Vrijdagavond trokken we met een reservatie op zak naar Yam Thai, het Thaise restaurant van Nathalie Meskens en Jeroen Van Dyck op het Antwerpse Zuid. Probeer het niet zonder of die last-minute vast te leggen, want het horeca-initiatief van de ware gelaten achter Danni Lowinski en David is hot, hot, hot. Nochtans waren de mondelinge recensies van enkele voorproevers niet meteen laaiend: de één vond het nogal prijzig voor toch wel heel eenvoudig Thais, de ander qua inrichting vergelijkbaar met een voetbalkantine.
Bij aankomst blijkt dat we op deze zomerse avond gelukkig een – weliswaar klein – tafeltje op het terras krijgen. Je zit dicht bijeen op deze hoek van de Volkstraat en de Graaf van Egmontstraat; ongegeneerd ruziemaken of roddelen over de buren zit er dus niet in. Voor ons komt een geplastificeerde menukaart met de hoofdgerechten en een gepimpt internationaal paspoort (een ‘reispas’) met daarin de drank en de finger food te liggen. Daaruit bestellen we de ‘chicken saté with fresh peanut sauce’ (€6,50) en de ‘chiang mai sausage’ (€8,50) om mee te starten. De ober met Thaise roots overhaalt ons om er een ‘mai thai’ cocktail bij te drinken. De precieze ingrediënten herinner ik mij niet meer, but he had me at ‘brown & white rum’… Alles peis en vree. We nippen van onze cocktail en de hapjes vallen absoluut in de smaak. Vooral die worst met typisch Thaise toets intrigeert.
Dan volgt ineens en onverwacht een moment van verwarring. Een dame die duidelijk vindt dat de bediening er niets van bakt, komt zich even mengen. Ze hult de rondstaande flessen wijn in ijsjasjes en serveert nog een komkommerslaatje als extra amuse. Een vreemde aanpak, want op die manier vallen de onopvallende haperingen des te meer op.
Even later verschijnen onze hoofdgerechten: de panaeng neua (red curry & beef – €15,50) en de kai pad med ma muang (stirfried chicken with cashew nuts – €14,50), begeleid door rijst. Hoewel het eerste gerecht 1 peper als indicator van het pikant wezen krijgt en het laatste geen, moet ik toch eerder blussen bij de kip. Ja, we delen broederlijk de beide schotels en moeten ondanks het enthousiasme aan weerszijden van de tafel passen voor de laatste restjes kip en rund. Ik hou enorm van Thais en bijgevolg ook van Yam Thai.
Als ik na de maaltijd het toilet wil bezoeken, snap ik ten dele wat mijn bron met een ‘voetbalkantine’ bedoelt. De uitbaters hebben gepoogd om het pand op kostenefficiënte wijze een street food make over te geven en dat is helaas slechts ten dele gelukt. Misschien kunnen Nathalie en Jeroen eens te rade gaan bij de mensen van Eetavontuur, want zij doen gelijkaardige dingen op hun festivals met iets meer zwier.
Yam Thai slaat duidelijk aan, ook bij mij. Verwacht geen wonderen, gewoon eerlijke Thaise keuken voor mijns inziens een eerlijke – Belgische – prijs. We kloppen af op €60,50, laten het schattige doosje met de rekening zoals gevraagd in Yam Yhai wonen en trekken verder richting Bar Dak voor een verjaardagsdrink.
Ik kom ooit nog terug, bij voorkeur op een dag met een hoge terrasgarantie.
