De jongens van Kommil Foo kunnen mij echt bekoren. Met hun karakterkoppen, hun geniaal eenvoudige teksten, hun veelvuldige instrumenten, hun schorre stem, hun geluidjes, hun blote flikkers. Op mijn ongeveer 15de zag ik hen voor het eerst aan het werk in De Spil. Een vriendin won tickets via een wedstrijd in de krant. Ik was meteen verkocht… Ondertussen heb ik in totaal een 8tal voorstellingen gezien.
Vanavond kwam ik na een intensieve werkweek thuis, maar een bruine envelop van Lannoo werkte bevorderlijk voor mijn gemoed. Want in die bruine envelop zat het nieuwe boek van Kommil Foo “Kommil Foo Songbook – getekend bart silon”. Door mezelf besteld in de webshop van Lannoo. Twee dagen later in de brievenbus. Met een kleine deuk weliswaar, maar daar heb ik besloten niet over te vallen.
[portfolio_slideshow]
Mijn lievelingsnummer? Moeilijk! Maar een korte analyse leert mij wel dat Lof der waanzin uit 2002 mijn favoriete voorstelling is. Want zowel “Schone schijn”, “Madrid” en “Jef” prijken bovenaan mijn top 10.
Sluit je ogen, luister en laat je ontroeren…
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=PPyLVKq81Yw]
Jef
een deken om het oude lijf
hij kruipt het bed uit
jef
moeilijk slapen zo alleen
2 koffie’s na elkaar
die dronk hij ook met haar
daar hield ze van
toen
zich scheren doet hij bij het raam
op een keukenstoel
jef
hij rookt haar eerste sigaret
en met lichte overmoed
wurmt hij z’n brede voet
in haar veel te kleine schoen
wat rouge op z’n vale wang
haar rode jurk
jef
wat lipstick om de bittere mond
hij strompelt door de gang
hooggehakt en lang
maar kijk wie dan op de drempel staat
hij is nu zij in vol ornaat
kijk hoe de hemel schreit
van pure dankbaarheid
als ze over de straatstenen zweeft
hoe de wind haar streelt
zacht in haar haren speelt
hoe het zonlicht haar vleugels geeft
hoe ze leeft
slager, doe maar 100 gram
hij is dol op hesp
jef
ze lacht zijn 7 tanden bloot
en ook wat biefstuk graag
nee niet die vette laag
u weet wel z’n hart
slager, ‘k ga maar weer naar huis
hij zit te wachten
jef
hij mist mij zo
hij voelt zich snel alleen
ik ga beter nu meteen
wat zou hij zonder mij?
een stuk antiek als hij
kijk hoe de hemel schreit
van pure dankbaarheid
als ze over de straatstenen zweeft
hoe de wind haar streelt
zacht in haar haren speelt
hoe het zonlicht haar vleugels geeft
hoe ze leeft
een deken om het oude lijf
hij kruipt z’n bed in
jef
moeilijk slapen zo alleen
2 whisky’s na elkaar
dat deed hij nooit met haar
dat wou ze niet
De komende weken zal ik mij volledig laten meevoeren op de woordenstromen uit “Kommil Foo Songbook – getekend bart silon”. De illustraties geven de nummers een extra dimensie. De muziek neurie ik er in mijn hoofd zelf bij…
