief vleugelpiano en het hoekje effectieve koopwaar – anderzijds. Het pand maakt werkelijk instant indruk. Als nieuwbouwend koppel besef je tevens meteen dat hier tijd, tijd, tijd en pakken geld in zit.
Wachtend op mijn parkerende vriend inspecteerde ik alvast de kaart. Mijn oog viel op de cava (€ 4,50 per glas), een bordje tapas (brood met een assortiment groentetapenades en olijven) en een extra portie kaas van Het Hinkelspel. Meteen merkte ik dat het wel eventjes zou duren, maar wie wil zich nu haasten op een zaterdag?
Eerst kwam de cava in uiterst originele glazen, een watertje zou er niet in misstaan. Heel wat later volgden de hapjes. In de diverse tapenades herkenden wij zoete patat, rode biet, kikkererwten en komkommer. Stuk voor stuk gesmaakt en gesmeerd op overheerlijk brood. Zelfs de olijven bekoorden, zo ook de reepjes kaas – waar we zo schattig een vlijmscherp Molenmesje bij kregen om zelf te versnijden.
Ondertussen raakte mijn lief aan de praat met Jeanpierre Detaeye, de man achter het designluik van deze zaak. Meubels werden bekeken, visitekaartjes in ontvangst genomen. Volgens mij werkt die combinatie spijs, drank en interieur wel.
O ja, en de volgende keer beloven we te zullen betalen als we de zaak verlaten. Zo hoeft de eigenaar ons niet meer achterna te fietsen… :) Nogmaals sorry!
Retrobeurs Gent
Retro, momenteel de term ‘hype’ waardig.
Dat merkten mijn vriend en ik deze morgen toen we om 10u de parking van Flanders Expo opreden. Een lichte paniek maakte zich van mijn wederhelft meester: “Zijn al die mensen hier voor de Retrobeurs?”. Tussen de regels hoor je te horen: “Zal ik wel mijn slag kunnen slaan? Zal niet iemand die liefde-op-het-eerste-zicht-stoel voor mijn neus wegkapen?”.
Helaas voor hem wel. Dat merkten we aan de stroom mensen die richting hal 8 stapten, de rij wachtenden voor de kassa en de drommen retrolovers die – de één al iets bezetener dan de andere – door de standen van de verschillende Kringwinkels ploegden. Het aanbod? Van kasten, tafels, stoelen over fietsen, verlichting, servies tot kledij. Het gewoonlijke Kringwinkelaanbod, maar dan met iets meer focus op retro en in het bijzonder de fifties, sixties en seventies.
Alle gegeerde dingen – zoals Eames-alike stoelen en dergelijke – stonden om 10u15 echter al gemarkeerd als “verkocht”, dus bleef er niets anders over dan van het kleinere koopwaar te genieten. Onderstaand koffieservies bracht mij even in de koopverleiding. Al besefte ik meteen dat een koffieservies voor een niet-doorwinterde koffiedrinker als ik wellicht een folieke is. En toch heb ik dat tikkeltje spijt…
Uiteindelijk trokken we huiswaarts met enkel 2 grote borden om zo à la Jamie’s 30 Minute Meals gerechten mooi op tafel te serveren. Ikzelf tevreden, de wederhelft iets minder.
Ja, het is waar dat een bezoekje aan de Retrobeurs een efficiënte manier is om originele dingen te scoren. Maar persoonlijk denk ik dat zo tevens een stuk charme verdwijnt. Komt daarbij nog de vraag of prijzen van € 500 voor een zetel nog wel Kringwinkelrpijzen zijn.
La vie est belle, vegetarische burgers
Ongeveer acht jaar ben ik vegetariër geweest, zo van rond mijn 13de tot rond mijn 20ste. Geen vlees, geen vis. Geen gemakkelijke opgave voor mijn moeder, die een beenhouwersdochter is. Wel volledig gesteund door mijn vader, die als student zelf een tijdje vegetarisch at. De zoektocht naar vervangproducten begon.
Seitan vond ik doorgaans wel lekker, tofu idem dito. Tempeh kon mij nooit bekoren. Noch van die vegetarische burgers die in se niet veel meer voorstellen dan wat gepaneerde aardappelpuree met een paar erwten en paprikabrokjes in. Via een Stadense natuurwinkel leerde ik de burgers van La vie est belle kennen. Het zijn volwaardige vleesvervangers die bovendien nog eens verrukkelijk smaken ook. Mijn niet-veggie zus verkoos zelfs vaak de vegetarische optie boven vlees of vis, net omwille van die burgers.
Mijn absolute favorieten?
- souka
- kaaskoek
- gierst-sesamkoek
- risottoburger (voormalig rijstbalkje)
Ondertussen eet ik niet meer exclusief vegetarisch, maar de vegetarische burgers van ‘La vie est belle’ blijven op het menu staan. Wat een geruststelling dan ook toen ik in Gent ineens ontdekte dat deze burgers tevens bij BIO-Planet te verkrijgen zijn. Tegenwoordig sla ik ze dus en masse in en wachten ze geduldig in de diepvries op wat veggiegoesting. Die trek steekt toch minstens een keertje per week – en daarom niet noodzakelijk op donderdag veggiedag – de kop op!