In een loods aan het oostelijk eind van Park Spoor Noord wacht een bijzonder kunstwerk van Jan Fabre deze zomer op schoenloos publiek. Fabre, de man die ik bewonder om zijn De man die de wolken meet of zijn juweelkeverschildwandbekleding in het koninklijk paleis. Fabre, de man die ik met een onbegrijpelijke frons bekijk als hij schildert met bloed of sperma (ooit tentoongesteld in het SMAK).
Met zijn Pietas intrigeerde hij vorig jaar tijdens de Biënnale van Venetië en nu doet hij dat over in het Antwerpse Park Spoor Noord. Aan de ticketbalie betaalt een vriend van ’t stad slechts € 2 met zijn A-kaart; mijn lief en ik moeten echter de volle pot van € 8 neertellen – gezien we niet jeugdig, bejaard of nog iets anders zijn. Best wel prijzig voor 1 kunstwerk, als je de vergelijking maakt met bijvoorbeeld het SMAK of het MSK die maximum € 5 aanrekenen. De kassaman raakt wat geïrriteerd door onze zomerse zorgeloosheid en wil nogal schools een woordje uitleg verschaffen: schoenen steevast uit om het kunstwerk te betreden, altijd mét pantoffels, dus ook niet blootvoets of op kousenvoeten, uitleg bij suppoosten, enzovoorts. Wij knikken ongeduldig en betreden de grote loods.
Daar wacht een met bladgoud bekleed podium ons op. Erop vijf beelden uit wit marmer. Errond hangende ‘lampions’ van – wederom, Fabre’s signature material – juweelkeverschilden. Vier van de vijf beelden starten van een hersenmassa en combineren die met een kruis, een bonzaïboompje, schildpadden en allerlei insecten zoals kevers of vlinders. Het verste en vijfde beeld stelt Fabre’s interpretatie van een klassieke piëta voor, zij het dat Fabre zelf de plaats van de dode Christus inneemt en Maria’s gezicht vervangen werd door een doodshoofd. Onopvallend, luguber en hilarisch tegelijkertijd. De vilten pantoffeltjes zorgen ervoor dat je je nog meer onderdeel van de installatie waant.
Fotograferen vormt gelukkig geen probleem, hetzij zonder flits. De suppoosten blijven ten allen tijde aandachtig en kwijten zich tevens met overgave van hun taak om het bladgoud van tijd tot tijd te flipperen. Met een theatraliteit die de situatie ietwat absurd en grotesk maakt, schrijden zij op dezelfde vilten pantoffels voort met hun flipperstok.
Jan Fabre, een man met humor. En tevens een ommetje naar Park Spoor Noord waard.
[portfolio_slideshow]
•••
UPDATE voor collega Vanessa
This is how de slippers look like!
Foto – Brandpunt 23’s Blog
